”Μια φορά θυμάμαι μ΄αγαπούσες”

Δε μου άρεσε το ποδόσφαιρο.
Απεναντίας το πιάνο της μεγαλύτερής μου αδελφής, της Μαρίας,
με είχε κερδίσει ολοκληρωτικά.

Δεν ήμουν παιδί – θαύμα.
Είχα ένα ταλέντο,
αλλά έπαιζα ατέλειωτες ώρες προκειμένου να βελτιώσω την τεχνική μου.

Για περίπου δύο χρόνια υπερέβαλα εαυτόν
και κάποια στιγμή ο γιατρός μού είπε να σταματήσω να παίζω πιάνο,
διότι κινδυνεύω να πάθω αγκύλωση στα δάχτυλα.
Για ένα χρόνο το απαρνήθηκα.

Ο πατέρας μου με έστειλε σε ωδείο στην Κόρινθο.
Όλα πήραν ένα δρόμο από μόνα τους.

”Θέλω τα ώπα μου”, ”Μαυρομαλλούσα κοπελιά”,

”Σαν με κοιτάς..”, ”Ένα Καλοκαίρι”,

”Μια αγάπη για το Καλοκαίρι”,

”Πες πως μ’ αντάμωσες μια νύχτα σ’ ένα όνειρο”,

”Ήρθες εψές στον ύπνο μου και μου ψυθίρισες”,

”Άσπρα καράβια τα όνειρά μας”, ”Σπασμένο Καράβι”,

”Βροχή και σήμερα”, ”Θα με θυμηθείς”,

”Οδός Αριστοτέλους”, (Σάββατο κι απόβραδο)

”Η αλάνα”, (Σ’ έστησαν σε μια γωνιά)

”Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι”,

”Αν μ΄αγαπάς, θα κλέψω χρώμα της φωτιάς και λευκό πανί”,

”Δεν είσαι έρωτας εσύ, είσαι γοργόνα, είσαι θάλασσα”.

Με την Αρλέτα υπεραγαπιόμασταν.
Μαζί με τον Γιώργο Παπαστεφάνου, το 1966,
της δώσαμε το τραγούδι: ”Μια φορά θυμάμαι μ΄αγαπούσες”,
το οποίο έχει διασκευαστεί σε πολλές χώρες του κόσμου.

Είναι ένα αυθόρμητο τραγούδι.
Τα μεγάλα πράγματα είναι απλά. Δε χρειάζονται καλλωπισμούς και εφέ.

Με μια κιθάρα,
τη μουσική μου, το στίχο του Γιώργου
και τη μαγευτική φωνή της Αρλέτας έγινε επιτυχία.

Εκεί κρύβεται η πραγματική δύναμη της τέχνης.
Στην απλότητα.

Δε μετανιώνω που δεν παντρεύτηκα.
Αν είχα
κάποιον άνθρωπο στο σπίτι μου, δε θα μπορούσα να κάνω μουσική.

Ήταν μια συνειδητή επιλογή.
Ο μουσικός μου κόσμος ήταν μια απαγορευμένη ζώνη.

Έτυχε ένας έρωτας να με αποπροσανατολίσει, αλλά για λίγο.

Το πάθος μου για τη μουσική,
δε με άφηνε να υποδουλωθώ σε τίποτα.

Γιάννης Σπανός

Χτες έφυγε από τη ζωή.
………………………………………………………………………………………………….
Πηγή: peoplegreece. com – Μαρίνος Βυθούλκας