Είναι ο νόμος, …καλέ μου!!!

Γράφει ο Λεωνίδας Χρυσομάλης

Μπορώ, χωρίς περιστροφές, να πω ειλικρινά ότι πείθομαι για το δίκαιο της θέσης σου, Κώστα. Το κυλικείο οφείλει να μένει κυλικείο και χώρος “δασικής υπαίθριας αναψυχής”.  

Δώσε όμως έγκυρα στοιχεία, ώστε να πειστώ και για το ορθό της συμμετοχής σου στην κατάληψη του παλιού Δημαρχείου, με τον “Ιστό”. Ποιος νόμος το επιτρέπει; Πώς είναι δυνατόν να βάζεις λουκέτο σε δημόσιο – δημοτικό χώρο, καταπατώντας τα δικαιώματα του συνόλου; Από πού εκπορεύεται το δικαίωμα να αποφασίζει μια ομάδα ετσιθελικά για τη χρήση ενός δημόσιου χώρου; Μήπως και αυτό είναι ιδιωτικοποίηση;

Τα ξανέγραψα (Απάντηση για το νέο Πολιτιστικό Κέντρο: “Ιστός” ή πολιτιστικές υποδομές για όλη την πόλη;), αλλά απάντηση δεν πήρα, όπως σωστά έχεις να διαμαρτύρεσαι και εσύ για τις αναφορές σου σχετικά με το κυλικείο του Διομήδειου. Βλέπεις… οι εξουσίες, εντός και εκτός εισαγωγικών, αυτοί που τέλος πάντων διοικούν εδώ κι εκεί, αυτόκλητοι ή μη, δεν ξοδεύουν χρόνο για ασήμαντες ενστάσεις μικρών ανθρώπων…

Αναμένω την απάντησή σου στα ερωτήματά μου, ελπίζοντας ότι δεν θα είναι “πολιτική”, αλλά θα βασίζεται σε σοβαρή νομική επιχειρηματολογία, όπως επιβάλει η εμπεριστατωμένη ενασχόλησή σου με τον Διομήδειο Κήπο.

Αγαπητέ Κώστα, το κόμμα σου βρίσκεται πια στην κυβέρνηση. Δεν μπορεί να πορεύεστε “αλά καρτ”, άλλοτε θεσμικά και άλλοτε “κινηματικά”. Αλλιώτικα δημιουργούνται καταστάσεις παρωδίας, σαν κι αυτές που βλέπουμε στο παλιό Δημαρχείο του Χαϊδαρίου.

Κλείνω επαναλαμβάνοντας ότι ο δημόσιος διάλογος είναι κίβδηλος, αν κάποιοι λειτουργούν με καταλήψεις δημοσίων χώρων (…τις απαγορεύει ο νόμος, που λες κι εσύ Κώστα). “Είναι ο νόμος, …καλέ μου!”, για να το πω με μια ελαφρώς παραφρασμένη (για λόγους κοσμιότητας) φράση.  Και θυμίζω κάτι που έχω ξαναγράψει: “Ο κάθε καλόπιστος κριτής μπορεί να εξάγει συμπεράσματα: Θέλουν αποκλειστικότητα, θέλουν δικό τους τσιφλίκι ένα δημόσιο χώρο και όχι να προσφέρεται αυτός με τις κατάλληλες καλλιτεχνικές υποδομές σε όλη τη νεολαία της πόλης με ευθύνη του Δήμου.”