γράφει ο Μελάμποδας
Η χωματερή στην Οινόη
Το ξέραμε το μέρος. Το είχαμε ξαναδεί, το ’χανε γράψει και κάποιοι παλιότερα, κάτι τοπικά σάιτ.
Σκουπίδια παντού. Σάπια πράγματα πεταμένα μέσα στο πράσινο. Φίδια, ποντίκια, πλαστικά, λάστιχα, μπόχα. Δεν είναι καν χωματερή πια — είναι πληγή. Φωλιά που ζεσταίνει την αδιαφορία.
Σημειώσαμε με κόκκινα βέλη τα σημεία πίσω απ’ τους θάμνους. Εκεί που συνεχίζεται το “έργο” χωρίς κάμερες. Οι φωτογραφίες δεν λένε την αλήθεια. Την κατάσταση πρέπει να τη μυρίσεις για να την καταλάβεις. Να σου μείνει στα ρούχα.
Την είδαμε και φύγαμε με σκυμμένο κεφάλι. Πάλι. Δεν άλλαξε τίποτα.
