Ο Ευτύχας δεν μένει πια εδώ. Μόνον ο σκύλος του
“Ο Ευτύχας δεν μένει πια εδώ. Μόνο ο σκύλος του.
Έτσι τον έλεγαν…Ευτύχα. Κανείς δεν ήξερε το πραγματικό του όνομα.Πακιστανός εργάτης που δούλευε εδώ και είκοσι χρόνια στο όμορφο, παραθαλάσσιο χωριό Πλατανιά του Νότιου Πηλίου στο νομό Μαγνησίας. Ζούσε μόνος με το σκύλο του που συχνά γαύγιζε με ζωηράδα.
Τον αγαπούσαν στο χωριό, τον χρησιμοποιούσαν στις δουλειές. Τον έβλεπαν στον δρόμο αρκετές φορές με το σκύλο του ή άλλοτε με ένα κινητό στο χέρι να μιλά με τους δικούς του ανθρώπους. Κάπου κάπου έπινε παραπάνω ίσως για να καταλαγιάσει αυτά που τον πονούσαν. Τρεις ημέρες τώρα ο Ευτύχας δεν φαινόταν. Ένας άνθρωπος ανησύχησε και κίνησε να πάει στο σπίτι του. Ησυχία απόλυτη. Τον πήρε τηλέφωνο στο κινητό και άκουγε απέξω ότι χτυπούσε μέσα στο σπίτι αλλά κανείς δεν απαντούσε. Μπήκαν…
Ο Ευτύχας είχε “παραδώσει” την ψυχή του εδώ στον τόπο όπου δούλεψε είκοσι χρόνια. Από πάνω του αμίλητος και βουβός ο “θορυβώδης” σκύλος του που τρεις μέρες δεν έβγαλε “κιχ” χωρίς φαγητό και νερό.
Ανθρώπινη μοναξιά, προσφυγιά, πόνος, ανθρώπινη εκμετάλλευση…
Προς τιμήν του ο Δήμος Νότιου Πηλίου ανέλαβε όλα τα της φροντίδας και κηδείας του ξένου εργάτη και την υιοθέτηση του σκύλου που όπως πάντα δεν αποχωρίστηκε το αφεντικό του και το έδειξε με τον πιο συγκινητικό τρόπο.
Αντίο Ευτύχα… Έγραψα δύο σειρές μόνο για σένα.”
Είσαι ένας από τους πολλούς αφανείς που έκανες με τον ιδρώτα σου πιο γόνιμη την παρατημένη ελληνική γη.”
(Via: Patritsia Panou)
