Τι έχει να μάθει ο Σελέκος από τον Σουν Τζου;

[… Ο Βασιλιάς του Βου, κάλεσε τον Σουν Τζου, διορισμένο διοικητή του στρατού του, και του είπε:
– “Διάβασα πολύ προσεκτικά τα δεκατρία κεφάλαια του βιβλίου σας. Μήπως θα μπορούσατε να μου κάνετε μια μικρή επίδειξη του πώς εφαρμόζεται πρακτικά η θεωρία σας –ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τον έλεγχο των στρατευμάτων”;
– “Θα μπορούσα”, απάντησε ο Σουν Τζου.
– “Και μήπως θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε στην επίδειξη γυναίκες;” συνέχισε ο Βασιλιάς.
– “Βεβαίως”, είπε χωρίς δισταγμό ο Σουν Τζου.


Έτσι, δόθηκε διαταγή να φέρουν από το παλάτι 180 όμορφες παλλακίδες. Ο Σουν Τζου τις χώρισε σε δυο λόχους και έθεσε επικεφαλής τις δυο πιο αγαπημένες κι ευνοούμενες του Βασιλιά. Ύστερα έδειξε στα κορίτσια πώς να κρατούν το δόρυ και ρώτησε: 
– “Ξέρετε τη διαφορά ανάμεσα στο Μπροστά και το Πίσω, το Αριστερά και το Δεξιά;
– “Την ξέρουμε”, απάντησαν εκείνες.
– “Ωραία”, είπε ο Σουν Τζου. “Τώρα, όταν σας δώσω τη διαταγή Μέτωπο Εμπρός, θα κοιτάξετε κατευθείαν μπροστά. Όταν σας πω Μεταβολή, θα κάνετε μισή στροφή, ώστε να κοιτάξετε όλες προς τα πίσω. Όταν σας πω Επ’ Αριστερά, θα γυρίσετε προς τη μεριά του αριστερού σας χεριού κι όταν σας πω Επί Δεξιά θα γυρίσετε προς τη μεριά του δεξιού σας χεριού”.


Οι γυναίκες είπαν “Καταλάβαμε” και τότε ο Σουν Τζου, αφού τους εξήγησε ποιο χτύπημα του τυμπάνου αντιστοιχούσε σε κάθε παράγγελμα, τους μοίρασε τα δόρατα και έδωσε το σύνθημα: 
– “Επί δεξιά”. Τα κορίτσια, όμως, αντί να υπακούσουν, ξέσπασαν σε γέλια.
Τότε ο Σουν Τζου είπε ήρεμα: «Εάν τα παραγγέλματα δεν είναι σαφή και οι διαταγές δεν είναι απόλυτα κατανοητές, το λάθος είναι του στρατηγού».


Ύστερα επανέλαβε τρεις φορές τα παραγγέλματα, τα εξήγησε πέντε φορές, κι έδωσε το παράγγελμα: 
– “Επ’ Αριστερά”. Τα κορίτσια ξέσπασαν, γι’ άλλη μια φορά, σε γέλια.


Τότε ο Σουν Τζου, πάντα το ίδιο ήρεμος, είπε: “Όταν τα παραγγέλματα δεν είναι σαφή και οι διαταγές δεν είναι απόλυτα κατανοητές, το λάθος είναι του στρατηγού. Όταν, όμως, οι διαταγές είναι σαφείς και κατανοητές, αλλά οι στρατιώτες δεν υπακούουν, τότε το λάθος είναι των αξιωματικών τους”.
Λέγοντας αυτά, διέταξε να αποκεφαλιστούν οι δυο επικεφαλής των λόχων!


Ο βασιλιάς, που παρακολουθούσε τη σκηνή από ψηλά, μόλις αντιλήφθηκε ότι οι δυο ευνοούμενές του θα έμεναν χωρίς κεφάλι, έσπευσε να μηνύσει στον Σουν Τζου: 
– “Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από την επίδειξή σας. Αλλά εάν στερηθώ τις δυο αυτές παλλακίδες, το φαγητό και το ποτό μου θα χάσουν τη γεύση τους. Επιθυμία μου, λοιπόν, είναι να μην αποκεφαλιστούν”. Ο Σουν Τζου απάντησε:
– “Ο υπηρέτης σας έχει κάνει ήδη δεκτό τον διορισμό του ως Διοικητή και όταν ένας διοικητής ηγείται του στρατού, δεν υποχρεούται να υπακούει σε όλες τις διαταγές του ηγεμόνα του”. Αμέσως μετά, έδωσε διαταγή να αποκεφαλιστούν οι δυο γυναίκες προς παραδειγματισμό και όρισε ως επικεφαλής δύο άλλες.


Αμέσως επανέλαβε τα παραγγέλματα με τη βοήθεια του τυμπάνου και οι γυναίκες ανταποκρίθηκαν, χωρίς να κάνουν το παραμικρό λάθος και, φυσικά, χωρίς να τολμήσει καμιά τους να γελάσει!
Μετά από αρκετή εκπαίδευση ο Σουν Τζου διαμήνυσε με αγγελιοφόρο στον βασιλιά: 
– “Ο στρατός σας, κύριε, είναι πανέτοιμος. Μπορείτε να κατεβείτε και να τον επιθεωρήσετε. Είναι πρόθυμος να κάνει ό,τι του ζητήσετε, ακόμη και να πέσει στη φωτιά”.
Ωστόσο, η όρεξη του Βασιλιά για πειράματα είχε κοπεί, αφού είχε χάσει τις ευνοούμενες παλλακίδες του.
– “Πες στο Στρατηγό”, είπε στον αγγελιαφόρο, “ότι μπορεί να επιστρέφει στο στρατόπεδό του και να αναπαυθεί. Ο Βασιλέας του Βου δεν έχει καμιά διάθεση για επιθεώρηση”.
Όταν ο Σουν Τζου έλαβε το μήνυμα, σχολίασε ατάραχα: 
– “Ο Βασιλιάς αγαπάει τα λόγια, όχι όμως και τα έργα”…] *


Η παραπάνω διδακτική ιστορία είναι αξεπέραστη, γιατί δείχνει το μικρό μυστικό που χρειάζεται ένας στρατός ή μια διοίκηση ευρύτερα -εν προκειμένω ένας δήμος- ώστε “να είναι έτοιμος να πέσει στην φωτιά” επειδή του το ζητά ο στρατηγός του (δήμαρχός του). Όπου “φωτιά”, στην περίπτωσή μας, είναι η εφαρμογή των νόμων και το δημόσιο – κοινωνικό συμφέρον.

Η εξαθλίωση του Δήμου,  τον οποίο μια κλίκα “αιρετών” τον καταχρέωσε με αδιαφανείς διαδικασίες, συμβάσεις και πράξεις που χρεώνουν τους φορολογούμενους με τα ακριβότερα δημοτικά τέλη για μηδενικά ανταποδοτικά οφέλη, πρέπει να σταματήσει. Μαζί και η ανοχή ή συνεργασία λίγων της υπαλληλικής ιεραρχίας με τέτοιες συμπεριφορές.

Ακόμη, η κατρακύλα, όπου κάποιοι σύγχρονοι πολιτικοί δουλέμποροι χρησιμοποιούν χρήματα του ΕΣΠΑ για δημιουργίες εφεδρικών στρατών εκβιαζόμενων ψηφοφόρων, εμπορευόμενοι ολιγόμηνες συμβάσεις στον Δήμο, δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης σε μια αξιοπρεπή κοινωνία, πολύ περισσότερο που είναι βυθισμένη στην εξαθλιωτική κρίση.

Με τους αιρετούς “καθαρίσαμε” εμείς οι πολίτες. Υπάρχουν όμως και κάποιοι δημοτικοί υπάλληλοι, που από υπηρέτες του λαού γίναν αφεντικά του και κάνουν γυμνάσια σε ανθρώπους ανήμπορους και γέροντες. Αυτοί πρέπει να επανέλθουν στο καθήκον τους ή να τους αναλάβει κάποιος ντόπιος “Σουν Τζου”. Στην υπόλοιπη Ευρώπη ο υπάλληλος έχει υποχρέωση να εξηγήσει στον πολίτη τον νόμο και να του υποδείξει τι πρέπει να κάνει. Στην Ελλάδα ο υπάλληλος πληρώνεται ακόμα και όταν δεν ξέρει την δουλειά του ή δεν θέλει να την κάνει και κανένας προϊστάμενος δεν το χρεώνεται. Πώς θα μπορούσε δηλαδή να γίνει αυτό, αφού όλο το μέλημα της κλίκας ήταν να κάνει ασκήσεις λάιφ στάιλ με έσοδα από πράξεις μιας αδιαφανούς “διαφάνειας”;

Αν λοιπόν δεν εξασφαλιστεί ότι και ο τελευταίος υπάλληλος κάνει την δουλειά του υποδειγματικά, χωρίς να καταχωνιάζει τα αιτήματα του δημότη, αλλά και ότι δεν υπερασπίζεται μέχρι κεραίας τα συμφέροντα του Δήμου, έναντι οποιουδήποτε άλλου συμφέροντος, το παιχνίδι θα χαθεί, φίλε Μιχάλη.

Ο Σουν Τζου, ο μεγάλος στρατηγός και θεωρητικός του πολέμου, ήταν σε θέση να προβλέψει την έκβαση της μάχης γνωρίζοντας, κάποιες λεπτομέρειες για τους στρατηγούς και τους στρατούς. Και η μάχη του Δήμου για τον Σελέκο θα κριθεί από το καλημέρα. Αφού δώσει σαφείς και κατανοητές εντολές, πρέπει να παρακολουθεί προσεκτικά ποιος “στρατιώτης του Δήμου” θα γελάσει, μαθημένος από το απεχθές παρελθόν…

Όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι θα δοθεί η μάχη, φυσικά…

‘Ενας Απω-ανατολίτης στο Χαϊδάρι

* Επειδή η πρωταρχική πηγή μου ήταν κάποιο ξενόγλωσσο βιβλίο, το οποίο για κάποιο λόγο δεν έχω πρόχειρο αυτή τη στιγμή, δανείστηκα το κείμενο αυτούσιο από τον παρακάτω ιστοχώρο: http://www.terrapapers.com/?p=24575.


Ο Κινέζος Σουν Τζου έγραψε γύρω στο 400 π.Χ. το βιβλίο “Η τέχνη του πολέμου”, ένα εγχειρίδιο που δεν έχασε την αξία του στο διάβα των αιώνων .