Πλατεία Δάσους: Ο Άρης, ο γάτος και η σιωπή
Δεν το βάστηξε η καρδιά τους να προδώσουν την πλατεία του Δάσους. Ο άσπρος γάτος και ο Άρης Καρυδάκης ήταν κι απόψε εκεί. Μαζί τους κι η σιωπή. Όπως και σε όλο το Χαϊδάρι. Ανωτέρα βία και τα σκυλιά δεμένα!
“Κοντεύω τα 56 και δεν έλειψα από αυτή την πλατεία ούτε μέρα. Ποτέ δεν τη έχω ξαναδεί έτσι”, μου είπε ο Άρης, που μεγάλωσε μέσα στο “Άριστον”, το ιστορικό μαγαζί του Δάσους. Όμως αμέσως κοντοστάθηκε λίγο, σαν κάτι να θυμήθηκε, και διόρθωσε: “Όχι μια φορά είχανε κλείσει πάλι τα πάντα. Ήμουνα παιδάκι… 1974, εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο! Δεν το ξεχνάω, αλλά δεν μπορούσα και να φανταστώ ότι θα το ξαναζήσω.”
Παρόλο που του ζήτησα να χαμογελάσει στη φωτογραφία με τον φίλο του τον γάτο, δεν τα κατάφερε.
Ίδια ερημιά και στην Καραϊσκάκη. Ο κόσμος τηρεί τον μαζικό περιορισμό κατ΄οίκον (εντάξει, την καραντίνα, αλλά αυτή η λέξη μας πάει προς Καμύ μεριά, οπότε καλύτερα να μην τη χρησιμοποιούμε). Γύρω στις 9 μμ., οι μόνοι που είδα ήταν δυο ζευγάρια στην Πλατεία Ηρώων που έτρωγαν σουβλάκια στο παγκάκι, ένας δυο μοναχικοί περιπατητές και πιτσιρίκια. Για να είμαι ακριβέστερος, αρκετές παρέες εφήβων, αγόρια και κορίτσια, ως και δέκα άτομα μερικές, που δεν εννοούν να μπουν στο κλίμα και τις απαιτήσεις των ημερών. Σ’ αυτό πρέπει να γίνει μεγαλύτερη προσπάθεια στα σπίτια. Αλλιώς δεν έχει και τόσο νόημα να κλείνονται οι υπόλοιποι -νομίζω.
Μενέλαος Χρόνης
