“Ερασιτεχνικός αθλητισμός και τιμοκατάλογος από Δήμο και κράτος, είναι πράγμα τρελό”

Ο δημόσιος διάλογος μέσα από τις στήλες της ηλεκτρονικής εφημερίδα μας για τον Κανονισμό Λειτουργίας των αθλητικών εγκαταστάσεων του Δήμου συνεχίζεται σήμερα με την τοποθέτηση του κ. Πάνου Μοσχονά, ο οποίος τοποθετείται για λογαριασμό του Συντονιστικού των Αθλητικών Σωματείων της πόλης μας. Ο συνομιλητής μας σημειώνει ότι η δημιουργία του Συντονιστικού αποτελεί πρωτοβουλία με στόχο την συνεργασία, συνεννόηση και από κοινού δράση, συμμετέχουν οι περισσότεροι και μαζικότεροι αθλητικοί σύλλογοι του Δήμου που αντιπροσωπεύουν πάνω από το 80% των αθλούμενων παιδιών. “Είναι κάτι  πρωτοφανές από όσο γνωρίζουμε πανελλαδικά και έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον αθλητικών σωματείων από περιοχές της Αθήνας -και όχι μόνο, που επικοινωνούν μαζί μας για να μάθουν περισσότερα”, μας λέει.

Ο κ. Μοσχονάς, είναι αντιπρόεδρος του ΔΣ του ΑΟ Χαϊδαρίου και πρώην αντιδήμαρχος Οικονομικών, επί διοίκησης Σελέκου, και νυν δημοτικός σύμβουλος με τη Λαϊκή Συσπείρωση. Από το σημείο αυτό ξεκινάμε τη συζήτησή μας, καθώς η σημερινή δημοτική αρχή τον κατηγορεί ότι πρωτοστατεί στο Συντονιστικό, για τους δικούς τους παραταξιακούς σκοπούς. Ο ίδιος μας απαντά: “Δηλαδή από όλη την Ελλάδα, μόνο εδώ στο Χαϊδάρι οι παράγοντες των ομάδων έγιναν όλοι κομμουνιστές… αυτά είναι αστεία πράγματα”, διευκρινίζοντας ότι «στον αθλητικό χώρο υπάρχουν πολλά προβλήματα και πρέπει ο Δήμος και η κυβέρνηση να βοηθήσουν ουσιαστικά».

Στην ερώτησή μας πόσα από αυτά αντιμετώπισε η διοίκηση στην οποία ανήκε, αντέτεινε “εμείς παραδώσαμε 2 καινούργιους χλοοτάπητες στα γήπεδα ποδοσφαίρου της πόλης, παρεμβάσεις -έστω και μικρές σε όλες τις αθλητικές εγκαταστάσεις  (πχ νέος φωτισμός στο ανοικτό γήπεδο στο ΚΕΒΟΠ κ.λ.π. Σε τελική ανάλυση, κριθήκαμε για το έργο μας, αλλά μεγάλα λόγια δεν είπαμε”, συμπληρώνοντας ότι «η πολύμηνη διακοπή των αθλητικών δραστηριοτήτων λόγω πανδημίας έδινε τον κατάλληλο χρόνο για να γίνουν παρεμβάσεις και βελτιώσεις στις αθλητικές εγκαταστάσεις, όπως έγινε σε γειτονικούς και μη δήμους. Γιατί δεν έγινε  κάτι αντίστοιχο όμως στο Χαϊδάρι;». Φέρνει σαν παράδειγμα την πολύ κακή κατάσταση των αποδυτηρίων στο “Τάκης Χαραλαμπίδης” αλλά και στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ “Χρ. Αγγουράκης”, όπου αγωνίζεται μάλιστα η ομάδα μπάσκετ της Δάφνης στην Α2 και το επισκέπτονται για αγώνες σύλλογοι από όλη την χώρα, που μας σχολιάζουν αρνητικά. “Βλέπουμε το θέμα από καθαρά αθλητική σκοπιά, μακάρι να λυθούν όλα τα ζητήματα και να πούμε μπράβο στην δημοτική αρχή “, υποστηρίζει.

Όσον αφορά τις συνομιλίες  του Δήμου με το Συντονιστικό, ο συνομιλητής μας λέει ότι η διοίκηση του Δήμου δεν αναγνώρισε τον ρόλο του, καθώς “έκανε συνομιλίες με κάποια σωματεία ξεχωριστά με στόχο να το διαλύσει, πράγμα στο οποίο το Συντονιστικό φυσικά δεν συμφώνησε”, σημειώνει.

Ο εκπρόσωπος του Συντονιστικού βάζει αρχικά το πλαίσιο σε θεωρητικό επίπεδο: “Τι σωματεία θέλουμε; Να προάγουν τον καθαρό ερασιτεχνικό αθλητισμό -και να ενισχύονται για αυτό από  τον Δήμο και το κράτος- ή σωματεία που να τρέχουν από χορηγό σε χορηγό και να καταλήξουν παραρτήματα των ΠΑΕ και των ΚΑΕ, με εμπορικές επιδιώξεις; Και να μας πει και η δημοτική αρχή πώς ακριβώς φαντάζεται και θέλει τον ερασιτεχνικό αθλητισμό στην πόλη μας. Με τιμοκατάλογο;”.

Το οικονομικό κομμάτι είναι καθοριστικό για τον ίδιο και σχετίζεται τόσο με τις επιλογές του Δήμου, όσο και της πολιτείας διαχρονικά. Σε πρώτο επίπεδο λέει ότι τα σωματεία κρίνουν απαράδεκτη την επιλογή του Δήμου να ορίσει ποσό ανταπόδοσης για τη χρήση των δημοτικών εγκαταστάσεων στην ΑΕ Χαϊδαρίου (Κολυμβητήριο) και τον ΑΟΑ Χαϊδαρίου (τένις), υποστηρίζοντας ότι εάν γίνει η αρχή, τότε ανοίγει ο δρόμος, σε μεταγενέστερο χρόνο, και για τα άλλα αθλήματα, πράγμα που δεν αντέχει σε καμία περίπτωση ο προϋπολογισμός τους. Σύμφωνα με πληροφορίες μας, η ΑΕΧ και ο ΑΟΑΧ δέχτηκαν να πληρώνουν στον Δήμο 300 ευρώ το μήνα. «Με το πιστόλι στον κρόταφο, που λέει και ο λαός μας, αναγκάστηκαν τα σωματεία να πληρώσουν το ποσό αυτό, γιατί αλλιώς οδηγούνταν στην διάλυση», λέει ο κ. Μοσχονάς και συνεχίσει: «Το ποσό αυτό συνεισφέρει αμελητέα στον προϋπολογισμό  του  Δήμου, αλλά είναι σημαντικότατο για τους Συλλόγους».

Εδώ εντοπίζει διαχρονικά τις ευθύνες της πολιτείας, η οποία και με τον τελευταίο νόμο για τον Αθλητισμό εκτοξεύει  τα κόστη λειτουργίας των ερασιτεχνικών συλλόγων, ειδικά στο κομμάτι των  προπονητών, ενώ προστίθενται και πολλά άλλα γραφειοκρατικά ζητήματα που δημιουργούν επιπρόσθετα κόστη. Για παράδειγμα στα ομαδικά αθλήματα όπως πχ ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλει κλπ., τα αναπτυξιακά τμήματα (ακαδημίες) με 20 παιδιά “βγάζουν” οριακά τα έξοδα, καθώς υπάρχουν και οικογένειες  που λόγω οικονομικών προβλημάτων συνεισφέρουν ελάχιστα ως καθόλου. “Όταν φτάνει το τμήμα στα 25 παιδιά για να είναι βιώσιμο, πώς μπορεί ο προπονητής να παράγει σωστό αθλητικό έργο;”, αναρωτιέται ο κ. Μοσχονάς.

Συνεχίζει λέγοντας ότι συνήθως παρατηρείται ένα τμήμα μιας ακαδημίας να είναι έστω και λίγο “κερδοφόρο” και άλλα να “μπαίνουν μέσα”, για να γίνεται κατανοητό με απλά λόγια. Ειδικά το ανδρικό αγωνιστικό τμήμα απαιτεί έξοδα (πχ μετακινήσεις, αθλητικό υλικό, έξοδα διοργανώτριας αρχής, οδοιπορικά παικτών κα) που δεν καλύπτονται με κανένα άλλο τρόπο, παρά μόνο από την τσέπη των παραγόντων της ομάδας και από ανθρώπους που βρίσκονται κοντά στα σωματεία.

«Εμείς δεν θέλουμε να μείνουν ζωντανά μόνο τα “μεγάλα μαγαζιά”, δηλαδή οι ομάδες με πολυπληθείς Ακαδημίες και οι υπόλοιποι σύλλογοι να σβήσουν», τονίζει.

“Όχι μόνο δεν πρέπει να παίρνουν λεφτά από τα σωματεία, αλλά επιβάλλεται ο Δήμος και το κράτος να τα ενισχύουν”, τονίζει ο κ. Μοσχονάς, επισημαίνοντας: “Έτσι όπως πάει το πράγμα, το κράτος θα βάλει ΦΠΑ και φόρο στα ερασιτεχνικά Σωματεία. Αυτό είναι οξύμωρο, τρελό. Όλα την τσέπη του γονιού θα επιβαρύνουν πάλι”, μας λέει.

Τον ρωτάμε με ποιους πρακτικούς τρόπους μπορεί να γίνει η ενίσχυση των σωματείων από την οργανωμένη πολιτεία, κατά τη γνώμη του. Φέρνει σαν παράδειγμα το κρατικό πρόγραμμα “Άθληση για όλους”, που μπορεί να παρέχει  πιστοποιημένους προπονητές σε κάθε σωματείο. Ακόμα, θα έπρεπε να μην υπάρχουν έξοδα διοργάνωσης των πρωταθλημάτων που να επιβαρύνουν τις ομάδες και  αυτό να γίνεται με κρατική συνδρομή. Σημαντικό θεωρεί και το θέμα της ασφάλισης των αθλητών, που επιβαρύνει σημαντικά αρκετούς ερασιτεχνικούς συλλόγους, ενώ θα μπορούσε  να δοθεί από το κράτος ενιαία λύση με νομοθετική παρέμβαση.

Ο Δήμος, από τη μεριά του, πέρα από το κύριο που είναι να επεκτείνει και να αναβαθμίσει τις αθλητικές εγκαταστάσεις, μπορεί να παρέχει αθλητικό και όχι μόνο εξοπλισμό, αλλά και να παραχωρεί λεωφορεία του για τις μετακινήσεις των αγωνιστικών τμημάτων για αγώνες εκτός της πόλης μας, που επίσης απαιτούν μεγάλα έξοδα. Επίσης θα μπορούσε να παρέχει στέγη και οργανωτική υποστήριξη στους Συλλόγους πχ με τοποθέτηση κοντέινερ και στα δύο γήπεδα της πόλης. Αλλωστε σε άλλους δήμους γίνεται αυτό (πχ https://e-patras.gr/el/etoima-ta-dimotika-gipeda-podosfairoy-tis-patras-na-ypodehtoyn-me-asfaleia-ta-erasitehnika).

«Αντί για όλα αυτά, αντί για στήριξη και συνεργασία με τα σωματεία, στέλνει τιμοκαταλόγους…», καταλήγει.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ: Δήμος Χαϊδαρίου: Φέρνουμε το fair play στη χρήση των αθλητικών χώρων