Ποιος πρέπει να εκλεγεί πρόεδρος στο ΠΑΣΟΚ… και γιατί
Γράφει ο
ΝΩΝΤΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ
Ένα… τραγικό Πολιτικό Σχέδιο και πολλές προκλητικές και φιλόδοξες προσεγγίσεις από το μακρινό παρελθόν
Είναι γεγονός ότι το άρθρο του Τρύφωνα με πραγματικό τίτλο «…γιατί δεν πρέπει να εκλεγεί αρχηγός του ΠΑΣΟΚ η Άννα Διαμαντοπούλου…» και περιεχόμενο… «…γιατί μπορεί να συνεργαστεί με τον Μητσοτάκη…», μου έδωσε την αφορμή να καταθέσω και εγώ την άποψη μου για τις “αχρείαστες” (!), όπως λέει, επικείμενες εκλογές για την εκλογή Προέδρου στο ΠΑΣΟΚ.
Ο βασικός όμως λόγος για εμένα είναι ότι πρόκειται για τις πλέον κρίσιμες εκλογές των τελευταίων χρόνων, πρωτίστως για το ΠΑΣΟΚ αλλά και για την ίδια τη Χώρα. Αυτός νομίζω πρέπει να είναι και ο λόγος της κινητοποίησης και μαζικής συμμετοχής της κοινωνίας.
Η συγκυρία ολοένα και περισσότερο γίνεται ανησυχητική και τα σύννεφα πυκνώνουν επικίνδυνα. Ένα ασταθές και συνεχώς επιδεινούμενο Γεωπολιτικό Περιβάλλον εξελίσσεται τάχιστα μπροστά μας, η Ευρωπαϊκή Ένωση -ελπίζουμε προσωρινά- ξέπνοη, κουρασμένη και με εδραιωμένη μια διαχειριστική και μόνο νοοτροπία. Η Κλιματική Αλλαγή είναι πλέον εντός των πυλών και οι επιπτώσεις της εμφανείς. Η ανάπτυξη της οικονομίας δημιουργεί νέα κενά και χρειάζονται πλέον τολμηρές αποφάσεις για την Παιδεία, την Υγεία, το Δημογραφικό, την Ασφάλεια των πολιτών και πολλά άλλα. Όσο για το πολιτικό μας σύστημα τα άκρα του ενισχύονται επικίνδυνα και αποτελούν εστίες μόνιμης ανισορροπίας. Η ανάλυσή μας, λοιπόν, χρειάζεται αντικειμενικά και αξιοκρατικά κριτήρια, καθαρή μνήμη και σκέψη, μακριά από φανατισμούς, ανεκπλήρωτες προφητείες και έωλα συμπεράσματα.
Ας μην ξεχνάμε την πτώχευση της Χώρας, τις πολιτικές και τα πρόσωπα που τις εφάρμοσαν και την υπευθυνότητά μας, απέναντι στην αυταπόδεικτη η μη ορθότητά τους.
Άρα με βάσει τα δεδομένα αυτά, τα αντικειμενικά κριτήρια και τα πρόσωπα που έχουμε μπροστά μας, το ερώτημα είναι σαφές: “Ποιος έχει τη γνώση και την εμπειρία – εντός των ρεαλιστικών ορίων της σύγχρονης Σοσιαλδημοκρατίας και των αληθινών δυνατοτήτων της χώρας- να αντεπεξέλθει με επιτυχία στις ανάγκες της Κυβερνησημότητας;”
Χωρίς να υποτιμώ τα υπόλοιπα στελέχη μας, θεωρώ την Άννα Διαμαντοπούλου με το “βαρύ” βιογραφικό που διαθέτει, σε υπεύθυνες θέσεις στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, με διεθνείς διασυνδέσεις και την αποδεδειγμένη στιβαρότητα, αποτελεσματικότητα, υπευθυνότητα και με υψηλό γνωστικό επίπεδο, άξια και ικανή να ηγηθεί αυτής της μεγάλης προσπάθειας.
Γιατί μιλάμε με προοπτική Κυβερνησιμότητας και όχι για ένα στάσιμο, θνησιγενές και αλληλοσπαρασσόμενο ΠΑΣΟΚ.
Η προσπάθεια εμπλουτισμού της υπόθεσης “με τις επιχειρηματικές ελίτ και τις επιθυμίες τους”, που υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα, μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω, με καθόλου καλές αναμνήσεις, όταν κάποιοι προσπαθούσαν να εκσυγχρονίσουν τη χώρα και κάποιες κομματικές ελίτ με… “σοσιαλιστική” προμετωπίδα ροκάνιζαν τα εξοπλιστικά προγράμματά της, εις υγείαν των κορόιδων.
Τώρα το κρίσιμο ερώτημα “γιατί είναι κακό -αν αυτό απαιτείται από τις συνθήκες- να συνεργασθούν δύο όμορα κόμματα του Δημοκρατικού τόξου στην Ευρώπη του 2027;”, μόνο ως πρόχειρο διαγώνισμα της παλαιοπασοκικής περιόδου μπορεί να απαντηθεί. Μόνο που δεν ζούμε πλέον εκεί, είμαστε σε άλλη εποχή, με ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις, σύγχρονες εφαρμογές της Τεχνητής Νοημοσύνης σε όλα τα επίπεδα και τις αντίστοιχες κοινωνικές αλλαγές που προκαλούνται από αυτές. Το ανησυχητικό βέβαια είναι ότι κανένας άλλος εκ των Υποψηφίων -μερικοί εκ των οποίων… όψιμοι ΠΑΣΟΚΤΖΗΔΕΣ- δεν προτίθενται, όπως λένε ή υπονοούνε να συνεργαστούν με ένα κεντροδεξιό κόμμα στην Ευρώπη του 2027.
Αυτό ίσως αποτελεί το πειστικότερο επιχείρημα της καταψήφισής τους. Φοβούνται φαίνεται να μη πιστοποιηθούν ως “χρήσιμοι ηλίθιοι”.
Και μιας και συζητάμε για σενάρια ανωμαλίας, μήπως οι επιθέσεις στην Άννα Διαμαντοπούλου είναι το προκάλυμμα για να εξελιχθεί το πραγματικό σχέδιο, που είναι ένα ευάλωτο, ανυπόληπτο και εξασθενημένο ΠΑΣΟΚ, χωρίς καμιά προοπτική Κυβερνησημότητας, εύκολη λεία στις ορέξεις χειριστικών σχεδίων, με απώτερο σκοπό μια συμμαχία – τσίρκο των… προοδευτικών δυνάμεων -λέγε με και ΣΥΡΙΖΑ;
Την εξέλιξη αυτή που λιγουρεύονται (ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται) –χωρίς να κρύβουν τη προσδοκία και τη χαρά τους για την “αναμενόμενη επιτυχία”- στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, ως επί το πλείστον, υιοθετεί και ένα συγκεκριμένο τμήμα στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Το σενάριο αυτό βέβαια ολοκληρώνεται με την πανηγυρική επάνοδο του Τσίπρα ως “υπεραρχηγού” της Δημοκρατικής Συμμαχίας.
Ευχαριστούμε αλλά δεν θα πάρουμε!!!
Κλείνοντας αυτή τη παρέμβαση, θέλω να ξανατονίσω ότι εκτός από τα σενάρια συνωμοσίας με τις “ελίτ των πλουσίων” και τα συνθήματα τύπου “Χάρη γερά να πέσει η δεξιά” υπάρχει μια Χώρα, μια Κοινωνία, Οικογένειες που παλεύουν να επιβιώσουν και μια Νέα Γενιά που πρέπει και δικαιούνται να ζήσουν αξιοπρεπώς.
Ευτυχώς αυτή τη φορά υπάρχει λύση… ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ.
Ίσως η μόνη από τους υποψήφιους του ΠΑΣΟΚ που πραγματικά και δικαιολογημένα φοβάται ο Μητσοτάκης.