γράφει ο Χάρης Λαλές

Το να είσαι καλλιτέχνης σημαίνει πρώτα από όλα να σέβεσαι τον εαυτό σου, τους δασκάλους σου και τους συνανθρώπους σου. Δηλαδή να πιστεύεις βαθιά στην Δημοκρατία και στην ελεύθερη έκφραση.

Ας έρθουμε τώρα σε ό,τι γίνεται στους ελεύθερους τοίχους της πόλης μας. Θέλουν ή δεν θέλουν κάποιοι, η αλήθεια είναι ότι ο δημόσιος χώρος ανήκει σε όλους. Και όταν αποφασίζεται η διαμόρφωσή του, είναι επιτακτική ανάγκη να υπάρχουν δημοκρατικές διαδικασίες. Πρόταση ή προτάσεις, συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, απόφαση και έλεγχος εφαρμογής. Δεν ξυπνάς ένα πρωί και βλέπεις παρεμβάσεις ανυπόγραφες με μόνη δικαιολογία ότι αυτό έγινε για τα συνθήματα και τα γκράφιτι.

Βέβαια αποκαλύπτεται η αλήθεια ότι δεν υπάρχει πρόγραμμα παρεμβάσεων στην πόλη, το οποίο να αντέχει σε κριτική στο Δημοτικό Συμβούλιο, παρόλη την πλειοψηφία. Μάλιστα κατακρίνουν τα γκράφιτι ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι δεκάδες νέοι της πόλης μας ασχολούνται επιτυχημένα.

Είναι τίμιο να δουλεύει αμισθί ο άνεργος;

Εάν σέβονται την πόλη, τους κατοίκους και τους δημιουργούς, κάνει ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού ένα κάλεσμα: Στους εικαστικούς δημιουργούς της πόλης μας (καθηγητές εικαστικών, δασκάλους των εικαστικών τμημάτων, πτυχιούχους της ΑΣΚΤ, πτυχιούχους γραφικών τεχνών, αυτοδίδακτους, μαθητές των εικαστικών εργαστηρίων, γραφιτάδες κ.ά.). Τους ζητά να ομορφύνουν την πόλη, πληρώνοντας βέβαια τον κόπο τους.

Είναι τίμιο προς τον δημιουργό να του ζητάς να δουλεύει εθελοντικά, όταν μάλιστα δηλώνει ότι είναι άνεργος; Και όταν επί χρόνια εσύ κατέκρινες τον εθελοντισμό, στους Ολυμπιακούς Αγώνες για παράδειγμα. Εκτός εάν λαμβάνονται αυτά ως «Κόκκινα» μεροκάματα.

Τι λέει η πρόεδρος του Εικαστικού Επιμελητηρίου για όλα αυτά; Υπάρχουν άνεργοι νέοι εικαστικοί; Υπάρχουν εικαστικές προτάσεις από συναδέλφους; Πώς πολεμάμε την ανεργία στον κλάδο και πώς υπερασπιζόμαστε την αισθητική της πόλης; Ή δεν σας ενδιαφέρει και σας αρκεί μόνο που είστε καθηγήτρια του εικαστικού εργαστηρίου του Δήμου μας;

Θα ρωτήσει κάποιος, “για τα σχολεία γιατί δεν εκφράστηκες κ. Λελέ”; Μα τα σχολεία ανήκουν στην σχολική κοινότητα και εκείνη αποφασίζει. Ευχής έργον θα ήταν να είχαν γνώμη και οι εικαστικοί καθηγητές του σχολείου, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες. “Εδώ πάμε για εκλογές”, θα σου πει ο άλλος. Το ίδιο ισχύει και για τους συλλόγους.

Όμως η Πλατεία Ηρώων είναι ό,τι λέει η λέξη και αποτελεί προσβολή ο ψυχοπλακωτικός χρωματισμός της. Ήταν το ίδιο; Σοκ αποτέλεσε για μένα, όταν είδα πριν χρόνια, επί της τωρινής δημοτικής αρχής, τα στεφάνια της εθνικής εορτής πεταμένα στον κάδο σκουπιδιών. Με πρώτο του δημάρχου… Δεν θέλουμε να δίνει το Χαϊδάρι αυτή την εικόνα προς τα έξω.

Η πόλη μας έχει μεγάλη ιστορία για να δώσει θέματα

Όσο για τη θεματολογία, η πόλη μας έχει μεγάλη ιστορία για να δώσει θέματα εικαστικά.

Κλείνοντας, θέλω να επαναλάβω ότι τακτικές και αποφάσεις μη δημοκρατικές, μη συμμετοχικές, στη λογική του αποφασίζω και πράττω, ανήκουν σε καθεστώτα και μυαλά δικτατορικά. Κόκκινα ή μαύρα δεν έχει διάφορα. Και τα δυο πολέμησαν την ελευθερία, την τέχνη και την ανθρωπινή αξιοπρέπεια και κατέληξαν στον πάτο της ιστορίας.

Κύριοι, μήπως έχετε ακούσει για φεστιβάλ τοιχογραφίας σε δημόσιους χώρους; Μήπως έχετε δει τις τοιχογραφίες στην Πάτρα, όπου γίνεται και φεστιβάλ τοιχογραφιών; (Με τον ιδεολογικά δήμαρχο αντίθετο στο θέμα… Τυχαίο;). Μήπως στον Βόλο; Μήπως στις τοιχογραφίες στην Αθήνα;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Αντιδικία περί «τέχνης και αισθητικής» σε δημόσιους χώρους στο Χαϊδάρι- Τι γνώμη έχεις εσύ;

Πάτρα: Πώς σε λίγα χρόνια θα είμαστε η πόλη με τις περισσότερες τοιχογραφίες στην Ευρώπη – Το νέο city branding