Παναγιώτης Γιαννομήτρος, in memoriam – Η πόλις ευγνωμονούσα!
Γράφει ο Τρύφωνας Δάρας
Πληροφορήθηκα, δυστυχώς με καθυστέρηση, μια πολύ δυσάρεστη είδηση. Έφυγε από τη ζωή πριν λίγες μέρες, πλήρης ημερών, ένας άνθρωπος στον οποίο τόσο ο Δήμος Χαϊδαρίου ως θεσμική οντότητα όσο και η πόλη μας συνολικά οφείλουν πάρα πολλά.
Ο ιστορικός διεθυντής των υπηρεσιών του Δήμου, Παναγιώτης Γιαννομήτρος.
Η ίδια η καθυστέρηση αλλά και η μη γνωστοποίηση από τον ίδιο το Δήμο (που είχε και την πρωτογενή πληροφόρηση) είναι ασυγχώρητη! Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε αυτοστιγμεί να είχαν αποδοθεί οι δέουσες τιμές από τη Διοίκηση και το Δημοτικό Συμβούλιο στη μνήμη ενός ανθρώπου που αφιέρωσε όλη του τη ζωή στην υπηρεσία του Δήμου και του δημοσίου συμφέροντος.
Ο Παναγιώτης Γιαννομήτρος ήταν από τους πρώτους υπαλλήλους του Δήμου. Θυμάμαι μια ιστορική φωτογραφία στο παλιό Δημαρχείο της Κουμουνδούρου (ή μήπως ήταν ακόμη πιο παλιά στο γκρεμίδι της Περραιβού; – ο Γιάννης Ιγγλέσης θα μας διαφωτίσει σχετικά δημοσιεύοντας ελπίζω και την φωτό) όπου εικονίζονται οι πρώτοι υπάλληλοι του Δήμου (Γιαννομήτρος, Καρακίτσος, Θεοτοκάς, Καραμπέσου).
Δύσκολα και απαιτητικά χρόνια. Ο νεοσύστατος Δήμος μπορεί να μην είχε τις δαιδαλώδεις αρμοδιότητες και δυνατότητες ούτε τον τον “πλούτο” του προσωπικού που διαθέτει σήμερα, αλλά είχε εξίσου μεγάλες ευθύνες. Να οργανώσει εκ του μηδενός τις υπηρεσίες του, να προσφέρει με πενιχρά μέσα τις στοιχειώδεις υπηρεσίες στους δημότες του, να καθοδηγήσει την καθημερινότητα μιας καθημαγμένης από τον πόλεμο, τη φτώχια και την προσφυγιά μικρής πόλης!
Ο Παναγιώτης Γιαννομήτρος ήταν μπροστάρης και σημαιοφόρος αυτού του αγώνα! Υπηρέτησε με πίστη και αφοσίωση στο πλευρό όλων των Δημάρχων, ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση. Και όλοι στηρίχτηκαν πάνω του, βασιζόμενοι στην ευθυκρισία, την εμπειρία, τη γνώση αλλά κυρίως στην βαθιά αίσθηση καθήκοντος που τον διέκρινε! Και στην μέχρι υπερβολής φροντίδα για το δημόσιο χρήμα. Και λέω μέχρι υπερβολής γιατί θυμάμαι ότι έπρεπε να του πας να δει το τελειωμένο μελάνι του στυλό, για να σου δώσει καινούργιο από το συρτάρι του!
Ήταν επίσης υπάλληλος – ορχήστρα! Ήξερε τα πάντα και φρόντιζε τα πάντα. Την οικονομική και διοικητική οργάνωση, τις προμήθειες, το ταμείο, το προσωπικό, το δημοτολόγιο, το Δημοτικό Συμβούλιο όπου κραταγε για χρόνια τα χειρόγραφα Πρακτικά. Χρησιμοποιώ καμιά φορά το παράδειγμά του σε νεότερους συναδέλφους που ειδικεύονται σε έναν τομέα και απαξιούν να ασχοληθούν με οτιδήποτε άλλο.
Τον συναντούσα και τον συμβουλευόμουν συχνά, πολλά χρόνια μετά την αφυπηρέτησή του. Ήξερα ότι διατηρούσε ένα πολύτιμο προσωπικό αρχείο και τον πολιορκούσα για να το διαθέσει στον Γιάννη για να σωθεί και να αξιοποιηθεί. Δεν τα κατάφερα. Μια μέρα που του το θύμισα μου είπε «Δεν το έχω πια παιδί μου. Ένα βράδυ μέσα στη μοναξιά μου και τη θλίψη μου το έβαλα σε ένα βαρέλι και το έκαψα». Συγκλονίστηκα όχι γιατί χάθηκε μια σημαντική πηγή ιστορικής γνώσης, αλλά γιατί συνειδητοποίησα το βαρύ προσωπικό τίμημα που είχε χρειαστεί να καταβάλλει αυτός ο αφιερωμένος και ταγμένος άνθρωπος, ο σκαπανέας του Δήμου Χαϊδαρίου.
Τον αποχαιρετώ με αγάπη, συγκίνηση και σεβασμό και ελπίζω ότι ο Δήμος μας, το Δημοτικό Συμβούλιο και ο Σύλλογος Εργαζομένων του Δήμου θα πράξουν τα δέοντα το συντομότερο!
