Η Βαγγελίτσα ξύπνησε κι αυτή τη Δευτέρα νωρίς.
Συνήθεια από τη δουλειά της το πρωινό ξύπνημα, αλλά γιατί είχε και αποστολή.
Έπρεπε να πάει στο Δημαρχείο διά υπόθεσίν της. Να καταθέσει κάτι έγγραφα, για ένα θέμα από τα πολλά που ανακύπτουν καθημερινά, όταν ζεις κάτω από τον γαλανό ουρανό αυτής της πατρίδας, που υπάρχει για να ταλαιπωρεί όποιον είναι εκτός δημοσίου τομέα. Και εντός, κάποιες φορές, αμ πως;
Φόρεσε λοιπόν το μπουφάν της, έκανε και κρύο, τη Δευτέρα της 16ης Μαρτίου του 2020. Και κίνησε για το δάσος, εε το Δημαρχείο Χαϊδαρίου, θέλω να πω.
Δέκα λεπτά δρόμος ίσως και λιγότερο, τυχερή η Βαγγελίτσα ζει στο κέντρο της πόλης. Που να έμενε, Άνω Δάσος, Αφαία κλπ. Εκεί μιλάμε για κανονική αποστολή, ξηρά τροφή και ένα παγούρι νερό.
Έβαλε λοιπόν το καλαθάκι της στο χέρι, δεν φόρεσε κόκκινα, της θυμίζουν κάποιον που θέλει να ξεχάσει από το παρελθόν. Τον ψήφιζε για χρόνια αλλά όταν ανέβασε σε δελτίο τύπου το οικογενειακό όνομα ο ακατανόμαστος, απειλώντας τη αδελφή της, του έριξε μαύρη πέτρα μαζί με όλο το σόϊ και την παρέα.
Εδώ να πούμε ότι η Βαγγελίτσα δουλεύει σε σούπερ μάρκετ-σε θέση ευθύνης, για πάρα πολλά χρόνια. Δεν της φαίνονται τα χρόνια ούτε ότι κάνει μια δουλειά που απαιτεί τσαγανό, αυστηρότητα και να επιβάλλεται, σε προσωπικό. Σε άντρες κατά κύριο λόγο, νεαρούς. Είναι επιτυχία να κάτσει γυναίκα σε αυτή τη θέση για λίγα χρόνια. Η Βαγγελίτσα για 25 χρόνια είναι στο πόστο αυτό, αφεντικό.
Μια χαψιά όλη κι όλη Βαγγελίτσα, μικρό το δέμας αλλά καρδιά λιονταρίνας.
Μπαίνει στο Δημαρχείο κι ανεβαίνει μέχρι το γραφείο της αρμοδίας υπαλλήλου.
Ρώτησε πρώτα στην είσοδο και της έδειξαν το δρόμο.
Μπαίνει που λέτε και ακούει μια φωνή “Πως μπήκατε εδώ;” “Ποιος σας άφησε να μπείτε” ” “Το Δημαρχείο είναι κλειστό”, “έχουμε κορωνοϊό”.
Τι να πει κι η Βαγγελίτσα, τρομοκρατημένη. Δεν είναι εύκολο πράγμα σε ένα άγνωστο περιβάλλον, πρωί-πρωί να την αντιμετωπίζουν με τρόμο, σαν να είναι η ίδια, ο ιός.
Η υπάλληλος είναι σε κατάσταση έξαλλη, ανησυχεί για την υγεία της.
“Ο κάθε επισκέπτης στο Δημαρχείο είναι εν δυνάμει φορέας του φοβερού κορωνοϊού”, λέει δυνατά, χειρονομώντας ζωηρά.Την κυνηγά ο ιός τη συγκεκριμένη κυρία και βρήκε ευκαιρία να ξεσπάσει στο πρώτο που είδε μπροστά της δημότη. Όχι οι συνάδελφοι υπάλληλοι, δεν είναι επικίνδυνοι, με αυτούς μιλάει και δεν κινδυνεύει. Έχουν κορωνοϊο-διώχτη, οι υπάλληλοι στο Δημαρχείο.
“Ησυχάστε” λέει η Βαγγελίτσα. Κι εμείς που δουλεύουμε στο σούπερ μάρκετ, τι να πούμε;
Πώς; Τι ήταν να το πει αυτό η Βαγγελίτσα, πετάχθηκε από τη καρέκλα η υπάλληλος. Τώρα φοβήθηκε η Βαγγελίτσα -δεν είναι εύκολο. Να πετάγεται μπροστά στη μια χαψιά, μια ολόκληρη νταλίκα.
Και με ασυγκράτητη ορμή της λέει της Βαγγελίτσας “να φύγετε από εδώ, μόνο με ραντεβού δέχομαστε εδώ, λόγω κορωνοϊού”!
“Το ανεβάσαμε και στο Facebook, την ενημέρωση”, συνεχίζει η υπάλληλος υποτιμητικά, αλλά η Βαγγελίτσα δεν μπαίνει στα κοινωνικά δίκτυα. Τι λάθος της τρομερό κι αυτό!
Τουλάχιστον να δείτε αν τα έγγραφα είναι σωστά, τόσο καιρό τα συγκεντρώνω και τώρα κατάφερα να πάρω άδεια από τη δουλειά,παρακαλά η Βαγγελίτσα. Αλλά το αυτί της υπαλλήλου δεν ιδρώνει, είναι εκπαιδευμένοι για χρόνια πολλά οι υπάλληλοι του Δήμου Χαϊδαρίου. Ξέρουν όλα τα κόλπα των δημοτών και ξέρουν πως να τους αποκρούουν στο λεπτό.
Απογοητευμένη η Βαγγελίτσα κατεβαίνει τις σκάλες και στην έξοδο καλεί την μεγάλη αδελφή. Της λέει το παράπονό της. Πού είσαι αδελφή που έλεγες ότι τα πράγματα θα αλλάξουν αν φύγει ο ακατανόμαστος; Εδώ είναι ακόμα, απλά άλλαξε ο Μανωλιός…
Κάτσε καλέ να πάρω τον Αντιδήμαρχο, να μας πει κι αυτός. Περίμενε λίγο μην φύγεις από εκεί, λέει η μεγάλη αδελφή.
Βέβαια, όπως καταλαβαίνετε, ούτε ο αντιδήμαρχος ούτε κανένας άλλος μπορεί να κάνει κάτι. Γιατί στο Δήμο Χαϊδαρίου, η κατάσταση δεν αλλάζει… εκτός από κάτι εξαιρέσεις υπαλλήλων, για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Η Βαγγελίτσα πήγε στη λογίστρια της και κατάφερε τελικά να τακτοποιήσει την υπόθεσίν της. Πληρώνει βέβαια κάτι παραπάνω, λογιστές , μηχανικούς, δικηγόρους κλπ. Αλλά έχει λεφτά, είπαμε είναι υπάλληλος σε σούπερ μάρκετ.
Όταν όμως ρωτηθεί γιατί να πληρώνει την υπάλληλο στο δήμο, θα πει ” να απολυθεί”.
Γιατί μην γελιέστε, μετά τον κορωνοϊό, τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Και μετά από την εργασία από απόσταση που πλέον, έγινε συνήθεια έστω και λόγω συνθηκών. Αλλά και από την ψηφιοποίηση και τη σύνδεση των δημοσίων υπηρεσιών με ευφυείς τεχνολογίες.
Κάποιοι-ες θα είναι πλέον περιττοί-ες. Νωρίτερα από ό,τι υπολόγιζαν. Και αν δεν ανησυχούν για τις καρέκλες τους, να ανησυχούν για τις συντάξεις τους, γιατί κι εκεί το σύστημα πλέον είναι ανταποδοτικό και δεν μπορεί πια να συντηρηθεί από τις νεότερες γενιές.
Ο κακός λύκος είναι εδώ. Και ο κυνηγός λείπει για δουλειές.
Καλή συνέχεια και υγεία για όλες και όλους. Μένουμε Σπίτι όσο μπορούμε περισσότερο. Για να μην πάθουμε ό,τι και η Βαγγελίτσα, που ούτως ή άλλως θα το πάθαινε και εκτός κορωνοϊού, κάτι άλλο θα έβρισκαν στο Δήμο. Οι υπάλληλοι, έχουν αποδείξει ότι είναι εφευρετικοί… όταν πρόκειται για το δικό τους το καλό…
