Οι κόγχες είναι εκεί ακόμα στον βράχο, να περιμένουν τα αφιερώματα των ερωτευμένων
Αθηνολόγιο
Στο αγροτικό ιερό της Αφροδίτης στην Αφαία Σκαραμαγκά και στα ντουλαπάκια του Έρωτα
Ο Σικελιανός με την Άννα στον δρόμο για την Ελευσίνα και την δική του ιερογαμία στην Μεσοσπορίτισσα είδαν το ιερό της θεάς του Έρωτα σε ένα τοπίο που δεν είχε αλλάξει από την αρχαιότητα, κρατούσε ακόμη αυτήν την μυσταγωγική ομορφιά των αγρών, ακόμα “φαίνονταν” τα χνάρια της Ιεράς Οδού.
Οι λάμψεις από τις δάδες των προσκυνητών που φώτιζαν τις κόγχες του ιερού της θεάς: Ένα ιερό μεταβατικό λίγο πριν η πορεία στην Ελευσίνα γίνει βαθύτερη, διεισδύσει λίγο ακόμα στον κύκλο της ζωής και του θανάτου και οδηγηθεί σε έκσταση.
Ελευσίνα, το αποκούμπι της φύσης και της ζωής, το πρώτο στάρι, το πρώτο μέρος που θα έβλεπε η Κόρη όταν ανέβαινε από το σκότος στο φως της πλάσης.
Σήμερα το ιερό οι κόρες των ματιών το βλέπουν να χάνεται καθώς το κοιτάζουνε από τα παράθυρα του αμαξιού που τρέχει γρήγορα και χάνεται στον αέναο χείμαρρο της Εθνικής Οδού. Οι κόγχες είναι εκεί ακόμα στον βράχο, να περιμένουν τα αφιερώματα των πιστών, των ερωτευμένων, να περιμένουν τα περιστέρια της θεάς που πετάνε για μια αιωνιότητα και μεταφέρουν το μήνυμα της αγάπης… Kostis Talos
