Όλοι μας σχεδόν έχουμε κάποιον φίλο ή γνωστό που πάσχει από κατάθλιψη. Συχνά δεν το γνωρίζουμε -πολλές φορές δεν το γνωρίζει ούτε κι ο ίδιος. Η Άννα, που πνίγεται στη δουλειά κι έχει εξαφανιστεί, και με το ζόρι απαντάει στα ίνμποξ. Ο Στέργιος, που απολύθηκε ή χώρισε πριν κάνα-δυο μήνες, και δεν ξεκολλάει απ’ το Νέτφλιξ ή το xbox. Η Γιώτα, που έγινε μάνα πρόσφατα, και την τελευταία φορά δεν σταματούσε να χασμουριέται, κι όταν άκουγε το κλάμα του μωρού της έκλεινε τα μάτια κι έσφιγγε τα χείλη πριν σηκωθεί να πάει να το νταντέψει.
Δεν είναι ευχάριστη παρέα ο καταθλιπτικός: καμιά φορά κόβουμε τα πάρε-δώσε ασυναισθήτως, επειδή ο τελευταίος καφές μας φάνηκε μαρτύριο, γιατί ο άλλοτε ομιλητικός κολλητός μας, η αδερφική μας φίλη που ήταν η ψυχή της παρέας, δεν έβγαζε άχνα, μόνο κοιτούσε απλανώς το κινητό και χαμογελούσε ζορισμένα στο κενό και μας έφερνε σε δύσκολη θέση.
Μόνο που σε δυο-τρεις βδομάδες, σαν με το πάτημα ενός κουμπιού, όλοι πρέπει να μεταμορφωθούμε σε πανευτυχείς, κοινωνικές εκδοχές του εαυτού μας, να φορέσουμε το επιβεβλημένο ένδυμα της γιορτινής ευφορίας, να βγούμε για ψώνια, να μαζευτούμε σε οικογενειακά τραπέζια, να ξεφαντώσουμε ετσιθελικά, καταπώς ορίζει το αναπόφευκτο έθιμο.
Και για την Άννα και τον Στέργιο και τη Γιώτα, που με το ζόρι σηκώνονται το πρωί απ’ το κρεβάτι, που τα βράδια δεν κλείνουν μάτι γιατί σκέφτονται πόσο πιο ανώδυνος θα ήταν ο θάνατος απ’ τον καθημερινό Γολγοθά που αντιμετωπίζουν ολομόναχοι, για τους φίλους που δίνουν αγώνα ακόμα και για να κάνουν ένα μπάνιο ή για να παν στο σουπερμάρκετ, το εορταστικό ξεσάλωμα, στο οποίο καλούνται επιτακτικά να συμμετάσχουν, είναι αλάτι στην πληγή.
Γι’ αυτό και φέτος κάντε τους ένα δώρο -αυτό που έχουν ανάγκη όσο τίποτα: την παρέα σας, αλλά με τους δικούς τους όρους. Αν θέλουν να αράξουν μούγκα στη στρούγκα και να δούνε για χιλιοστή φορά τα Φιλαράκια, καθίστε μαζί τους και μοιραστείτε τη σιωπή τους. Αν θέλουν να κλαφτούν ή να γκρινιάξουν, ακούστε τους με την κατανόηση που αξίζουν οι άνθρωποι της καρδιάς μας. Κι αν θέλουν απλώς μιαν αγκαλιά, κρατήστε τους όπως θα θέλατε να κρατήσει κάποιος κι εσάς την ώρα της αδυναμίας και της ανάγκης σας.
