Να μπουν κάμερες στις υπόγειες διαβάσεις της Λεωφόρου Αθηνών;
Το πρόσφατο δυστύχημα στη Λ. Αθηνών κατά την προσπάθεια διάσχισης του δρόμου από πεζό, που δεν είναι και το μόνο δυστυχώς στο Χαϊδάρι, καθιστά επίκαιρες σκέψεις και προτάσεις για τις υπάρχουσες υπόγειες διαβάσεις που -ανεξήγητο γιατί- παραμένουν δίχως κατάλληλη σήμανση και συχνά αποκλεισμένες από εμπορεύματα, οχήματα κ.ά.
Είναι αδιανόητο σε μια χώρα με τα προβλήματα της δικής μας στα οδικά ατυχήματα να μην συντηρούνται, διασφαλίζονται και συνδέονται λειτουργικά με τις ανάγκες των πολιτών χρήσιμες, ζωτικές υποδομές όπως οι υπόγειες διαβάσεις.
Όταν όμως βλέπουμε τη διαμορφωμένη κατάσταση στις σηματοδοτημένες διαβάσεις όπως στις συμβολές Λ. Αθηνών με Γ. Παπανδρέου, Αγωνιστών Στρατοπέδου, Καραϊσκάκη αλλά και στο ύψος Σκλαβενίτη, Βασιλόπουλου, Έβερεστ κ. ά., τότε καθησυχαζόμαστε: Δημοτική Αρχή Σελέκου, “Αντιπολίτευση” Μποζίκα, Ντηνιακού, Σπηλιόπουλου, Δρούλια κ.ά. έχουν στο επίκεντρο τους τον άνθρωπο! Από κοντά και η Τροχαία…
Υπόθεση ζωής
Οι εποχές επιβάλλουν στον Έλληνα την υπερπήδηση πολλών εμποδίων. Πόσα όμως να υπερβεί ο Χαϊδαριώτης πεζός; Σε όσα κατά καιρούς μας έχουν απασχολήσει προστέθηκαν και οι μπάρες στις νησίδες της Λ. Αθηνών, αναγκαίες για την αποφυγή μετωπικών συγκρούσεων, αλλά καμιά φορά βάζουν και μυαλό σε όσους απερίσκεπτους από εμάς προσπαθούμε να διασχίσουμε τη λεωφόρο εκτός διαβάσεων, υπέργειων και υπόγειων.
γράφει ο Κίμων Ε. Φουντούλης
Ο λόγος σήμερα για τις υπόγειες διαβάσεις. Δεν είναι ευχάριστο να χώνεσαι κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, της κοινωνικής ζωής και δραστηριότητας. Νιώθουμε ανασφάλεια, συχνά σιχαινόμαστε και αναθεματίζουμε για την συμπεριφορά συμπολιτών μας. Τι μας περιμένει εκεί κάτω; Η περιορισμένη χρήση και κίνηση εντός των υπόγειων διαβάσεων ενισχύει τον φόβο. Θα νιώθαμε καλύτερα αν φυλάσσονταν; Σίγουρα ναι! Οι αστυνομικοί δεν επαρκούν και οι υπόγειες διαβάσεις δεν μπορούν να γίνουν γυάλινες. Σαράντα χρόνια υπολειτουργούν, με εξαίρεση την διάβαση στα ΤΕΙ του Αιγάλεω στη διάρκεια της ημέρας. Τι μπορούμε να κάνουμε, λοιπόν;
Κανείς δεν αρέσκεται να παρακολουθείται κι όμως ζούμε με κάμερες σε πολλές μας δραστηριότητες. Οι υπόγειοι χώροι καθίστανται «επιφανειακοί» όταν μπορούμε να δούμε σε οθόνες τι γίνεται μέσα τους. Όταν έχουμε δηλαδή την δυνατότητα σε πραγματικό χρόνο να βλέπουμε ποιoς είναι μέσα, όπως θα τον βλέπαμε σε μια ισόγεια διάβαση. Λήψη και μετάδοση εικόνας στις εισόδους/εξόδους, στην Τροχαία ή και το Αστυνομικό Τμήμα, στο Δημαρχείο. Έτσι ώστε να ενισχυθεί το αίσθημα ασφάλειας και να αποθαρρυνθεί η παραβατικότητα. Σαφώς είναι παραβίαση «ιδιωτικότητας», αλλά μπορεί να αποδώσει σε ευρύτερη χρήση ανενεργές, σε μεγάλο βαθμό, υποδομές στο Περιστέρι, στο Αιγάλεω, στο κεντρικό Χαϊδάρι, στο Δάσος, στην απομονωμένη Αφαία. Συνεπώς ενισχύει την δημόσια χρήση από πολλούς. Άρα δεν ενισχύει τους ιδιώτες!
Ένας ακόμη παράγοντας ασφάλειας που αξίζει να διερευνηθεί, είναι η ανάπτυξη οικονομικής δραστηριότητας μέσα ή στην είσοδο των υπόγειων διαβάσεων.
Για να μην ξεχνάμε και τους συμπολίτες μα με κινητικά προβλήματα, χρειάζονται και διάδρομοι για αμαξίδια, κατάλληλοι και για καρότσια παιδιών ή/και λαϊκής!
ΥΓ. Ο παραπάνω προβληματισμός δεν είναι τωρινός. Τα ξαναγράψαμε, τα λένε και άλλοι συμπολίτες στο διαδίκτυο, αλλά απάντηση από τις αρχές ή πρωτοβουλία δεν είδαμε. Γι’ αυτό και το καυστικό πολιτικό σχόλιο.
