Το 1980 δεν υπήρχαν μόνο… μακριά μαλλιά
Δήμος Δανέλλας
Κάπου στο Facebook, κάποιος αναρωτήθηκε αν το 1980 υπήρχαν φαστφουντάδικα και πατσατζίδικα. Απάντησα εγώ, επειδή μάλλον ήμουν ο… γηραιότερος παρών.
Ναι, υπήρχαν! Και γυράδικα υπήρχαν, σαντουιτσάδικα πολλά, τυροπιτάδικα και οι φούρνοι πουλούσαν ψωμί, άντε και κανένα κουλούρι.
Για καφέ πήγαινες στο καφενείο και ο εσπρέσο ήταν μάλλον άγνωστο είδος καφέ. Τα ταξί ήταν γκρι χρώματος, η στρατιωτική θητεία ήταν… χμμμ, νομίζω δύο χρόνια, οι πρώτες ντίσκο είχαν κάνει την εμφάνισή τους, η Ελληνική Αστυνομία δεν υπήρχε (υπήρχε η Χωροφυλακή και η Αστυνομία Πόλεων), υπήρχαν μόνο δύο κανάλια στην τηλεόραση, η ΕΡΤ και η ΥΕΝΕΔ (νυν ΕΡΤ2), ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν είχε γίνει ακόμη πρωθυπουργός της Ελλάδας, γράφαμε ακόμη με το πολυτονικό σύστημα και στο σχολείο πηγαίναμε φορώντας ποδιά και κρατώντας μια κλασική σάκα και όχι backpack.
Οι χίλιες δραχμές (σε απόλυτες τιμές 2,97€) ισοδυναμούσαν με το 1/30 ενός μισθού που εξασφάλιζε τη διαβίωση οικογένειας χωρίς να εργάζεται απαραίτητα η μητέρα.
Αυτά τα ολίγα..
Plot twist #2: Οι κινηματογράφοι δεν είχαν Dolby surround σύστημα ήχου αλλά τουλάχιστον οι ταινίες ήταν έγχρωμες.
ΥΓ. Και τώρα που το ξανασκέφτομαι, η ταπεινή πίτσα ήταν εξωτικό φαγητό για όσους κατοίκους πόλεων είχαν την τύχη να διαθέτουν πιτσαρία στην πόλη τους, το ντηλίβερι ήταν… άγνωστο και επιστημονική φαντασία. Kαι για να αποκτήσεις τηλεφωνική γραμμή έπρεπε να περιμένεις ως και 2 με 3 χρόνια…
ΥΓ.2 …και ο Freddie Mercury είχε μακριά μαλλιά.
