ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ. Δημόσια περιουσία σε κίνδυνο. Γιατί δεν ενεργεί η δημοτική αρχή; Στο φως στοιχεία φωτιά
Σε αλλεπάλληλα περυσινά δηµοσιεύµατά µας αναδείξαµε το πελώριο θέµα τής ένταξης του Άνω Δάσους στο σχέδιο, το 1987, για την οποία καταγγέλλεται ότι ιδιοκτήτες µεγάλων εκτάσεων γης δεν πλήρωσαν στον Δήµο την αναλογούσα εισφορά σε γη και χρήµα.
Χαρακτηριστικά, γράφαµε πέρυσι τον Μάιο: “Οι µεγαλοϊδιοκτήτες έκρυψαν περιουσία. Κι ενώ το θέµα είναι γνωστό εδώ και χρόνια µε ατράνταχτες αποδείξεις, διαδοχικές δηµοτικές αρχές σπατάλησαν τον χρόνο… συστήνοντας επιτροπές”.
Τα συµφέροντα του Δήµου και των δηµοτών του στα αζήτητα…
Σε φορτισµένες συνεδριάσεις του Δηµοτικού Συµβουλίου ακούστηκαν φοβερές καταγγελίες του τύπου “αµαρτωλή πράξη ένταξης”, “πολύ µεγάλο παιχνίδι”, “απώλεια εκατοµµυρίων ευρώ”! Η έρευνά μας προκάλεσε μεγάλο θόρυβο και το θέμα συζητήθηκε στις αρμόδιες επιτροπές του Δήμου, όπου κάποιοι δήλωσαν ότι τώρα πια δεν μπορεί να διεκδικήσει ο Δήμος το δίκιο του, λόγω παραγραφής.
Να όμως που η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι από τον περασμένο Δεκέμβριο υπάρχει στη διάθεση του Δήμου έγγραφο της Νομικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Περιβάλλοντος (αρ ΔΤΕ/Β/52525/1015/15-12-2011), που δίνει το πράσινο φως στην διοίκηση του Δήμου να προχωρήσει σε υποβολή αιτήματος στην Περιφέρεια για ανάκληση της 2/87 Πράξης Εφαρμογής του Άνω Δάσους και των διορθωτικών της, για λόγους δημοσίου συμφέροντος ή τυχόν δολίων ενεργειών των ιδιοκτητών, παραθέτοντας πλήθος αποφάσεων του ΣτΕ.
Ο Δήμος έχει πια στα χέρια του ένα ανίκητο όπλο. Ερωτούμε λοιπόν:
1. Έχει προχωρήσει η δημοτική αρχή στις κατάλληλες ενέργειες, ώστε να υποβάλει το σχετικό αίτημα προς το ΥΠΕΚΑ; Τι περιλαμβάνει και πότε υποβλήθηκε;
2. Αν δεν έχει γίνει τίποτε, παρά την παρέλευση 10 κρίσιμων μηνών, σε ποιον οφείλεται η αμέλεια; Και ποιοι είναι οι ωφελημένοι; Υπάρχει θέμα παραγραφής ή ποινικών ευθυνών;
Η αρμόδια αντιδήμαρχος κ. Ελένη Καμπόλη, σε ερώτημα της οποίας προς το ΥΠΕΚΑ δόθηκε η πιο πάνω απάντηση, καθώς και ο δήμαρχος Δημήτρης Μαραβέλιας, ο οποίος είναι γνώστης και του ερωτήματος και της απάντησης, έχουν τον λόγο. Η ευθύνη τους για την αναβάθμιση της ζωής της πόλης, αλλά και την επίσημη ενημέρωση των δημοτών είναι μεγάλη.
Για το κορυφαίο αυτό οικονομικό και πολιτικό ζήτημα δεν τους επιτρέπει ούτε μια μέρα καθυστέρηση!
Χαϊδάρι Σήμερα
Για να φωτιστεί πληρέστερα το μεγάλο θέμα της καταγγελλόμενης απώλειας δημοτικής περιουσίας στο Άνω Δάσος, αναδημοσιεύουμε ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ στοιχεία και συνεντεύξεις, που προέρχονται από την έντυπη μορφή της εφημερίδας μας (Μάιος και Ιούνιος 2011). Ακολουθούν:
- Απόσπασμα της Έκθεσης των Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης για τα περιουσιακά του Δήμου Χαϊδαρίου
- Καταγγελία των κατοίκων του Άνω Δάσους
- Συνέντευξη του προέδρου του Περιβαλλοντικού Συλλόγου του Δάσους, κ. Στράτου Καπετανίδη
- Συνέντευξη της δικηγόρου και μέλους της Επιτροπής Δημοτικής Περιουσίας κας Μαίρης Τοκατλίδου Κουλουκάκου
- Συνέντευξη του δικηγόρου κ. Βαγγέλη Παπαλάμπρου, μέλους της Επιτροπής Δημοτικής Περιουσίας
ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ, 2002:
“Ο Δήμος δεν γνωρίζει την περιουσία του”
Το καίριο έλλειμμα προστασίας της δημοτικής περιουσίας του Δήμου Χαϊδαρίου αποκαλύπτει έκθεση ελέγχου των Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης τον Ιανουάριο του 2002, τμήμα της οποίας αφορούσε τις «ενέργειες των οργάνων του Δήμου για τη διατήρηση και προστασία της ακίνητης περιουσίας του» και σχολιάζει και την Πράξη Εφαρμογής 2/87 του Άνω Δάσους.
Στη σελίδα 21 της έκθεσης αναφέρεται: «Σύμφωνα με τα αναφερθέντα στα πρακτικά συνεδρίασης της 31ης Οκτωβρίου 2000 του Δημοτικού Συμβουλίου, ο Δήμος Χαϊδαρίου, μέχρι τότε, δεν ασχοληθεί συστηματικά, σύμφωνα με τις προβλέψεις των άρθρων 240 και 245 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, με τα θέματα της δημοτικής περιουσίας, με συνέπεια να μην υπάρχει κτηματολόγιο. Η παράλειψη αυτή είχε ως συνέπεια, κατά την άποψή μας, να μην γίνει επισταμένη μελέτη της πράξης εφαρμογής πριν την κύρωση όπως και μετά την οριστικοποίησή της, ώστε να εντοπιστούν τα οικόπεδα στα οποία ο Δήμος θεμελίωνε δικαιώματα κυριότητας και στη συνέχεια να υποβληθούν οι προβλεπόμενες δηλώσεις ιδιοκτησίας, ώστε τα οικόπεδα αυτά είτε να μην καταχωρηθούν ως αγνώστων ιδιοκτητών ή μετά την κύρωση της 2/87 Π.Ε. να εκδοθούν οι σχετικές διορθωτικές πράξεις.»
Πράγματι, με απόφασή του ο τότε δήμαρχος Κ. Ντηνιακός συγκρότησε την Επιτροπή και ανέθεσε την Εποπτεία στον κ. Θ. Σπηλιώτη. Όμως δεν ολοκληρώθηκε η δουλειά. Αποτέλεσμα: Πριν δύο χρόνια, όταν ήρθε η ώρα να γίνει η δήλωση της περιουσίας του Δήμου στην διαδικασία Κτηματογράφησης, ο Δήμος απηύθυνε δημόσια πρόσκληση σε όποιον γνώριζε ότι κάποιο οικόπεδο ανήκει στην Δήμο, να πάει στο Δημαρχείο να το αναφέρει!
Επιστολή της Επιτροπής Κατοίκων του Άνω Δάσους στο Δημοτικό Συμβούλιο για την “αμαρτωλή Πράξη Εφαρμογής” της συνοικίας
Έχω την τιμή να εκπροσωπώ την επιτροπή των κατοίκων που καταγγείλαμε τη Πράξη Εφαρμογής 2/87 για το Άνω Δάσος και να πω ότι επιμένουμε πως η Πράξη αυτή, είναι «αμαρτωλή», όταν:
- Λεηλατήθηκε η δημοτική περιουσία
- Συνέβησαν τραγικά γεγονότα
- Χάθηκαν αρκετοί και πολύτιμοι χώροι
- Αδικήθηκαν μικροϊδιοκτήτες
- “Βάφτιζαν” οικόπεδα με ό,τι όνομα ήθελαν
- Οι ψίθυροι οργίαζαν, τα στόματα όμως έμεναν ερμητικά κλειστά
- Πολλοί γνώριζαν και δεν μιλούσαν
Δυστυχώς, τα ανομήματα της εποχής εκείνης (δεκαετία του 1980) έχουν στοιχειώσει και είναι ορατά. Έπρεπε να περάσουν 21 χρόνια γιο να δικαιωθούμε (τυχαίο; όταν στα 20 λένε ότι υπάρχει παραγραφή) και με την ομολογία ΒΟΜΒΑ του κατά ομολογία έντιμου κ. Σπηλιώτη να μάθουμε την αλήθεια: «ΝΑΙ. Παραβιάσαμε τον Νόμο, κάναμε λάθος, μας εξαπάτησαν, η περιοχή σας σχεδιάστηκε και οικοδομήθηκε με λάθος στοιχεία, πλανηθήκαμε.»
«Όταν σας λέγαμε ότι θα σας κάνουμε ένα προάστιο όνειρο στο Άνω Δάσος, σας παραμυθιάζαμε, κατόπιν τούτου σας καταδικάζουμε και θα πρέπει να ζήσετε, σε μια άναρχα σχεδιασμένη πόλη, θα σας τσιμεντάρουμε σε ποικιλόμορφα κουτιά, θα σας κάνουμε όλα τα οικόπεδα, μικρά και μικρότερα, άρτια και οικοδομήσιμα, μαζί με εμάς θα σας αναγκάσουμε να παρανομήσετε και εσείς, γιατί δεν πρέπει να μείνει ούτε ένα τετραγωνικό ελεύθερος χώρος, θα στοιβάξουμε όσους πιο πολλούς μπορούμε, θα σας απαξιώσουμε, αλλά θέλουμε να εισπράξουμε και πολλά τέλη.»
«Θα σας στερήσουμε το οξυγόνο να ψοφήσετε σαν τα ποντίκια, όπου υπάρχουν πεζοδρόμια έχετε δύο επιλογές: ή θα φυτέψετε ένα δέντρο ή θα περπατάτε με το ένα πόδι επάνω και το άλλο κάτω στο δρόμο. Τα παιδιά σας δεν χρειάζονται ψυχαγωγία, αλλά ούτε και σχολεία, γιατί έχουμε προβλέψει στις συνενώσεις, αλλά δεν χρειαζόσαστε ούτε και ΚΑΠΗ γιατί και αυτά σκεφτόμαστε να τα καταργήσουμε.
Σχεδιάσαμε την οδό Ακροπόλεως να μην έχει αρχή ούτε τέλος, η ευθεία της να μοιάζει σαν συνεχόμενη περισπωμένη, κάναμε την διαπλάτυνση, αλλά σας αφήσαμε τα παλιά σπίτια, να σας θυμίζουμε την συνοικία όνειρο… το μαχαλά, γιατί τα χρήματα που έπρεπε να αποζημιώσουμε τους κατοίκους αυτούς, τα χαρίσαμε στους καταπατητές. Μπορεί και αυτό με πλάνη… Επίσης το ίδιο και με το «στενό» της οδού Μάνης, δρόμος της αστικής συγκοινωνίας, συνεχούς ροής και διπλής κατεύθυνσης, δύο άνθρωποι να συναντιούνται δίπλα-δίπλα, ενώ δύο αυτοκίνητα ποτέ. Ακόμη σχεδιάσαμε και οικοδομήσαμε τον βρεφονηπιακό σταθμό, αλλά δεν προβλέψαμε την είσοδο, θα δούμε… είναι στις άμεσες σκέψεις μας.
«Προβλέψαμε να πηγαίνετε στα σπίτια σας, αλλά να μην μπορεί να φύγετε, δεν είναι απαραίτητο, θέλουμε να σας καταδικάσουμε σε κοινωνικό μαρασμό»
Με τους συλλογισμούς αυτούς με λύπη αποτυπώνουμε την σκληρή πραγματικότητα. Θα μπορούσαμε να αραδιάσουμε πολλά ακόμη, όμως σταματάμε εδώ. Δυστυχώς δαπανήθηκαν εκατομμύρια ευρώ από τους κατοίκους, το αποτέλεσμα όμως ήταν να στηθεί ένα οικοδομικό έκτρωμα, ένα τερατούργημα στο Άνω Δάσος. Όταν το ατενίζουμε από μακριά προκαλεί θλίψη και πόνο, μπορεί να συμβάλαμε και εμείς σε αυτό, όμως κάποιοι μας ανάγκασαν και μας το επέβαλαν.
Γι’ αυτό το εγκληματικό, το ανεπανόρθωτο, το πρωτάκουστο, το ανεκτίμητο σε μέγεθος «ΛΑΘΟΣ», όπου μας χρησιμοποίησαν σαν πειραματόζωα, αφού μας είπαν ότι είμαστε οι δεύτεροι στην Ελλάδα και έκαναν χαρακίρι στις πλάτες μας, ποιος θα μας απαντήσει;
Τελειώνοντας εδώ πρέπει να πούμε ότι η καταγγελία μας δεν κρύβει κανενός είδους σκοπιμότητα, όμως είναι μια αντίδραση θυμού και θλίψης, και την ανάδειξή της, την οφείλουμε στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας, αλλά δεν μπορούμε όμως να μην τονίσουμε ότι για εμάς η ΠΕ/87 είναι μια πράξη ντροπής, κάποιοι ασέλγησαν στο τόπο μας, είναι μια πολύ μελανή πράξη που σημάδεψε την περιοχή μας, την πόλη μας, αλλά και της ψυχές των κατοίκων γενικότερα.
Μπάμπης Δούμουρας
Μέλος της επιτροπής κατοίκων
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ. ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΔΗΣ
“Ιδιοκτησία βουνό”.
Να πώς φτάσαμε στο “Βατοπέδι” του Χαϊδαρίου
Ο πρόεδρος του Περιβαλλοντικού – Πολιτιστικού Συλλόγου του Δάσους, κος ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΔΗΣ, παρουσίασε στο Δημοτικό Συμβούλιο τις θέσεις των κατοίκων για την «αμαρτωλή» ένταξη του Άνω Δάσους στο σχέδιο (Πράξη Εφαρμογής 2/87), αλλά και την άκρως προβληματική εικόνα της ιδιοκτησίας Βλασιάδη στο Ποικίλο. Ο ίδιος είναι πολιτικός μηχανικός – νομομηχανικός, αλλά και γνωρίζει καλά την περιοχή. Αναλύει το θέμα στο “Χαϊδάρι Σήμερα”.
Κύριε Καπετανίδη θεωρείτε δικαιολογημένο τον θόρυβο που έχει ξεσπάσει για την Π.Ε. 2/87; Πέστε μας την άποψή σας, ως ειδικός.
Θεωρώ ότι το θέμα της «περιουσίας Βλασιάδη» έχει πολλές πλευρές. Κατ’ αρχήν, όταν δηλώθηκε η περιουσία, χωρίστηκε στα δύο παράνομα, για να μειωθεί η αναλογούσα εισφορά σε γη και χρήμα. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο κάποια οικόπεδα των ιδίων έμειναν αδήλωτα και παρουσιάστηκαν ως «ιδιοκτησίες αγνώστου» και κατόπιν, με εικονικές διεκδικήσεις, μεταφέρονται σε τρίτους, χωρίς επίσης να αποδοθεί η επιβαλλόμενη από τον νόμο εισφορά. Υπάρχουν κι άλλα οικόπεδα που έχουν πουληθεί μετά το 1987, πάντα τμηματικά. Επιπλέον, ακόμη και σήμερα, «ανακαλύπτονται» από τους ιδιοκτήτες οικόπεδα που είχαν «ξεχάσει» να δηλώσουν το 1987! Όλοι καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει…
Όμως θεωρούν κάποιοι ότι υπάρχει παραγραφή στο συγκεκριμένο θέμα και ο Δήμος δεν μπορεί να διεκδικήσει τίποτε τώρα…
Πράγματι, κάποιοι νομικοί λένε ότι υπάρχει παραγραφή. Όμως η άποψή μου ταυτίζεται με αυτή των έγκριτων Χαϊδαριωτών νομικών Βαγγέλη Παπαλάμπρου και Κώστα Ασπρογέρακα, που υποστηρίζουν ότι μπορούμε να διεκδικήσουμε και υπάρχει νομικό πλαίσιο πίεσης.
Είστε κάτοικος της περιοχής. Πότε συναντήσατε για πρώτη φορά το πρόβλημα της ιδιοκτησίας Βλασιάδη;
Όταν το 2002 έψαχνα για οικόπεδο, βρήκα ένα στην γωνία των οδών Κατράκη και Παπαναστασίου, ιδιοκτησίας Βλασιάδη. Όμως κατά την έρευνα του δικηγόρου μου στην Εφορία προέκυψε σοβαρό πρόβλημα, διότι δεν ήταν σαφώς δηλωμένο, όπως επιβάλλεται από τον νόμο, αλλά με τον γενικόλογο όρο «έκταση βουνό» (!), αποφεύγοντας έτσι τους αναλογούντες φόρους ακίνητης περιουσίας, κληρονομιάς κτλ.
Βέβαια ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός αφορούσε όχι μόνο το συγκεκριμένο οικόπεδο, αλλά όλη την ιδιοκτησία Βλασιάδη, ποιος ξέρει μέχρι ποιο σημείο του βουνού, αφού δεν τίθεται σαφές όριο, η οποία σήμερα διεκδικείται και ως εκτός σχεδίου.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ. ΜΑΙΡΗ ΤΟΚΑΤΛΙΔΗ
“ΧΑΘΗΚΑΝ ΟΙΚΟΠΕΔΑ”
Λειψή πολιτική βούληση, αναποτελεσματικές υπηρεσίες
«Ο Δήμος δεν προστάτευσε την περιουσία του». Δίχως περιστροφές η κα ΜΑΙΡΗ ΤΟΚΑΤΛΙΔΟΥ – ΚΟΥΛΟΥΚΑΚΟΥ, δικηγόρος και μέλος της Επιτροπής Δημοτικής Περιουσίας, επισημαίνει την βαριά διαχρονική αμέλεια των διοικήσεων να περιφρουρήσουν τα συμφέροντα του Δήμου.
Κυρία Τοκατλίδου έχετε ζήσει από κοντά τα δημοτικά πράγματα επί σειρά ετών. Πιστεύετε ότι έχει περιφρουρήσει αποτελεσματικά την περιουσία του ο Δήμος;
Ο Δήμος δεν προστάτευσε την περιουσία του, όπως είχε καθήκον, στον βαθμό που έπρεπε. Δεν θα καταλογίσω δόλο, όμως αμέλεια υπάρχει! Οι πράξεις και οι παραλείψεις της δημοτικής αρχής έχουν καταγραφεί στην Έκθεση των Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης το 2002, όμως μέχρι σήμερα δεν υλοποιήθηκαν ούτε οι προτάσεις των αρμοδίων ελεγκτών!
Για παράδειγμα, με παραχωρητήριο δόθηκαν το 1956 από το Υπουργείο Γεωργίας 6,5 στρέμματα στο Άνω Δάσος, που χάθηκαν σταδιακά σχεδόν όλα, ενώ αποτελούσαν δημοτική περιουσία. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του για το ποιοι φταίνε…
Δηλαδή, ποια ήταν η «αχίλλειος πτέρνα» ώστε να φτάσουμε σε τέτοια φαινόμενα; Είναι μόνο νομικό θέμα;
Γνωμοδοτήσεις από έγκυρους νομικούς είχαμε άρτιες. Αυτό που έλειψε, μέχρι σήμερα, είναι η πολιτική βούληση των Διοικήσεων και η αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών για την προώθηση και λύση των θεμάτων της δημοτικής περιουσίας.
Με βάση όσα λέτε, είναι απορίας άξιον τι θα συμβεί όταν έρθει η ώρα τής ανάρτησης των χαρτών του Κτηματολογίου, δηλαδή η στιγμή που θα φανεί ότι ο Δήμος δεν έκανε ό,τι έπρεπε για την περιουσία του…
Θα προκύψουν πολύ σοβαρά θέματα, πραγματικά και νομικά, για τα οποία ο Δήμος θα κληθεί να βρει λύση, έστω και αργά.
Σχετικά με την προβληματική Πράξη Εφαρμογής 2/87, με την οποία μπήκε το Άνω Δάσος στο σχέδιο, πότε άνοιξε το θέμα;
Το θέμα τής δημοτικής περιουσίας άνοιξε γύρω στο 2000, με την καταγγελία κατοίκων για την γνωστή υπόθεση του οικοπέδου της οδού Ηρώων Πολυτεχνείου Γ΄ Σεπτεμβρίου, το οποίο τελικά με νόμιμες διαδικασίες επέστρεψε στον Δήμο.
Ο κόσμος στο Άνω Δάσος θεωρεί ότι χάθηκαν οικόπεδα με την Π.Ε. 2/87, ότι τα πήραν επιτήδειοι.
Πράγματι, χάθηκαν αρκετά οικόπεδα, που είχαν τον χαρακτηρισμό «αγνώστου ιδιοκτήτη»!
Για το νταμάρι Χαμηλοθώρη, που αποτελεί τον τελευταίο ελεύθερο χώρο στο ασφυκτικά χτισμένο Άνω Δάσος, τι γνωρίζετε;
Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες του θέματος, γιατί το χειρίστηκε προσωπικά ο τότε δήμαρχος Κ. Ντηνιακός και η νομική υπηρεσία.
Σχετικά με την «υπόθεση Βλασιάδη», που μας απασχολεί έντονα τελευταία γιατί είναι ξεκάθαρο ότι δεν δηλώθηκε σωστά η περιουσία αυτή το 1987, προκαλεί εντύπωση γιατί δεν «πιάστηκε» η υπόθεση στην δεκαετία του 1990, όταν οι ιδιοκτήτες άρχισαν να δηλώνουν οικόπεδα σταδιακά, ώστε να τους ζητηθεί τότε η νόμιμη εισφορά σε γη και χρήμα. Τι πιστεύετε;
Θεωρώ ότι η ευθύνη του ελέγχου των τίτλων και της απόδοσης εισφοράς σε γη και χρήμα είναι καθήκον της Διοίκησης και των Υπηρεσιών του Δήμου. Η πλημμελής άσκηση των καθηκόντων των αρμοδίων στέρησε από την πόλη μας χώρους πολύτιμους για κοινωφελείς σκοπούς.
Λέγεται ότι υπάρχει έγγραφη δέσμευση της οικογένειας Βλασιάδη ότι θα δώσει στον Δήμο ό,τι αναλογεί από τα σφάλματα της δήλωσης της περιουσίας της στην 2/87. Πόση υπολογίζεται, τελικά, η ζημιά του Δήμου; Πόσο ουσιαστική μπορεί να είναι η δέσμευση των ιδιοκτητών; Πότε και πώς μπορεί αυτή να ενεργοποιηθεί;
Γνωρίζω ότι υπάρχει μια υπεύθυνη δήλωση μέλους της οικογένειας Βλασιάδη, η οποία όμως μόνη της δεν είναι δυνατή για να λύσει το υπάρχον θέμα. Οφείλει η δημοτική αρχή να ολοκληρώσει τις ενέργειές της για την αναζήτηση αυτή, με κάθε νόμιμο μέσο.
Στην Επιτροπή Δημοτικής Περιουσίας εκφράσατε πρόσφατα την άποψη ότι η ανασύσταση της Πράξης 2/87 είναι παραγεγραμμένη.
Θεωρώ ότι η καθυστέρηση της προώθησης της επίλυσης των θεμάτων της Δημοτικής Περιουσίας οδηγεί στην αποδυνάμωση των δικαιωμάτων του Δήμου και ενδεχομένως και στην απώλειά τους.
Η άποψή μου είναι ότι το δικαίωμα του Δήμου για την ανασύσταση της Π.Ε. 2/87, μετά από 24 χρόνια, είναι παραγεγραμμένο. Όμως και αυτό το θέμα πρέπει να εξεταστεί σοβαρά και εάν δύναται ο Δήμος να αναζητήσει αποζημίωση, είτε δικαστικώς είτε με συμβιβαστική επίλυση, πρέπει άμεσα να ενεργήσει.
Στο Άνω Δάσος υπάρχει οικόπεδο του Δήμου που χαρίστηκε χωρίς αντάλλαγμα σε άλλο δημόσιο οργανισμό. Πρόκειται για το ακίνητο της οδού Βεργίνας, που δόθηκε στον Οργανισμό Εργατικής Εστίας. Ήταν νόμιμη αυτή η ενέργεια;
Στην οδό Βεργίνας ο Δήμος παραχώρησε στον Οργανισμό Εργατικής Εστίας, χωρίς να τηρηθούν οι νόμιμες διαδικασίες και χωρίς να διασφαλιστούν τα συμφέροντα του Δήμου, συνολική έκταση 1.500 τ.μ., για ανέγερση βρεφονηπιακού σταθμού. Έχουν περάσει περίπου 15 χρόνια, το έργο παραμένει ημιτελές και ο Δήμος απώλεσε τα δικαιώματα ιδιοκτησίας του.
Υπάρχουν και άλλα προβλήματα σχετικά με την δημοτική περιουσία;
Υπάρχουν αρκετά θέματα δημοτικής περιουσίας, τα οποία είναι καταγεγραμμένα με λεπτομέρεια από κο Θεόδωρο Σπηλιώτη, ο οποίος προσπαθεί επί πολλά χρόνια για τη λύση τους.
Ειδικότερα: Προφήτης Ηλίας (έκταση περίπου 4.000 τ.μ.), οικόπεδα Αφαίας, οικόπεδα Άνω Δάσους και άλλα.
Ως κατακλείδα στη συζήτησή μας: η απώλεια δημοτικής περιουσίας, δηλαδή δημόσιων χώρων, όρισε την μοίρα της πόλης;
Θεωρώ αναμφισβήτητα ότι η απώλεια της δημοτικής περιουσίας στέρησε τους συμπολίτες μας από κοινόχρηστους χώρους απαραίτητους για την καλυτέρευση της ποιότητας ζωής τους.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ. ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΣ
“Η δημοτική περιουσία θα μπορούσε να φέρνει στον Δήμο τα έξοδα μισθοδοσίας!”
Ο δικηγόρος κ. ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΣ ήταν μέλος της Επιτροπής Δημοτικής Περιουσίας την περίοδο 1999 – 2002, ως δημοτικός Σύμβουλος της αντιπολίτευσης, ενώ στην ίδια Επιτροπή μετέχει και κατά την τρέχουσα περίοδο. Είχε έγκαιρα εντοπίσει την έλλειψη κατάλληλα στελεχωμένης Υπηρεσίας Δημοτικής Περιουσίας, η οποία θα είναι σε θέση να υπερασπίσει τα συμφέροντα του Δήμου.
Κύριε Παπαλάμπρο, στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας παρουσιάσαμε τεκμήρια ελλειπούς προστασίας της Δημοτικής Περιουσίας. Συμμερίζεστε την άποψη αυτή;
Είναι κοινό μυστικό ότι υπήρξαν πλείστα όσα προβλήματα σε σχέση με την δημοτική περιουσία, την καταγραφή της και την προστασία της. Κατά την δημαρχιακή περίοδο 1999-2002, που ήμουν δημοτικός σύμβουλος της αντιπολίτευσης, είχα την ευκαιρία, ως μέλος της Επιτροπής Δημοτικής Περιουσίας, να έχω από πρώτο χέρι εικόνα τής κατάστασης.
Ποιο ήταν το σοβαρότερο πρόβλημα που διαπιστώσατε;
Τότε δεν υπήρχε σαφής εικόνα για το ποια είναι η περιουσία του Δήμου και προσπαθούσαμε αποσπασματικά να ασχοληθούμε με κάποιες περιπτώσεις που ευκαιριακά έρχονταν στην Επιτροπή, με πρωτοβουλία κυρίως των κατοίκων. Αυτή η κατάσταση μού προκάλεσε αλγεινή εντύπωση και ζήτησα να υπάρξει απόφαση της Ε.Δ.Π. –πράγματι πάρθηκε τότε τέτοια απόφαση- να ζητήσουμε από τη δημοτική αρχή τη σύσταση ανεξάρτητης Υπηρεσίας Δημοτικής Περιουσίας, η οποία θα στελεχωνόταν με το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό, καθώς και δύο εξωτερικούς συνεργάτες, ένα δικηγόρο και ένα μηχανικό.
Το σκεπτικό ήταν απλό και, νομίζω, θα οδηγούσε σε αποτελέσματα. Δηλαδή τον εντοπισμό κάποιων ακινήτων που ανήκουν στον Δήμο, χωρίς να το γνωρίζει ο Δήμος, και η προστασία τους. Αυτό θα μπορούσε να αποφέρει έσοδα από τα οποία, εκτιμώ, θα μπορούσε να καλυφθεί η δαπάνη μισθοδοσίας υπαλλήλων και στελεχών, με πώληση, ενοικίαση, άλλη αξιοποίηση, τράπεζα γης κτλ.
Προχώρησε η πρότασή σας;
Δυστυχώς, παρά τις φραστικά καλές προθέσεις, ουδέποτε δημιουργήθηκε τέτοια υπηρεσία ούτε, έστω, σχετικό γραφείο. Απέμεινε μόνο η εργασία του συναδέλφου τότε Θοδωρή Σπηλιώτη, ο οποίος προσπαθούσε να συγκεντρώσει και να κρατήσει κάποια στοιχεία.
Το καλό που έμεινε τότε ήταν ότι μέσα από την πίεση που ασκήσαμε ανατέθηκε σε δικηγορικό γραφείο της περιοχής μας η έρευνα στα Υποθηκοφυλακεία Αθηνών και Χαϊδαρίου για τον προσδιορισμό της Δ.Π.
Πιστεύετε ότι είναι εξασφαλισμένη πια η Δ.Π.;
Χωρίς το πρόβλημα να έχει λυθεί στο σύνολό του, σύμφωνα με τις δηλώσεις των δημοτικών αρχόντων, ο Δήμος είναι σε θέση να γνωρίζει στο μέγιστο βαθμό την ακίνητη περιουσία του και απομένει να ασχοληθεί με επιμέρους περιπτώσεις και κάποια τμήματα οικοπέδων.
Ωστόσο το ζήτημα της δημιουργίας Υπηρεσίας Δημοτικής Περιουσίας παραμένει πάντα επίκαιρο και, καθώς διαπίστωσα ότι δεν έχει γίνει τίποτα μέχρι τώρα για τη σύστασή της, το επανέφερα στην πρώτη συνεδρίαση της Ε.Δ.Π., όπου το αποδέχτηκαν ομόφωνα όλα τα μέλη της, με πρόταση προς το Δ.Σ. Η πληροφόρησή μου είναι ότι επίκειται η δημιουργία Γραφείου Δημοτικής Περιουσίας, που θα είναι εντεταγμένο στην Τεχνική Υπηρεσία.
Έχω προτείνει –και πιστεύω ότι θα υλοποιηθεί- αφού ο Δήμος ευχαριστήσει τον κο Σπηλιώτη για την πολύχρονη προσπάθειά του, να του ζητήσει να παραδώσει στον Δήμο ολόκληρο το αρχείο, καθότι αυτό δεν μπορεί να αποτελεί ιδιωτικό κτήμα.
Σχετικά με το ζήτημα της εισφοράς σε γη και χρήμα κατά την δήλωση της ιδιοκτησίας Βλασιάδη στην πράξη εφαρμογής 2/87 του Άνω Δάσους, τι ενημέρωση έχετε;
Πρόκειται για ένα παλαιό ζήτημα, για το οποίο, εξ αιτίας της έλλειψης στοιχείων, δημιουργήθηκαν αρρυθμίες και σφάλματα σχετικά με την απόδοση εισφορών στον Δήμο.
Οι κληρονόμοι Βλασιάδη ενεφάνισαν στις δηλώσεις ιδιοκτησίας τμηματικά τα κληρονομικά ακίνητά τους και όχι ως σύνολο, με αποτέλεσμα η εισφορά σε γη και χρήμα να μην υπολογιστεί και να μην αποδοθεί στο ποσοστό που θα έπρεπε.
Τι μπορεί να διεκδικήσει ο Δήμος τώρα πια;
Όπως αντιλαμβάνεστε, λόγω της παρόδου πολλών ετών, ετέθη ζήτημα παραγραφής, για την οποία διατύπωσα τις απόψεις μου, αλλά την τελική κρίση θα πρέπει κανείς να την εξάγει μέσα από τον φάκελο και τα έγγραφα που υπάρχουν για την περίπτωση, έτσι ώστε να διαπιστωθεί αν έχει επέλθει η παραγραφή ή συνέτρεξαν γεγονότα που την διέκοψαν και δεν έχει συμπληρωθεί, πχ. τυχόν αναγνώριση του σφάλματος από την πλευρά των ιδιοκτητών. Καταλήξαμε λοιπόν να δει το θέμα η Νομική Υπηρεσία του Δήμου και ανάλογα να προβεί στην διεκδίκηση δικαιωμάτων του Δήμου.
