Μέσα σε όλη τη φασαρία του κορωνοϊού, το Πάσχα και την αυταρέσκειά μας για το πόσο πειθαρχήσαμε ως λαός (για να μην πεθάνουμε φυσικά, λες και είχαμε άλλη επιλογή) πέρασε στα ψιλά της επικαιρότητας το γεγονός ότι φεύγουν αυτές τις ημέρες προς τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης ασυνόδευτα προσφυγόπουλα έως 14 ετών. Ειλικρινά είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς γιατί η Ελλάδα επέλεξε να μην κρατήσει τα παιδιά αυτά, να τους προσφέρει μια αγκαλιά, να τα εκπαιδεύσει και να επενδύσει στο μέλλον τους και στο μέλλον μας. Αν μη τι άλλο, πολλά από αυτά θα είναι μία μέρα ο ανθός που θα αφήσει πίσω του το όλο δράμα του προσφυγικού και θα μπορούσαν να είναι η «ανταμοιβή» για το βάρος που σήκωσε η χώρα. Δεν είναι βάρος για τη χώρα που τα δέχεται. Είναι πηγή μελλοντικής προκοπής, για τα ίδια και για την κοινωνία που θα τα δεχτεί. Είναι εκείνη η γενιά, μεταξύ εκατοντάδων χιλιάδων εξαθλιωμένων ανθρώπων, που έχει μια ελπίδα να μην πάει χαμένη. Αυτά και Καλή Ανάσταση!
