Ας μιλήσουμε για Ρομά – Γράφει αστυνομικός που έζησε τις “φαβέλες” της δυτικής Αττικής

……………………………………

Μηδενικά ποσοστά αφομοίωσης

Ακούσαμε ότι ευθύνεται ολόκληρη η φυλή των Ρομά λόγω γονιδίων, ακούσαμε ότι υπεύθυνη είναι η διεφθαρμένη Αστυνομία κοκ. Δυστυχώς το θέμα των Ρομά δεν είναι Ελληνική αποκλειστικότητα. Έχει απασχολήσει διάφορες χώρες στις οποίες διαβιούν πληθυσμοί της συγκεκριμένης φυλής (Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία,Ρουμανία, Τσεχία κ.λπ.) χωρίς να έχει δοθεί κάποια αποτελεσματική λύση. H όλη προβληματική του θέματος έγκειται στα μηδενικά ποσοστά αφομοίωσης και προσαρμογής της εν λόγω πληθυσμιακής ομάδας στην κοινωνία.

Οι Ρομά διατηρούν παραδόσεις, ήθη, έθιμα και δοξασίες που ανάγονται σε εκατοντάδες χρόνια πριν από την εποχή που ζούμε. Το παραπάνω γεγονός, όσο ενδιαφέρον και αν παρουσιάζει από κοινωνιολογικής – ιστορικής – επιστημονικής σκοπιάς, αποφέρει δριμύτατες συνέπειες στην κοινωνική συνοχή περιοχών στις οποίες διαβιούν. Η ρομαντική εικόνα του μποέμ τσιγγάνου, λάτρη της ελευθερίας, της ασυμβίβαστης ζωής, της μουσικής και των τεχνών, δυστυχώς αποτελεί ένα πολύ μικρό κομμάτι του μεγάλου παζλ που λέγεται ιδιοσυγκρασία Ρομά. Τα άτομα αυτά, ένεκα των διωγμών και των διώξεων που υπέστησαν ανά τους αιώνες, διαμόρφωσαν μία πολύ ιδιαίτερη νοοτροπία. Χαρακτηρίζεται κυρίως από την εσωστρέφεια και την αποστροφή σε κάθε τι διαφορετικό προς τον τρόπο ζωής και τον ηθικό τους κώδικα.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα των προαναφερθέντων:

• Η μαζική εγκατάστασή τους σε διάφορες περιοχές με τη δημιουργία καταυλισμών, συνέχεια των νομαδικών καραβανιών των προηγούμενων αιώνων.
• Η καθαρότητα της φυλής ένεκα μηδαμινών επιγαμιών με άτομα εκτός αυτής.
• Η κοινωνική οργάνωσή τους σε φατρίες-φαμίλιες με την πλήρη υποταγή των μελών τους στα κελεύσματα των ντε φάκτο αρχηγών τους.
• Η αυστηρή ανδροκρατία-πατριαρχία εντός των οικογενειών.
• Η χαλαρή εθνική – θρησκευτική συνείδηση.
• Τα χαμηλότατα ποσοστά μορφωμένων ΡΟΜΑ (ιδιαίτερα γυναικών). 
• Η μονοδιάστατη και σχεδόν εμμονική επιλογή του επαγγέλματος του εμπόρου.

Όλα τα παραπάνω διαμόρφωσαν με τον καιρό έναν ιδιαίτερο κώδικα αξιών στους τσιγγάνους. Αυτός δυστυχώς διαφέρει σε αρκετά σημεία με τις ηθικές αρχές που έχουν επικρατήσει στις δυτικές δημοκρατίες και προστατεύονται από τα σχετικά εθνικά συντάγματα και τις διεθνείς συμβάσεις.

Φανταστείτε να…

Πριν γίνουμε αφοριστικοί προς τα μέλη της υπό έρευνα πληθυσμιακής ομάδας, φανταστείτε τον εαυτό σας να γεννιέται και να μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον εξαθλίωσης, χωρίς βασικούς πόρους και όρους υγιεινής. Μέσα σε μία οικογένεια που την απόλυτη εξουσία κατέχει ο πατέρας-αρχηγός, ο οποίος υποτάσσεται αντίστοιχα στον αρχηγό – πατριάρχη της φατρίας.

Φανταστείτε να μην πηγαίνετε σχολείο, γιατί οι γονείς σας δεν θεωρούν ότι είναι κάτι σημαντικό για την εξέλιξή σας. Και μοναδικό σας μέλημα από νηπιακή ηλικία, να τυγχάνει η σώρευση υλικών αγαθών για την επιβίωση της οικογένειας. Φανταστείτε να σας παντρεύει με συνοικέσιο ο πατέρας σας από την ηλικία των δώδεκα και μέχρι τα δεκαοχτώ να έχετε ήδη τα πρώτα σας παιδιά. Φανταστείτε πόσο οδυνηρό είναι αυτό εάν τυγχάνετε και γένους θηλυκού. Η πιο πιθανή κατάληξη του προπεριγραφόμενου ανθρώπου σίγουρα δεν θα είναι διεθνούς κύρους επιστήμονας με μεταπτυχιακά και διδακτορικά.

Μια ματιά στα στατιστικά των ανήλικων Ρομά

Πιθανότατα θα καταλήξει ένα άτομο που αισθάνεται τελείως ξένη την κοινωνία έξω από τους Ρομά. Μία κοινωνία η οποία τον έχει αδικήσει και του οφείλει, μία κοινωνία την οποία όταν εξαπατά, κλέβει και πυροβολεί, δεν την αδικεί. Αλλά απλά την εκδικείται!

Όταν έχει την ατυχία να είναι μέλος φατρίας – οικογένειας που δραστηριοποιείται έκνομα, κατ’ επάγγελμα και βιοποριστικά, η “μόρφωση” και η εξειδίκευσή του θα είναι η ανάλογη. Μία ματιά στα στατιστικά ανήλικων Ρομά, παραβατών του ποινικού κώδικα τα λέει όλα. Κι όταν αναφερόμαστε σε ανήλικους, δεν εννοούμε δεκαεξάχρονους και δεκαεπτάχρονους νεαρούς, μα οκτάχρονα παιδιά αναρριχητές διαρρήκτες, ντίλερ ναρκωτικών ουσιών και πορτοφολάδες!!!

Ποιος φταίει;

Ποιος φταίει; θα ρωτήσει εύλογα κάποιος και τι μπορεί να γίνει; Στο πρώτο ερώτημα θα απαντήσω όλοι. Φταίνε πρώτα απ’ όλα οι Ρομά, οι οποίοι αποδεικνύονται ανίκανοι στο να προσαρμοστούν στα κελεύσματα της σύγχρονης κοινωνίας και να εναρμονιστούν με το λοιπό πληθυσμιακό σύνολο.

Η δικαιολογία του ιδιαίτερου της πολιτισμικής παράδοσης καταρρέει όταν αντικρίζεις Βαλκάνιους, Αφρικανούς και Ασιάτες μετανάστες πλήρως ενταγμένους στις τοπικές κοινωνίες όπου διαβιούν. Οι οποίοι σπουδάζουν τα παιδιά τους στα ελληνικά σχολεία, τα οποία μάλιστα αριστεύουν με συνέπεια τη συνέχιση των σπουδών τους στα πανεπιστήμια. Και τελικά καταλαμβάνουν θέσεις εργασίας σε όλο το φάσμα των επαγγελμάτων, πληρώνουν τους φόρους τους και δεν διαφέρουν σε τίποτα με την τυπική ελληνική οικογένεια.

Το κράτος

Κατόπιν ευθύνεται το κράτος με όλους τους θεσμούς του (Αστυνομία, Δικαιοσύνη, Υπηρεσίες Παιδείας – Πρόνοιας). Ευθύνεται πρώτον γιατί ένεκα κακοδιοίκησης, γραφειοκρατίας, διαφθοράς και αναλγησίας δεν προσέφερε στους ανθρώπους αυτούς τις συνθήκες κάτω από τις οποίες θα ξέφευγαν από τον φαύλο κύκλο που προπεριγράφηκε. Αναβαθμίζοντας δηλαδή τον τρόπο ζωής, τόσο τον δικό τους, όσο και της υπόλοιπης κοινωνίας γενικότερα.

Πόσα και πόσα χρήματα σπαταλήθηκαν, χαρίστηκαν, υπεξαιρέθηκαν, χρήματα που σκοπό είχαν την δημιουργία δομών ενσωμάτωσης της εν λόγω κοινωνικής ομάδας στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα;

Ευθύνεται όμως και για την μη εφαρμογή των νόμων. Ευθύνεται που έκανε τα στραβά μάτια σε υποθέσεις παιδεραστίας, αρπαγής και αυτοδικίας. Οι οποίες έμειναν ατιμώρητες καθώς θεωρήθηκαν ότι εντάσσονται στο “εθιμικό δίκαιο”. Ευθύνεται γιατί άφησε στη διακριτική ευχέρεια των Ρομά το αν τα παιδιά τους θα λάβουν την Ελληνική παιδεία. Και δεν τους τιμώρησε αφαιρώντας τους και την επιμέλεια ακόμα, όπως άλλωστε προβλέπεται, όταν δεν τα έστελναν στο σχολείο. Αλλά αντίθετα τα ανάγκαζαν να επαιτούν σε φανάρια και εκκλησίες προκειμένου να φέρουν τα προς το ζην στην οικογένεια.

Ευθύνεται γιατί δεν τους αφαίρεσε την επιμέλεια, όταν τα παιδιά τους γίνονταν έμποροι θανάτου, τσιλιαδόροι, φυσικοί αυτουργοί εγκληματικών πράξεων κατ’ εξακολούθηση. Ευθύνεται γιατί θεώρησε τους καταυλισμούς των τσιγγάνων άβατο. Όπου, περιέργως, δεν έχουν ισχύ οι νόμοι του κράτους και δεν επέτρεψε την αστυνομική δράση εντός αυτών. Ευθύνεται γιατί τοποθέτησε σε θέσεις ευθύνης επίορκους αξιωματούχους (Αστυνομικούς, Δικαστικούς Λειτουργούς). Ευθύνεται γιατί οι ποινές που επέβαλλε στους συλληφθέντες παραβάτες δεν είχαν αντίκρυσμα (Νόμος Παρασκευόπουλου). Βλέπουμε αυτουργούς εγκληματικών πράξεων να αποφυλακίζονται και να διαπράττουν εκ νέου τα ίδια αδικήματα πριν συλληφθούν και πάλι.

Η κοινωνία

Το κράτος ευθύνεται γι’ αυτά και άλλα περισσότερα. Ευθυνόμαστε όμως και όλοι εμείς σαν κοινωνία. Ευθυνόμαστε για την ρατσιστική πολλές φορές στάση μας απέναντι στους Ρομά, μόνο και μόνο επειδή τυγχάνουν διαφορετικοί. Δεν θελήσαμε να τους δεχθούμε σαν κοινωνία, να τους εντάξουμε στο σύνολο, προσφέροντάς τους ίσους όρους στην αγορά εργασίας στις επιχειρήσεις μας, στην καθημερινότητά μας. Ευθυνόμαστε όμως και για κάτι τελείως αντιφατικό. Ευθυνόμαστε για όψιμη ενεργοποίηση των “δημοκρατικών” μας αντανακλαστικών, όταν το “πρόβλημα” βρισκόταν μακρυά από την πόρτα μας.

Χαρακτηρίζαμε πογκρόμ τις νόμιμες αστυνομικές δράσεις παρουσία δικαστικών λειτουργών εντός των των καταυλισμών. Χαρακτηρίζαμε Αστυνομική αυθαιρεσία και ρατσιστικά εγκλήματα τις συλλήψεις επικίνδυνων κακοποιών που αντιστέκονταν βίαια. Επικροτούσαμε την επίθεση των Ρομά με καραμπίνες και φλεγόμενα οχήματα στο Αστυνομικό Τμήμα Ζεφυρίου τον Δεκέμβριο του 2008 ως κίνηση αλληλεγγύης στον άδικο χαμό του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου τιμητή των πάντων. Ένας απλός Αστυνομικός τυγχάνω και παραθέτω την προσωπική μου άποψη η οποία απορρέει από την θητεία μου στις φαβέλες της Δυτικής Αττικής. Η λύση του όλου ζητήματος είναι σύνθετη και πρωτίστως πολιτική. Οι εντυπωσιακές ευκαιριακές Αστυνομικές επιχειρήσεις δεν θα λύσουν το πρόβλημα. Ενδέχεται να πυροδοτήσουν νέο κύκλο βίας απόρροια ατυχούς γεγονότος (τραυματισμός – θάνατος Ρομά Αστυνομικού ή τυχαίου πολίτη).

Πηγή: bloko.gr

Μια σημείωση από το “Χαϊδάρι Σήμερα”

του Μενέλαου Χρόνη

Εργάζομαι ως φιλόλογος σε Λύκειο της Ελευσίνας. Στο σχολείο φοιτούσαν τρία αδέλφια Ρομά, πράγμα που αποτελούσε αντικείμενο συζήτησης μεταξύ των καθηγητών. Ο πατέρας ερχόταν τακτικά στο σχολείο για να παρακολουθεί τη φοίτησή τους. Του επισήμανα ότι αυτό δεν είναι και τόσο συνηθισμένο και μου απάντησε ότι πολλοί είναι οι “δικοί του” που έχουν αγωνία για τα παιδιά τους. Τον ρώτησα τι φοβάται. “Τους γύφτους” μου απάντησε και με άφησε με το στόμα ανοιχτό. Μου εξήγησε ότι εννοεί τη μαφία, τους “αρχηγούς”, που ασχολούνται με μια μεγάλη γκάμα εγκληματικών δραστηριοτήτων και λυμαίνονται την κοινότητα των Ρομά. “Φοβόμαστε για τα παιδιά μας, γιατί τα μπλέκουν στα ναρκωτικά και μετά τα χάνεις, τα κάνουν ό,τι θέλουν”, μου είπε.

Αν το κράτος, λοιπόν, θελήσει σοβαρά να μιλήσει σοβαρά στους Ρομά, θα βρει πρόθυμα αφτιά. Αρκεί να το επιδιώξει πραγματικά και να προχωρήσει αναζητώντας κοινωνικές συμμαχίες στην ομάδα αυτή, που ασφυκτιά και η ίδια κάτω από την εγκληματικότητα.