Τάσος Λυμπέρης: Τεράστιο θέμα για το Χαϊδάρι οι καταπατήσεις στα ρέματα!
Ο κόμπος έφτασε στο χτένι, λοιπόν. Ο κ. Λυμπέρης θέτει τον “δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων” για ένα εξαιρετικά σοβαρό πρόβλημα, που αφορά τα οικόπεδα ιδιωτών τα οποία βρίσκονται σε ρέματα. Αυτά ανήκουν στο Υπουργείο Γεωργίας και πάνω τους έχουν χτιστεί σπίτια. Ήδη έχουν αποτυπωθεί όλα από το 1963 σε σχεδιαγράμματα και πίνακες, όπου εμφανίζονται οι κάτοικοι του Δήμου, που έχουν καταλάβει κάποιο τμήμα της Δημοτικής Περιουσίας, όπως λέει ο πρώην αντιδήμαρχος. Η έλευση του Κτηματολογίου θα φέρει την οριστική λύση της εκκρεμότητας.
Ο συμπολίτης μας τοπογράφος μηχανικός, κ. Κωνσταντίνος Αργυρός, που ασχολείται με τα κτηματολογικά επί 30 χρόνια και είναι πραγματογνώμων για τέτοιου είδους προβλήματα, ενώπιον του Πρωτοδικείου, του Εφετείου, της Εισαγγελίας Αθηνών και των Κτηματολογικών Δικαστηρίων, δήλωσε στην εφημερίδα μας ότι όλα αυτά τα προβλήματα (ρέματα, δασικά, ιδιοκτησίες Αφαίας κτλ.) λύνονται με φωτοερμηνεία παλαιών αεροφωτογραφιών με ταυτόχρονη εφαρμογή στο έδαφος των παλαιών τοπογραφικών διαγραμμάτων και των παλαιών τίτλων.
Η επιστολή του Τάσου Λυμπέρη είναι η εξής:
δημοσίευμα της έγκριτης εφημερίδας σας
(φ. 107), που αναφέρεται στο Κτηματολόγιο
του Δήμου μας, με τίτλο «διεκδικήσεις
του Δημοσίου σε οικόπεδα πολιτών», έχω
να παρατηρήσω τα εξής:
στο κείμενό σας, αναφέρεστε στις 52
ιδιοκτησίες των κατοίκων της Αφαίας –
Σκαραμαγκά, που διεκδικεί ήδη, για
λογαριασμό της, η Κτηματική Υπηρεσία
του Δημοσίου.
πως το ζήτημα αυτό προέκυψε, ύστερα από
καταγγελία κάποιου πολίτη, ο οποίος
διεκδίκησε με τον τρόπο αυτό και εισέπραξε
τελικά, τα εύρετρα, που προβλέπονται,
στις περιπτώσεις αυτές, από το Νόμο!
γίνεται όμως, καμία αναφορά στο δημοσίευμά
σας αυτό, για τη Δημοτική Περιουσία!
πως στη θητεία της προηγούμενης Διοίκησης
του Δήμου, ύστερα από κοινή συνεδρίαση
και σύμφωνη γνώμη όλων των δημάρχων που
προηγήθηκαν (Σπηλιόπουλος, Ντηνιακός,
Μαραβέλιας) και της Τεχνικής Υπηρεσίας
του Δήμου μας, έχει δηλωθεί ήδη στο
Κτηματολόγιο το σύνολο των Δημοτικών
ακινήτων, βάσει των στοιχείων, που
υπάρχουν στο Κτηματολόγιο του Δήμου.
στο σύνολο των ιδιοκτησιών του Δήμου,
αναφέρεται και «η παραχώρηση των 79
περίπου στρεμμάτων γης», με τίτλο του
Υπουργείου Γεωργίας, που χρονολογείται
από το 1956.
αυτή αποτυπώθηκε ευκρινώς το 1963 (επί
Δημαρχίας Δ. Γιαχνή), σε σχεδιαγράμματα
και πίνακες, όπου εμφανίζονται πλέον
ανάγλυφα, οι κάτοικοι του Δήμου, που
έχουν καταλάβει κάποιο τμήμα της
Δημοτικής Περιουσίας.
στοιχεία είχαν καταχωρηθεί στο βιβλίο
του Κτηματολογίου, που έγινε επί Δημαρχίας
Τσουτσαίου το 1970.
αργότερα, το βιβλίο αυτό εξαφανίστηκε(!)
μυστηριωδώς από την Τεχνική Υπηρεσία
του Δήμου, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει
στη συνέχεια, ένα κρεσέντο καταπατήσεων
της Δημοτικής Περιουσίας από διάφορους
επιτήδειους, που έλαβε τέλος με την
έλευση των επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης
και την έρευνα που πραγματοποίησαν οι
ελεγκτές του Δημοσίου στο Δήμο (2002).
τις φιλότιμες προσπάθειες που έγιναν
από κάποιους (ελάχιστους) παράγοντες
του Δήμου, η κατάσταση στον τομέα της
ανάδειξης και αξιοποίησης της Δημοτικής
περιουσίας δεν έχει προχωρήσει αισθητά!
το τεράστιο αυτό θέμα (της προστασίας
δηλαδή της Δημοτικής Περιουσίας), έχει
ήδη απασχολήσει, με τον ένα ή τον άλλο
τρόπο, όλες τις προηγούμενες Δημοτικές
Αρχές του τόπου μας, φρονώ, πως πρέπει
να υπάρξει ενεργοποίηση της Δημοτικής
Αρχής, καθώς και έγκαιρη ενημέρωση των
Δημοτών, που ενέχονται σε καταπατήσεις
Δημοτικής Περιουσίας, προκειμένου να
προχωρήσουν άμεσα, οι ίδιοι, σε τακτοποίηση
των ιδιοκτησιών τους, σύμφωνα με τις
διατάξεις της κείμενης Νομοθεσίας περί
«προστασίας της Δημόσιας και Δημοτικής
Περιουσίας».
όλα αυτά και τα υπογραμμίζω, για άλλη
μια φορά, διότι με ανησυχεί ιδιαίτερα
η αμεριμνησία και η αδράνεια, που
χαρακτηρίζουν τη νοοτροπία και τις (μη)
ενέργειες της σημερινής Δημοτικής
Αρχής, πάνω σ’ αυτό το τεράστιο και
ζωτικό θέμα για τη πόλη μας.
αυτά, είναι βέβαιο, κατά τη γνώμη μου,
πως θα υπάρξουν αρνητικές επιπτώσεις,
τόσο για το Δήμο, όσο και για τους Δημότες,
που ενέχονται σε καταπατήσεις Δημοτικής
γης. γι’ αυτό λοιπόν κρούω
και πάλι τον κώδωνα του κινδύνου.
