Φυσικά σαν γεγονός είναι λυπηρό αυτό καθεαυτό, αλλά συνολικά δεν θεωρώ ότι είναι εναντίον μας.
Πρώτα από όλα, δυστυχώς την Πόλη την χάσαμε το 1453 και όχι σήμερα. Η Αγία του Θεού Σοφία ήταν τζαμί μέχρι σχετικά πρόσφατα. Ο Κεμάλ την μετέτρεψε σε μουσείο. Η πράξη του Ερντογάν αυτή καθεαυτή είναι θλιβερή, αλλά πιστεύω ότι σαν τελικό αποτέλεσμα μάλλον καλό θα μας κάνει.
Δείχνει στον δυτικό κόσμο ότι η Τουρκία ολισθαίνει σε ένα θεοκρατικό κράτος. Δημιουργεί μεγαλύτερο χάσμα ανάμεσα στον Ερντογάν και το κοσμικό κατεστημένο, τροφοδοτώντας την εσωτερική αναταραχή, την ίδια στιγμή που ο Ερντογάν έχει προβλήματα με τον Γκιουλέν. Διαταράσσει την εικόνα του σε μεγάλες τουριστικές αγορές (Ρωσία, Βαλκάνια), που είναι παραδοσιακά ορθόδοξα θρησκευόμενες.
Πρέπει να καταλάβουμε πως ο Ερντογάν, άσχετα αν δείχνει ότι είναι εξωστρεφής, βρίσκεται στριμωγμένος. Στην Συρία έχει εμπλακεί σε ένα πόλεμο φθοράς, χωρίς ορατό τέλος. Στην Λιβύη μάλλον μια από τα ίδια. Στον Έβρο έχασε ένα απο τα βασικά του διαπραγματευτικά χαρτιά, δηλαδή ότι παρουσιαζόταν ότι συγκρατεί τους πρόσφυγες μετανάστες και ότι όταν θέλει θα πλημμυρίσει την Ευρώπη. Αυτό κατέρευσε παταγωδώς.
Ψάχνει απεγνωσμένα μια νίκη. Και δυστυχώς εμείς του την δίνουμε απλόχερα, μιλώντας για μια ήττα, που όμως είναι ξαναζεσταμένη. Πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε τόσο ευάλωτοι στην προπαγάνδα.
