Κέλλυ Αραούζου: “Το νερό είναι ο προσωπικός μου χώρος”

Την έστειλαν οι γονείς της στα 4 χρόνια της στο Κολυμβητήριο για να μάθει να κολυμπάει και από τότε το νερό έγινε «ο προσωπικός της χώρος», όπως λέει στο «Χαϊδάρι Σήμερα». Παρά τις επιτυχίες της και τα αναρίθμητα μετάλλια, παρέμεινε ένα κορίτσι χαμηλών τόνων. «Κάθε αθλητής αγαπάει αυτό που κάνει. Είναι ο τρόπος ζωής μας, η καθημερινότητά μας, μέσα από αυτό χτίζουμε τα όνειρα μας», μας λέει χαρακτηριστικά η 25χρονη Χαϊδαριώτισσα.

Σήμερα είναι φοιτήτρια της παιδαγωγικής, βλέπει μπροστά της ακόμη μια πενταετία
κολύμπι, προπονείται πάνω από 6 ώρες την ημέρα και είναι αθλήτρια του Ολυμπιακού Πειραιά.

Ξυπνάω γύρω στις επτά το πρωί. Μία ώρα μετά έχω την πρώτη μου προπόνηση, στο Παπαστράτειο Κολυμβητήριο. Τελειώνω γύρω στις 9:30. Μετά πηγαίνω στην οικογενειακή μας επιχείρηση. Στις 14:00 ξαναείμαι στον Πειραιά, όπου έχω τη δεύτερη προπόνηση. Τελειώνω γύρω στις 17:00. Ύστερα πηγαίνω στο γυμναστήριο. Περίπου στις 19:00 φτάνω στο σπίτι μου, για φαγητό και ξεκούραση. Την επόμενη μέρα, πάλι από την αρχή.

Άρχισα να κερδίζω κάποιες διακρίσεις σε παιδικούς και εφηβικούς αγώνες, που για μένα δεν σήμαιναν ιδιαίτερη χαρά. Συνέχισα γιατί απλά ένιωθα ότι διοχετεύω την ενέργεια που είχα σαν παιδί. Οι γονείς μου μου πέρασαν την ιδέα ότι είναι ένα παιχνίδι.

Όχι, ποτέ. Ακόμα και σήμερα, δεν με κυριαρχεί.

«Ξεπερνάς τον εαυτό σου και τα όριά σου κάθε μέρα. Όρια υπομονής, αντοχής, δύναμης. Όμως ειδικά στην εποχή που ζούμε, τα δοκιμάζουμε όλοι μας…»

– Μίλησέ μας για την πρώτη σου μεγάλη διάκριση.

Ήμουν μαθήτρια της Β΄ Λυκείου το 2008 και πήρα μέρος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης Εφήβων-Νεανίδων του Μεξικό. Κατέκτησα αργυρό μετάλλιο στα 1.500 μέτρα. Τότε ήμουν αθλήτρια του Παναθηναϊκού και είχα πάρει υποσχετική από την Α.Ε Χαϊδαρίου, για δύο χρόνια. Το δελτίο μου ήταν ακόμα, στην τοπική μας ομάδα. Η διάκριση αυτή μου
έδωσε το δικαίωμα να περάσω στο Πανεπιστήμιο και φοιτώ στο Παιδαγωγικό Τμήμα
του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Θεωρώ ότι έχω 4-5 χρόνια κολύμβησης ακόμα. Σίγουρα όμως τα επόμενα χρόνια θα το βάλω μπροστά, γνωρίζω όμως ότι αυτό είναι δύσκολο, αφού δεν γίνονται διορισμοί.

Αγωνίστηκε για δύο χρόνια στον Εθνικό Αθηνών. Εκεί άλλαξα προπονητή και πήγα στον Νίκο Γέμελο. Το 2010  κέρδισα χρυσό μετάλλιο στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες Γυναικών Ανοιχτής θαλάσσης και άρχισα να αφήνω πίσω την πισίνα. Την ίδια χρονιά σε ομαδικό άθλημα στην Ανοικτή Θάλασσα με τον Σπύρο Γιαννιώτη πήραμε χρυσό μετάλλιο. Αποκλείστηκα από τους Ολυμπιακούς του 2012, λόγω άκυρου αγώνα, γιατί πήρα κόκκινη κάρτα (κτύπησα κατά λάθος μια αθλήτρια, όπως και εκείνη προηγουμένως εμένα). Αυτά συμβαίνουν στην Ανοικτή Θάλασσα!

Εκείνη την εποχή ο Σπύρος Γιαννιώτης ασχολήθηκε με αυτό το άθλημα και το 2007 κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Επειδή ήμουν μικρή σε ηλικία, το θεώρησα μια καλή ευκαιρία, αφού ήμουν αθλήτρια μεγάλων αποστάσεων. Από το 2009 έχω μόνιμο προπονητή μου στο κλιμάκιο της Εθνικής Ομάδας τον Νίκο Γέμελο, που προπονεί και τον Γιαννιώτη.

– Πότε το δελτίο σου έφτασε στον Ολυμπιακό;

Το 2011 και εκεί βρίσκεται ως σήμερα.

Αυτά δεν υπάρχουν στον ερασιτεχνικό αθλητισμό.

Καταλάβαμε τη 10η θέση, στα 10 χιλιόμετρα Ανοικτής Θάλασσας. Για μένα δεν ήταν  η καλύτερη δυνατή θέση, αλλά δεν ήταν και κακή.

Το συγκεκριμένο άθλημα δεν έχει χρονόμετρο. Είναι όποιος «κουμπώσει» πρώτος την πλάκα. Έχει πάρα πολλούς παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν (κύμα, ρεύμα, θερμοκρασία νερού), πράγματα που ανακαλύπτεις όταν βουτάς στο νερό. Θέλει ακόμα στρατηγική, ευφυΐα και ελιγμούς. Μια διπλωματία με λίγα λόγια.

11ο Δημοτικό Σχολείο, 5ο Γυμνάσιο και 3ο Λύκειο Χαϊδαρίου.

Η τοπική μας ομάδα μπορεί να στηρίξει έναν αθλητή από την ημέρα που θα πατήσει το πόδι του στην πισίνα, μέχρι να φτάσει σε μια ηλικία και να αποφασίσει να ασχοληθεί στενά με τον
αθλητισμό.
– Σε αυτό ποιοι έχουν συμβάλει;

Η διοίκηση και οι προπονητές, που για μένα είναι η ραχοκοκαλιά της ομάδας. Ειδικά ο Παναγιώτης Καλογερόπουλος και η Βάσω Κρέστα είναι το team που πρέπει
να λαμβάνει συνεχώς συγχαρητήρια. Μεγάλωσα «αθλητικά» στα χέρια τους. Αυτό που
κάνουν το αγαπάνε πάρα πολύ και φαίνεται από τα αποτελέσματα. Το Χαϊδάρι έχει το
πλεονέκτημα ότι διαθέτει δική του πισίνα, κάτι που δεν συμβαίνει σε άλλες
πόλεις.

Πάρα πολύ καλό αυτό! Δεν έχω αρρωστήσει ποτέ στη ζωή μου. Μεγάλωσα σε μια ανοικτή πισίνα, σκληραγωγήθηκε ο οργανισμός μου. Δεν κρυώνω πολύ και ποτέ δεν έπαθα κάποια παιδική ασθένεια. Ο γονιός το αντιλαμβάνεται λανθασμένα…

Πολύ δυσάρεστο πράγμα. Το να βγάζεις ένα παιδί από το πρόγραμμά του και να το αναγκάζεις να πηγαίνει κάπου μακριά από το σπίτι του, σε συνδυασμό με τις σχολικές του υποχρεώσεις, το θεωρώ απαράδεκτο.

Πρέπει να αφιερώσεις τη ζωή σου και την καθημερινότητά σου. Αξίζει όμως να κάνεις θυσίες. Η χαρά του να ανέβεις σε κάποιο βάθρο με τα χρώματα της Εθνικής Ομάδας δεν εξαργυρώνεται με τίποτα. Ούτε με τις βόλτες και τις παρέες που έχεις χάσει…

Κάθε μέρα. Όρια υπομονής, αντοχής, δύναμης. Όμως ειδικά στην εποχή που ζούμε, τα δοκιμάζουμε όλοι μας…

Πηγαίνω όποτε μπορώ στον τόπο καταγωγής μου, την Ίο. Είναι το ησυχαστήριό μου. Δεν είμαι λάτρης της έντονης ζωής, αγαπώ τα δικά μου πράγματα: σπίτι – εργασία – πισίνα. Για το λόγο αυτό δεν παραβγαίνω. Εκτός προπόνησης ασχολούμαι με τη φωτογραφία, απαθανατίζοντας τοπία. Επίσης μου αρέσει να κάνω ποδήλατο στο άλσος του Δαφνιού.

Πρόκειται για ένα κλασικό άθλημα, που δεν προκαλεί επιβαρύνσεις στο σώμα, δεν έχει ποτέ τραυματισμούς. Δεν υπάρχουν αντιστάσεις πέρα από αυτή του νερού, που δεν σε βιάζει στα γόνατα, στις αρθρώσεις, στους μυς. Ακόμα, έχω ανακαλύψει μετά από τόσα χρόνια πως το
νερό είναι κάτι σαν ψυχανάλυση. Δηλαδή παύεις να έχεις επαφή με το εξωτερικό
περιβάλλον, όπως φωνές, βαβούρα, κόρνες και οτιδήποτε άλλο. Είσαι στο «δικό»
σου χώρο. Στη σκέψη σου μαθαίνεις να τα πηγαίνεις καλύτερα με τον εαυτό σου. Είναι
ατομικό άθλημα και σίγουρα μπορεί να σε κάνει να πας πιο πέρα τον εαυτό σου,
που είναι ο αντίπαλος σου. Επίσης αναπτύσσεται το σώμα ομοιόμορφα. Συνιστάται
από φυσιοθεραπευτές για όλες τις παθήσεις.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω το χορηγό μου, την ελληνική φαρμακευτική εταιρεία GENESIS Pharma, που με υποστηρίζει έμπρακτα, εφαρμόζοντας το πρόγραμμα «Υιοθεσία Αθλητών».

Η Κέλλυ ξεκίνησε ως αθλήτρια μεγάλων αποστάσεων στην πισίνα. Έκανε πανελλήνια ρεκόρ στα 400μ. και 800μ. ελεύθερο και μόλις σε ηλικία 17 ετών έπιασε το όριο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2008, όπου κατέκτησε ασημένιο μετάλλιο στα 1.500μ. στο Παγκόσμιο Νεανίδων του Μεξικού.Η εξαιρετική της πορεία την ώθησε να δοκιμάσει τις δυνατότητές της στην ανοιχτή θάλασσα. Από το 2009 ξεκίνησε να συμμετέχει σε πανευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα στα 3,5 και 10 χιλιόμετρα, διαγράφοντας μια εντυπωσιακή πορεία. Κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στα 3χλμ. και χάλκινο στα 5χλμ στο Πανευρωπαϊκό Νεανίδων το 2009.

Το 2010 ανέβηκε στο πρώτο σκαλί του βάθρου του Πανευρωπαϊκού στα 5χλμ και ακολούθησαν χάλκινο μετάλλιο στα 10χλμ στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 2011 και ασημένιο μετάλλιο στα 5χλμ και 10 χλμ ανοιχτής θάλασσας στο Πανευρωπαϊκό το 2012.
Η συμμετοχή της στο ομαδικό άθλημα μαραθώνιας κολύμβησης της έχει φέρει ακόμη περισσότερες διακρίσεις, με τρία ευρωπαϊκά μετάλλια για τη χώρα μας, χρυσό το 2010, ασημένιο το 2012 και το 2014 και ασημένια διάκριση στο Παγκόσμιο το 2013.