Ελάχιστοι εμείς, λιγότεροι από δέκα, ο γράφων με πατερίτσες, βρεθήκαμε απέναντι σε εκατοντάδες κεφάτων και φουριόζων αναδασωτών. Ως και η ΕΡΤ μας τίμησε με συνεργείο της.

Φυτεύτηκαν 300 δέντρα, όμως η ξηρασία εκείνων των ετών σε συνδυασμό με την αδυναμία άρδευσης, δεν βοήθησαν την προσπάθεια. Τα δυο-τρία ποτίσματα που κάναμε με την τότε υδροφόρα του Δήμου, ένα γκρινιάρη οδηγό και τον Γιώργο Σκούρο, κουβαλώντας το νερό σε τενεκέδες όπου δεν έφτανε το κοντό λάστιχο, δεν έσωσαν την κατάσταση.

Από την παρέα της αναδάσωσης, ο Δημήτρης Μάσιας έφυγε ξαφνικά πριν λίγο καιρό. Με το Λάζαρο και το Θανάση χαθήκαμε, μα η αφίσα μας θυμίζει την προσπάθεια και την αποκοτιά!

Το μάθημα σκληρό: Δίχως νερό μην ξεκινάς. Η επιτυχία των φυτεύσεων στο Πάρκο ΘΕΑ Δ.Χ. (παλιό νταμάρι οδού Μάνης), χάρη στη δεξαμενή, την γεώτρηση και το δίκτυο άρδευσης που έφτιαξαν οι κάτοικοι, επιβεβαιώνει την αλήθεια
της προηγούμενης φράσης.

Στην αναδάσωση του 1990 χρησιμοποιήσαμε ως εμψυχωτικό το παράδειγμα από την «Κατοικία των Θεών», τη γνωστή περιπέτεια του Αστερίξ, εκεί όπου οι δημιουργοί  Gosciny & Uderzo εμφανίζουν και τον Ζακ Σιράκ, τότε -σύμφωνα με κακές γλώσσες- «λαδιάρη»
δήμαρχο του Παρισιού. Δεν βρήκαμε μαγικό φίλτρο για να μεγαλώσουν ταχέως
βελανιδιές. Δεν μας έστερξε Δρυίδης!

Μια  επιτυχημένη αναδασωτική προσπάθεια στο Χαϊδάρι μπορεί να απολαύσει ο επισκέπτης στο Διομήδειο Κήπο, στη διασταύρωση Ιεράς Οδού και του δρόμου προς Σχιστό. Εκεί όπου μια καταστρεπτική φωτιά προ εικοσαετίας οδήγησε στη φύτευση βελανιδιών ως αποκατάσταση και πειραματισμό. Δεν μεγαλώνουν ταχέως, όπως των Γαλατών, σήμερα όμως το μικρό δρυοδάσος, το μόνο στη δυτική Αθήνα, είναι γεγονός. Τότε, το 1996, ήταν γυμνό πρανές του βουνού.Κοντά στο προσωπικό του Κήπου βρεθήκαμε μια παρέα Χαϊδαριώτες. Ο Γιάννης, ο Στέλιος, ο Θανάσης, ο Σπύρος, ο Φώτης ο Δημήτρης, ο Φώτης, ο Τζώνυ, ο Δημήτρης, ο Μάνος, ο Κώστας (για τους φίλους «Ζακ»). Δεν διακρίνονται, αλλά ήταν εκεί η Σπυριδούλα και ο Θοδωρής.

 Αξίζει το πρωινό κυριακάτικο ξύπνημα. Αμήν να βρεθεί κι ένας Δρυίδης να μας δώσει κάνα φίλτρο, γιατί η λιτότητα μας καταδίκασε σε πολύ αργούς ρυθμούς «ανάπτυξης»…