…Και να’μαι Ερυθρό Σταυρό για νοσηλεία. Με το που μπαίνω στον θάλαμο διαπιστώνω τα εξής:
– Στους έξι ασθενείς του θαλάμου “αντιστοιχούν” τρεις τηλεοράσεις. Παίζουν όλες συγχρόνως και στη διαπασών. Διαφορετικό η κάθε μια πρόγραμμα.
– Κάποιος που δεν του φτάνει ο εν λόγω ήχος, παίζει κάποιο ηλεκτρονικό με τα ΒΖΝΝΝΝΝΝ… ΠΑΟΥ ΠΑΟΥ ΠΑΟΥ να προσπαθούν να σκεπάσουν την τηλεοπτική παραφωνία.
– Μια γλυκύτατη αποκλειστική από τη Γεωργία που ακούει όλη την ώρα σκοπούς του τόπου της. Έτσι γνωρίσαμε όλοι τον Γεωργιανό Πανταζή να τραγουδάει κάτι ημιτούρκικα και τη Μπέσσυ Αργυράκη της Τιφλίδας σε αποδόσεις γαλλικών κομματιών στα Γεωργιανά.
– Στον θάλαμο είναι κάθε στιγμή της μέρας, πάνω από 10 φίλοι-συνοδοί-αργόσχολοι… γουατέβα. ΌΛΟΙ με τρομερό μπρίο, διάθεση για ψηλές φωνητικές αποδόσεις και κέφι, κέφι, κέφι!!!
– Επίσης, στο χώρο κυκλοφορούν μονίμως πετούμενα. Διαφόρων μεγεθών. Από κουνούπια -που μάλλον είναι μέσα στις στάνταρ παροχές του πακέτου νοσηλείας- μέχρι περιστέρια που ζητιανεύουν ψιχουλάκια από κρεβάτι σε κρεβάτι. Αυτά μάλλον εξτραδάκι προσφορά του μαγαζιού.
Και να έχεις τώρα έναν χώρο με χρώματα, αρώματα και ήχους, πιο γραφικό απ’ το Αλ Χαλίλι και τη αγορά της Καμπούλ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ. Και να έχεις και τη στενοκεφαλιά των αρμοδίων, που δεν τους κόβει να φωτίσουν θεαματικά τους χώρους, να στήσουν καναδυό περίπτερα απέξω με τσολιαδάκια και Πρίαπους να χεστεί το ίδρυμα στο τάλιρο απ’ τον τουρισμό. Σκας μετά ή δε σκας;
Από τη σελίδα στο fb του Dimitris Kapos
