ΕΙΔΗΣΕΙΣΚΟΙΝΩΝΙΑΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ
“Μα τον Δία και την Αθηνά, τι είναι αυτό;” Δυο ανεπανάληπτες πολυκατοικίες – μουσεία στο Αιγάλεω
“Έλα Χριστέ και Παναγιά…” Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούγεται η φράση αυτή από τα στόματα έκπληκτων οδηγών, που περνούν για πρώτη από την οδό Ατταλείας, κοντά στο Ποτάμι, και σταματούν για να περιεργαστούν και να φωτογραφίσουν με το κινητό τις δύο μοναδικές πολυκατοικίες που υψώνονται στο Αιγάλεω. Θα μπορούσε βέβαια κάλλιστα η ιερή επίκληση να απευθύνεται στον Δία και την Αθηνά, αφού τα κτήρια – ορόσημο βρίθουν αρχαιοελληνικών αρχιτεκτονικών μοτίβων και αγαλμάτων. Ναι, εδώ ένας “στόλος” από Καρυάτιδες και κίονες βρίσκεται σε διαρκή διάλογο με τη “μάνα – Ακρόπολη”, που υψώνεται απέναντι, μόλις δυο χιλιόμετρα απόσταση!
Το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 2014
“Τι είναι αυτό”, είπατε περιφρονητικά; Για σκεφτείτε το καλύτερα… Μήπως έχετε συνηθίσει υπερβολικά την αρχιτεκτονική θρηνωδία της Αθήνας, με τις ατελείωτες σειρές από κτήρια copy paste, που μάς “φόρεσαν” μηχανικοί και εργολάβοι, ανάμεσα σε δάση από αντιαισθητικές κεραίες, αιρκοντίσιον κτλ.; Εδώ τουλάχιστον το μάτι “παγιδεύεται” από μια ανεπανάληπτη εκδοχή της λαϊκής άποψης για το νεοκλασικό, έστω σε ύφος μπαρόκ, έξω από κάθε γνωστή μέχρι τώρα κατάταξη.
Για τους Αιγαλιώτες, αλλά και για μάς τους Χαϊδαριώτες που πηγαίνουμε τακτικά στην Εφορία Αιγάλεω, οι δύο πολυκατοικίες – μουσεία είναι πια ένα οικείο θέαμα. Ωστόσο θελήσαμε να μιλήσουμε με τον κ. Παναγιώτη Νουβέλογλου, που είχε την έμπνευση, αλλά και την χρηματοδότησε ακριβά, για να μάθουμε από πρώτο χέρι το κίνητρο και την ιδεολογική άποψη που κρύβεται πίσω από το εγχείρημα.
Ο καθένας καταλαβαίνει ότι ο επιχειρηματίας πλήρωσε πολλά για να κάνει το κέφι του, αλλά και ότι τα κτήρια σηκώνουν -αναντίρρητα- μεγάλο συναισθηματικό φορτίο. Ακόμα κι αν κάποιος απορρίπτει το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα σαν κιτς, οφείλει να αναγνωρίσει ότι ο κατασκευαστής δεν υπήρξε ένας στυγνός επενδυτής ακινήτων, που δημιουργεί “στεγνά” κτήρια μαζικής κατανάλωσης, αλλά έδωσε σάρκα και οστά σε μια τολμηρή μίξη του σύγχρονου με το αρχαιοπρεπές.
Με δυο λόγια, ο κ. Νουβέλογλου, κοίταξε όχι μόνο να επενδύσει σε ακίνητα, αλλά και να φιλοξενήσει σε αυτά αρχαίες μορφές και ιδέες, που λάτρεψε σαν μαθητής, αλλά και σαν νεοέλληνας πολύ περήφανος για τις ρίζες του. Κατά κάποιο τρόπο, ακολούθησε το πεπρωμένο του -ή το γονίδιό του, όπως λέει ο ίδιος.
Λατρεία στην ελληνική ιστορία
Ο εμπνευστής και δημιουργός τού πιο διάσημου, ίσως, ιδιωτικού κτηρίου της δυτικής Αθήνας, έχει μικρασιατική καταγωγή. Τελειώνοντας το δημοτικό σχολείο, αναγκάστηκε από πολύ τρυφερή ηλικία να βγει στη βιοπάλη. Έμαθε τη δουλειά του ταπετσιέρη και από 22 ετών άνοιξε δικό του μαγαζί. Αργότερα επεκτάθηκε στο εμπόριο επίπλων. Επέστρεψε όμως στο σχολείο και φοίτησε σε ιδιωτικό νυχτερινό Γυμνάσιο του Αιγάλεω. Αγαπημένα του μαθήματα… τι άλλο: η ιστορία και τα αρχαία ελληνικά! Την ίδια ώρα που κάποιοι εργαζόμενοι συμμαθητές του βυθίζονταν στις αγκάλες του Μορφέα, πάνω στο θρανίο, εκείνος ρουφούσε αχόρταγα το αρχαιοελληνικό μεγαλείο και περνούσε τις πιο ευχάριστες στιγμές της δύσκολης μέρας του. Μας εξομολογείται πως και σήμερα η αγαπημένη ψυχαγωγία του δεν είναι άλλη από μία πολλοστή επίσκεψη στην Ακρόπολη.
 |
| Ο κ. Παναγιώτης Νουβέλογλου φωτογραφίζεται περήφανος δίπλα στα δημιουργήματά του. |
“Απλά το ζητούσε η ψυχή μου”
Μετά από κόπο και ιδρώτα πολλών δεκαετιών, ήρθε η ώρα να ξεκινήσει την ανέγερση των δύο πολυκατοικιών. Η πρώτη στη συμβολή των οδών Θεσσαλονίκης και Ατταλείας, όπου διατηρεί την επιχείρησή του, και η δεύτερη στην οδό Ατταλείας. Προσοχή: Τα κτήρια δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ εσωτερικά! Φρόντισε όμως εξ αρχής να τελειώσει την πρόσοψή τους και να φιλοξενήσει τους αγαπημένους του ήρωες.
Τον θρόνο στο ένα κτήριο διατηρεί ο “πατέρας των θεών και των ανθρώπων” Δίας, ενώ στο άλλο η θεά της σοφίας, Αθηνά! Κάθε όροφο των κτηρίων στηρίζουν Καρυάτιδες και σε κάθε μπαλκόνι φιλοξενούνται αρχαίες παραστάσεις. Κι αμέτρητα ακόμα αγάλματα, γύψινα καγκελάκια, ζωγραφιστά ταβάνια και γύψινες μπορντούρες στα ανοίγματα του κτηρίου.
– Γιατί κύριε Νουβέλογλου κάνατε αυτή την σπάνια επένδυση;
– Απλά το ζητούσε η ψυχή μου. Με έσπρωξαν η ιστορία μας, το γονίδιό μας και οι πάνσοφοι πρόγονοί μας. Στεναχωριέμαι ιδιαίτερα όταν βλέπω να αγνοούμε τους προγόνους μας και την καταγωγή μας.
Ο κ. Νουβέλογλου δεν ασχολείται καθόλου με το διαδίκτυο, πιστεύει όμως ακράδαντα πως δεν υπάρχει παρόμοιο κτήριο στον κόσμο όλο. Ο ίδιος επιθυμούσε να προβάλει τις αρχαίες μορφές και όχι να αποκτήσει δύο ακίνητα. Ήθελε οπωσδήποτε το όνειρό του να υλοποιηθεί στην πόλη όπου γεννήθηκε, ανδρώθηκε και εργάζεται μέχρι σήμερα, το Αιγάλεω. Κάποιοι όμως περαστικοί τον κατέκριναν, όπως μάς λέει, επειδή πίστευαν πως ένα τέτοιο κτήριο θα άξιζε να βρίσκεται στα βόρεια και όχι στα δυτικά προάστια.
Το κάθε άγαλμα έχει γι’ αυτόν τη σημασία του. Με υπερηφάνεια μας δείχνει, μεταξύ άλλων, τα αγάλματα του Περικλή και ενός κούρου. Τα φιλοτέχνησαν κάποιοι φίλοι του, ενώ πολλές μορφές τις χάραξε ο ίδιος με το χέρι του, μια που μικρός είχε πάρει μαθήματα ξυλογλυπτικής.
Μας εξηγεί κάθε εικονιζόμενη μορφή. Βλέπουμε τον στρατηλάτη Μεγαλέξανδρο, την “σκεπτόμενη Αθηνά”, τη μορφή του Πλάτωνα, αλλά και της θεάς της γονιμότητας Δήμητρας, όπου -ως εκ θαύματος- μέσα στον πηλό από τον οποίο κατασκευάστηκε φύτρωσε ένα πράσινο φύλλο! Στην είσοδο προβάλει ο Διογένης με το φανάρι.
“Τα έφτιαξα για όλους εσάς”
Ο κ. Νουβέλογλου δεν θέλησε ποτέ να πάρει χαρτί και μολύβι για να λογαριάσει πόσο πλήρωσε για το πάθος του. Γι΄ αυτόν δεν παίζει ρόλο το κόστος, αλλά το πρόσωπο που θέλει να απεικονίσει. «Μακάρι να είχα λεφτά, να τα έκανα ολόχρυσα!», μας λέει αναστενάζοντας. Χαίρεται που βλέπει να τα απαθανατίζουν πάρα πολλοί με τη φωτογραφική τους μηχανή. Κάποιοι προχωρούν πιο πέρα και του ζητούν να αγοράσουν ένα ημιτελές διαμέρισμα, εκείνος όμως αρνείται πεισματικά να πουλήσει. Όμως είναι πάντα πρόθυμος να τους ξεναγήσει και να τους μιλήσει για το ένδοξο παρελθόν. «Τα έφτιαξα για όλο τον κόσμο και όχι για μένα. Τα αγάλματα ανήκουν σε όλους!», μας λέει συγκινημένος.
 |
| Η ταράτσα του κτηρίου, σε διαρκή διάλογο με την Ακρόπολη, απέναντι. |
“Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος”
– Δεν αισθάνεστε ότι κινδυνεύετε να σας κατατάξει κάποιος στους δωδεκαθεϊστές;
Μας επιδεικνύει πάνω από το γραφείο του την εικόνα της Παναγίας, η οποία, σύμφωνα με τη δική του εκδοχή, ήταν Ελληνίδα από περιοχή του σημερινού Αγίου Όρους!
– Τα θρησκευτικά φρονήματα μεταφέρονται “κατά μάνα, κατά κύρη”, μάς λέει. Με αυτή τη λογική, αν ζούσαμε στην αρχαία Ελλάδα, θα ήμασταν σίγουρα δωδεκαθεϊστές!
Παράλληλα εκδηλώνει τη βεβαιότητά του πως στην Αμφίπολη βρίσκεται ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
– Οι τηλεπλασιέ βιβλίων της αρχαίας ελληνικής ιστορίας, προσβάλλουν το αρχαιοελληνικό πνεύμα, με τον τρόπο που προωθούν τα βιβλία;
– Δεν κάνουν κάτι κακό, αντίθετα προβάλλουν τον πολιτισμό μας.
“Δεν κρατάω κακία στην Άννα Γούλα για το video clip”
Φτάνουμε και στο video clip της Αιγαλιώτισσας “τραγουδίστριας” Άννας Γούλα, “Γαλάζιο
και λευκό”, που γυρίστηκε έξω από το κτήριο του κ. Νουβέλογλου. Μας δήλωσε πως το γύρισμα έγινε εν αγνοία του, ωστόσο δεν κατακρίνει κανέναν που ασχολήθηκε με τα δημιουργήματά του -ούτε την Άννα.
και λευκό”, που γυρίστηκε έξω από το κτήριο του κ. Νουβέλογλου. Μας δήλωσε πως το γύρισμα έγινε εν αγνοία του, ωστόσο δεν κατακρίνει κανέναν που ασχολήθηκε με τα δημιουργήματά του -ούτε την Άννα.
Το “Γαλάζιο και λευκό” αποτελεί παρωδία τραγουδιού της Καίτης Γαρμπή. Το τραγουδά η “Αννα Γούλα”, κατά κόσμον Χαρά Κολαΐτη, Αιγαλιώτισσα, που έπλασε την περσόνα της Άννας Γούλα στο πλαίσιο της πτυχιακής της εργασίας της στη Σχολή Καλών Τεχνών (2007). Όταν τα video βγήκαν στο διαδίκτυο έκαναν τρελή πορεία, απέκτησαν θαυμαστές και σφοδρούς εχθρούς, μόνο που ήταν fake…
Σταματάμε εδώ, γιατί ο ευγενέστατος οικοδεσπότης έχει πολλά να μάς δείξει ακόμη. Παίρνουμε βαθιά ανάσα και συνεχίζουμε μια άκρως ενδιαφέρουσα ξενάγηση σε ένα ιδιότυπο, μα πολύ αξιαγάπητο, μουσείο αρχαίας τέχνης. 
Γιώργος Παπαπαναγιώτου – Μενέλαος Χρόνης
