Ο Έλληνας δήμαρχος των Βρυξελλών
Ευγενικός και προσηνής, γλυκομίλητος και μειλίχιος, ο Χρήστος Δουλκερίδης σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή που θα τον γνωρίσεις. Εκείνος με το ποδήλατό του και εγώ πεζή φτάνουμε στην οδό Charleroi, στην όμορφη περιοχή της Louise που έχει καθοριστεί το ραντεβού για την συνέντευξή μας.
Προσπαθεί να με καλωσορίσει αλλά οι κόρνες των οδηγών και τα χέρια των περαστικών που απλώνονται για να τον συγχαρούν δυσκολεύουν την κατάσταση. Αλλωστε είναι μόλις μια μέρα μετά από την πανηγυρική νίκη του. Οι πολιτικοί αναλυτές στο Βέλγιο κάνουν λόγο για «πράσινο» κύμα.
Τα ποσοστά των Πρασίνων στην Περιοχή των Βρυξελλών και ιδιαίτερα στο Δήμο των Ιξελλών (Ixelles), όπου ο Χρήστος Δουλκερίδης είναι επικεφαλής, έχουν εκτοξευτεί. Οι Πράσινοι έρχονται πρώτοι σ’ ένα δήμο που από τα μέσα του 19ου αιώνα και μετά πρώτο κόμμα ήταν το κεντροδεξιό MR, στο οποίο ανήκει και ο σημερινός πρωθυπουργός του Βελγίου Σαρλ Μισέλ. Στον δήμο που ανήκει και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Ωστόσο ο Χρήστος δεν αντιμετωπίζει τη νίκη με έπαρση. Για εκείνον σημαντικό είναι να δουλέψουν όλοι μαζί για μια καλύτερη πόλη, για μια καλύτερη χώρα.
«Για μένα η εκλογή μου είναι και λίγο συμβολική. Μια κοινωνία που αποτελείται από διαφορετικές εθνικότητες, με κοινό σημείο ότι ζουν στην ίδια χώρα, θα πρέπει να προσπαθήσουν όλοι μαζί να κάνουν αυτή τη χώρα λίγο καλύτερη. Αυτός είναι ο στόχος μου. Ανεξαρτήτως καταγωγής και εθνικότητας να τα καταφέρουμε να ζούμε αρμονικά μεταξύ μας» είναι το πρώτο πράγμα που θα μου πει για τη νίκη του.
Αλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που ο βελγικός λαός τον τιμά με την ψήφο του.
«Μου έδειξαν εμπιστοσύνη πολλά χρόνια πριν. Με εξέλεξαν βουλευτή. Μου έδωσαν την ευκαιρία να τους αντιπροσωπεύσω σε μια κυβέρνηση και στην Προεδρία της Βουλής. Και τώρα δήμαρχος».
Δεν είναι λίγο. Γι’ αυτό και απορεί για το έντονο ενδιαφέρον των Ελλήνων δημοσιογράφων να ασχοληθούν μαζί του τώρα, μετά από αυτή τη νίκη του. «Η τοπική αυτοδιοίκηση έχει αμεσότερη επαφή με τον πολίτη» θα με βγάλει από την άβολη θέση να απαντήσω.
Το περιβάλλον στην καρδιά της πολιτικής του
Ο δεν απευθύνθηκε στην ελληνική κοινότητα για ψήφους, απευθύνθηκε σε όλους τους Βέλγους και απευθύνθηκε με ιδεολογική συνέπεια. Ο κίνδυνος της κλιματικής αλλαγής αλλά και η μάχη κατά του σκοταδισμού και της Ακροδεξιάς που απειλούν σήμερα την Ευρώπη, ήταν στις προεκλογικές του εξαγγελίες και είναι στην καρδιά της πολιτικής που θα ακολουθήσει.
«Ζούμε σαν να έχουμε στη διάθεσή μας πέντε πλανήτες. Πρέπει να καταλάβουμε ότι έχουμε αυτό το επίπεδο ζωής στην Ευρώπη επειδή κάποιοι άλλοι πεθαίνουν από την πείνα και από τα περιβαλλοντικά προβλήματα που εμείς έχουμε προκαλέσει. Είναι λογικό αυτοί οι άνθρωποι να θέλουν να αποδράσουν από τη μιζέρια και τη δυστυχία. Αυτό κάναμε κι εμείς πριν χρόνια. Και αυτό κάνουν και οι νεολαίοι μας σήμερα. Φεύγουν για να δημιουργήσουν ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό. Δεν νομίζω ότι θα ήθελε κανείς Ελληνας μετανάστης να πέσει πάνω σε ακροδεξιούς (σαν τους χρυσαυγίτες) όταν πάει σε μια ξένη χώρα».
Ο Χρήστος Δουλκερίδης δεν μπορεί να καταλάβει την απαράδεκτη λογική να ταΐζεις το μίσος και να πιστεύεις ότι θα φέρεις θετικά αποτελέσματα για την κοινωνία. «Αν κοιτάξεις την ανθρώπινη ιστορία δεν υπάρχει καμία περίπτωση όπου το μίσος έχει φέρει μια καλύτερη ζωή» θα πει χαρακτηριστικά.
Σε μια Ευρώπη αυτοκαταστροφική, που φαντάζεται εχθρούς και τους μετουσιώνει σε πραγματικότητα στα πρόσωπα δυστυχισμένων ανθρώπων, ο Χρήστος Δουλκερίδης νιώθει πραγματική χαρά που, χωρίς επίπλαστα επιχειρήματα αλλά με τη δύναμη της αλήθειας, κέρδισε τις εκλογές.
«Μια από τις πιο μεγάλες χαρές με το αποτέλεσμα των εκλογών στο Βέλγιο είναι ότι τελικά παρατηρούμε να έχουν προοπτική κόμματα με ευθύνη και άνθρωποι τίμιοι και με όραμα. Ανθρωποι που δεν προσπαθούν να ρίξουν το φταίξιμο στους άλλους, να στιγματίσουν ένα κομμάτι της κοινωνίας ή να κοιτάνε πίσω στο παρελθόν, έχουν την αποδοχή της κοινωνίας. Οι Βέλγοι πολίτες, που είναι απογοητευμένοι από τις μεγαλοστομίες των πολιτικών, κάνουν την επιλογή να στηρίξουν οικολογικά κόμματα που είναι ανοιχτά προς το μέλλον και τους ανθρώπους και όχι φασιστικά, όπως σε ορισμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κόμματα μισαλλόδοξα που ξέρουμε από την αρχή ότι θα μας σπρώξουν πάνω στον τοίχο ακόμα πιο γρήγορα από τα παλιά κόμματα» θα πει με τη στεντόρεια φωνή του.
Για την Ελλάδα και την οικολογία
«Δεν υπάρχει στην Ελλάδα οικολογικό κίνημα με τη δύναμη που υπάρχει στο Βέλγιο. Οι Ελληνες δυστυχώς μέχρι τώρα δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι τα οικολογικά προβλήματα μας αφορούν όλους. Πού πάει ο πλανήτης; Τι αέρα αναπνέουμε; Τι τρώμε; Αυτά τα ερωτήματα έπρεπε να μας απασχολούν. Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Εχουμε περισσότερα πλαστικά στη θάλασσα μας παρά ψάρια. Ηδη ξέρουμε όταν τρώμε μια ντομάτα ότι έχει τόσα χημικά που καταστρέφει την υγεία μας και θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά. Ξέρουμε για τη μόλυνση του νερού και του αέρα. Αν δεν καταλάβουμε ότι αυτά τα προβλήματα χρειάζονται αντιμετώπιση και στο πολιτικό επίπεδο με κόμματα που είναι δυνατά από τους πολίτες που τα υποστηρίζουν, δεν θα τα καταφέρουμε».
Ωστόσο δεν παρέλειψε να καυτηριάσει και τη σημαντική έλλειψη περιβαλλοντικών πολιτικών στα ελληνικά κόμματα.
«Η οικολογία δεν μπορεί να είναι δεύτερη ή τρίτη προτεραιότητα στην πολιτική μιας κυβέρνησης ή ενός κόμματος. Δεν μπορεί να είναι παρένθεση ή να σου χρησιμεύει σαν ‘πράσινη μπογιά” στην πολιτική σου. Δεν μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα έτσι. Αν δεν την βάλεις στο κέντρο της πολιτικής σου δεν θα έχεις αποτέλεσμα. Για να μειώσουμε τη μόλυνση του νερού, του αέρα και των τροφίμων έπρεπε να έχουμε δράσει προχτές. Η προσπάθεια για να μην έχουμε άνοδο των υδάτων και εξαφανιστούν μερικά νησιά μας δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει αύριο ή μεθαύριο. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο κίνδυνος δεν είναι μικρός. Είναι κίνδυνος για τη ζωής μας» καταλήγει.
Για την περιβαλλοντική συνείδηση των Ελλήνων δεν είχε να πει και τα καλύτερα. «Οταν έρχεσαι στη Γη, δεν έρχεσαι μόνο για τον εαυτό σου. Εχεις ένα παρελθόν, έχεις μια ιστορία, έχεις μια κληρονομιά που οφείλεις να την προστατέψεις και να την παραδώσεις ακέραια στις επόμενες γενιές. Είμαστε τίμιοι με αυτό που θα αφήσουμε στα παιδιά μας; Οχι. Δεν θα είμαστε δίκαιοι αν πούμε ότι οι Ελληνες σέβονται και φροντίζουν το περιβάλλον που έχουν κληρονομήσει. Παρότι αυτή η ομορφιά της ελληνικής φύσης είναι η δύναμη της Ελλάδας».
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών, Βασιλική Γραμματικογιάννη
