ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑΕΙΔΗΣΕΙΣΠΟΛΙΤΙΚΗΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ

Βιβή Μαρκεσίνη: Αναζητώντας το δημόσιο χώρο στο Χαϊδάρι

γράφει η Βιβή Μαρκεσίνη

αποφοιτ. Νομικής ΕΚΠΑ, υποψ. δημοτική σύμβουλος

Πολίτες σε Δράση- Θοδωρής Σπηλιόπουλος

Ο βίος στην Ελλάδα είναι υπαίθριος, έγραψε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα ο Περικλής Γιαννόπουλος. Συμπλήρωσε ότι “ζούμε ευδαιμόνως οκτώ μήνας το έτος στην ύπαιθρο “.

Πεδίο σύγκρουσης

Όμως στις μέρες μας ο δημόσιος χώρος δεν αποτελεί για την πόλη μας, όπως άλλωστε και για πολλές σύγχρονες πόλεις, πεδίο συνάντησης, συναναστροφής, συνύπαρξης, ανάπαυσης, διέλευσης, άθλησης, συντροφιάς. Αντίθετα αποτελεί περισσότερο πεδίο αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων. Ανάμεσα στον πεζό και τον εποχούμενο, τον έμπορο-καταστηματάρχη και τον περιπατητή, τον ποδηλάτη και την ανυπαρξία οποιασδήποτε πρόνοιας γι’ αυτόν.

Ο τρόπος όμως που έχει συγκροτηθεί και οργανωθεί η πόλη, αποτυπώνει την αδυναμία της κοινωνίας να κατανοήσει ως κοινό αγαθό το δημόσιο χώρο. Επίσης και την ανικανότητα της να δεχθεί ότι η σχέση του δημόσιου με τον ιδιωτικό είναι συμπληρωματική και όχι ανταγωνιστική. Γιατί δεν υπάρχει ιδιωτικός χώρος χωρίς το δημόσιο.

Ο κυκλοφοριακός σχεδιασμός νίκησε

Στην πραγματικότητα της πόλης, ο κυκλοφοριακός σχεδιασμός υπήρξε αντίπαλός της, συγκρούστηκε μαζί της και τη νίκησε. Δυστυχώς το αυτοκίνητο κυριάρχησε και υποβάθμισε το ζωτικό χώρο της πόλης. Έτσι οι άνθρωποι και ιδιαίτερα οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες πολιτών, όπως τα άτομα με αναπηρία, οι ηληκιωμένοι, εμποδίζονται ή και αδυνατούν να κυκλοφορούν. Και κατά συνέπεια περιθωριποιούνται από το δημόσιο χώρο που είναι ο δρόμος, το πεζοδρόμιο, η πλατεία, το πάρκο κλπ.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό της πόλης μας είναι ο διαμελισμός της από την εθνική οδό. Με αποτέλεσμα περιοχές όπως ο Σκαραμαγκάς, η Αφαία, το Δαφνί και το Δάσος, να μην έχουν χαρακτήρα ούτε πόλης ούτε εξοχής, να στερούνται κοινωνικών υποδομών, κοινωνικού εξοπλισμού να είναι αποκομμένες μεταξύ τους αλλά και από το κέντρο της πόλης.

Όμως παρόλα αυτά έχουμε την τύχη και την ευλογία να ζούμε σε μια πόλη που εκτός από έξοδο στη θάλασσα διαθέτει ορεινό όγκο, περιαστικό πράσινο, πλούσιο ιστορικό και πολιτιστικό παρελθόν.

Έχοντας επίγνωση της δύσκολης οικονομικής κατάστασης της χώρας, την διαχρονική σπατάλη πόρων για αποσπασματικές ενέργειες στην ποιότητα της ζωής και την αναβάθμιση της πόλης, την εγκατάλειψη και την αδιαφορία των τελευταίων χρόνων, πρέπει να αναζητήσουμε ευέλικτα εργαλεία αναπτυξιακού σχεδιασμού με τρόπο που να εξυπηρετεί τους κατοίκους και τις ανάγκες τους.

Σε αυτή την προσπάθεια θα συμβάλλουν:

  • Η διασύνδεση όλων των περιοχών της πόλης, με τη λειτουργία δημοτικής συγκοινωνίας που θα καταλήγει στο σταθμό του Μετρό Αγία Μαρίνα.

  • Οι αναπλάσεις του παραμελημένων πάρκων, πεζοδρομίων, πλατειών κλπ. με προώθηση και των ήπιων μορφών μετακίνησης [ποδήλατο].

  • Η εξασφάλιση προσβασιμότητας όλων στους δημόσιο χώρο
  • Η ανάδειξη και προβολή της φυσικής, ιστορικής και πολιτιστικής ταυτότητας και κληρονομιάς της πόλης.

Ο « δημόσιος χώρος» αποτελεί το σκηνικό του βίου μας. Η αποξένωσή  από αυτόν μας αλλοτριώνει ως πολίτες και  κοινωνικά όντα και μας μετατρέπει σε «ιδιώτες» με αντικοινωνική συμπεριφορά και έντονα προβλήματα κοινωνικής συνύπαρξης.

Ως Πολίτες σε Δράση δεν θέλουμε ο «δημόσιος χώρος» να παραμείνει στα αζήτητα. Διεκδικούμε την προστασία του και την αναμόρφωση του ως « δικαίωμα στην πόλη» και τη ζωή μας.

.

 

Παρόμοια Άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button