Η προσδοκία της ανατροπής, η αναξιοπιστία Κασελάκη και η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ
Του Γιώργου Μαλιώτη
Οι εκλογές Μαΐου – Ιουνίου έδωσαν μια συντρπτική νίκη σε ΝΔ – Μητσοτάκη. Και αυτό κόντρα στις παραδοσιακές σταθερές της ελληνικής κοινωνίας, αφού στην κυβερνητική θητεία της ΝΔ 2019-2023 ψηφίστηκαν αντεργατικοί νόμοι (νόμος Χατζηδάκη), έγιναν αντικοινωνικές ρυθμίσεις εξοντωτικές για κομμάτια της κοινωνίας (πτωχευτικός νόμος, πλειστηριασμοί) και αποκαλύφθηκε σκάνδαλο παρακολούθησης με άμεση πολιτική ευθύνη του πρωθυπουργού, γεγoνός που σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα θα έριχνε την κυβέρνηση. Δεν ξέρουμε για πόσο καιρό σάπιζαν τα θεμέλια της Μεταπολίτευσης, το σίγουρο είναι ότι στις εκλογές του καλοκαιριού κατέρρευσε με πάταγο.
Αυτό αποτυπώθηκε στο ότι τα δύο μεγάλα κόμματα αριστερά του κέντρου ΣΥΡΙΖΑ & ΠΑΣΟΚ έλαβαν αθροιστικά 30%, έναντι 41% της ΝΔ και 54% του συνολικού χώρου δεξιάς – κεντροδεξιάς. Η παραίτηση Τσίπρα, εύλογη πολιτικά μετά από αλλεπάλληλες ήττες και κατάρρευση των ποσοστών άφησε ξαφνικά ορφανό το ΣΥΡΙΖΑ και τον κόσμο που του είχε μείνει πιστός. Αυτό έγινε σε μια φάση κατάρρευσης της πολιτικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα αναπόφευκτα μπήκε σε μια περιδίνιση. Για να περιοριστεί η χρονική διάρκεια της περιδίνισης επιλέχθηκε η τάχιστη εκλογή του νέου προέδρου, πριν το κόμμα κάνει μια βαθιά πολιτική συζήτηση για τα αίτια της βαριάς ήττας και το νέο πολιτικό τοπίο που διαμορφώνεται στη χώρα. Οι κομματικές διαδικασίες του Ιουνίου έφεραν τέσσερις υποψήφιους να διεκδικούν την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ με την Έφη Αχτσιόγλου να γίνεται νωρίς φαβορί. Ωστόσο η μικρή προεκλογική περίοδος συνέπεσε με “τα μπάνια του λαού” και το ενδιαφέρον για τη διαδικασία φάνηκε να ατονεί λίγες βδομάδες πριν ανοίξουν οι κάλπες.
Η υποψηφιότητα Κασελάκη λίγες μέρες πριν ανακοινωθεί, διαφημίστηκε σε διάφορα sites, σαν αυτή που θα άλλαζε τα δεδομένα της μάχης για την προεδρία ΣΥΡΙΖΑ. Ο νέος υποψήφιος όντως τάραξε τα νερά, καθώς προσέλκυσε το ενδιαφέρον πολλών ειδησεογραφικών sites (Capital, CNN Greece, Newsbomb, κ.α) κι έκτοτε ο κ. Κασελάκης μονοπώλησε το ρεπορτάζ που αφορούσε στις εκλογές στο ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα κλιμακώθηκε μια ένταση μεταξύ μελών και φίλων ΣΥΡΙΖΑ που είχε εκδηλωθεί στα social media μετά τη βαριά ήττα. Τελικά ο κ. Κασελάκης ήταν ο νικητής του πρώτο γύρου με σημαντική διαφορά που τον καθιστά φαβορί και για το δεύτερο.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΚΑΣΕΛΑΚΗ
Ο κ. Κασελάκης σε άρθρο του στις 14/07, στην ηλεκτρονική αγγλόφωνη έκδοση της Καθημερινής (https/ekathimerini.com/opinion/1215291/will-the-real-greek-dems—please stand-up) καταθέτει μια πρώτη πλατφόρμα, της οποίας τα bullets συμπεριλαμβάνονται στο πολιτικό αφήγημα που εκφώνησε με την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του. Στο άρθρο του χαρακτηρίζει το ΣΥΡΙΖΑ “ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥΣ” και προτείνει μια πολιτική πρακτική κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ θα ψηφίζει από κοινού με την ΝΔ (> δικομματικά νομοσχέδια) είτε σαν αντιπολίτευση τώρα είτε σαν κυβέρνηση αργότερα. Αυτά θα αφορούν σε μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και στη δικαιοσύνη, αλλά και σε προοδευτικές πολιτικές για την προστασία των δικαιωμάτων, της κατοικίας και την αντιμετώπιση της φτώχειας. Επειδή μια τέτοια πρακτική μας ξενίζει πολύ, επισημαίνεται ότι στις ΗΠΑ Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί σε πολλά πεδία πολιτικής έχουν κοντινές θέσεις και μπορεί π.χ να παρατηρήσει κανείς έναν προοδευτικό Ρεπουμπλικάνο να έχε πιο προοδευτικές θέσεις από έναν συντηρητικό Δημοκρατικό. Επίσης προτείνει να ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ το υπόδειγμα των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ στις ΗΠΑ για να ξαναγίνει κυβέρνηση. Ωστόσο το πολιτικό σύστημα στις ΗΠΑ είναι πολύ διαφορετικό από αυτά των χωρών της Ε.Ε. Εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει βήματα προς το κέντρο θα συναντήσει τους σοσιαλδημοκράτες και όχι τους ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥΣ. Κατά τη γνώμη μου μάλιστα τα έχει ήδη κάνει σε κάποιους τομείς (κυρίως στους ευρωπαϊκούς θεσμούς), πράγμα που προσωπικά δεν θεωρώ αρνητικό.
Πέραν αυτών όμως, ας σκεφτεί κανείς ποια είναι τα περιθώρια σύγκλισης και κοινών μεταρρυθμίσεων από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ στην Οικονομία??!! Μήπως στη φορολογική πολιτική (?!), μήπως στην παράδοση των assets της χώρας στους διάφορους επενδυτές άνευ όρων (και μάλιστα χωρίς να κάνουν επενδύσεις εντάσεως εργασίας(?!), μήπως στο πτωχευτικό δίκαιο και τους πλειστηριασμούς(?!), μήπως στην πολιτική αύξησης των μισθών και εν γένει σε μια οικονομική πολιτική ενίσχυσης της ζήτησης(?!). Στη δε Δικαιοσύνη ποια θα ήταν τα σημεία σύγκλισης πέρα από το προφανές και ειπωμένο από χρόνια της επιτάχυνσης της απόδοσης της Δικαιοσύνης, και τις προσλήψεις δικαστών και υπαλλήλων (η ΝΔ επαγγέλλεται αυτές τις μέρες ότι θα τις κάνει). Μήπως το να μη διορίζονται οι ανώτατοι δικαστικοί από τη Βουλή, αλλά να εκλέγονται από ευρύτερο εκλεκτορικό σώμα(?!) Θα παραδώσει η ΝΔ και η εγχώρια ελίτ τον έλεγχο της Τρίτης Εξουσίας της Δικαστικής, που την έχουν εργαλειοποιήσει για να χτυπάνε τους αντιπάλους τους και να κατοχυρώνουν στην πράξη τις πολιτικές τους (?!) Στο ίδιο άρθρο στις 14/07 ο κ. Κασελάκης λέει ότι είχε μια εξαιρετική σχέση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη από τότε που ήταν υπουργός μέχρι που έγινε αρχηγός της ΝΔ, αλλά και ότι τώρα ακόμα (μέσα Ιουλίου 2023) τρέφει μεγάλο σεβασμό γι’ αυτόν. Κι ενώ σε πολιτικό άρθρο του στα μέσα Ιουλίου εκφράζει το σεβασμό του στον Κυριάκο Μητσοτάκη και την πρόθεση να ψηφίζει από κοινού με αυτόν μεταρρυθμίσεις για Οικονομία, Δικαιοσύνη, κ.α έρχεται στο τέλος Αυγούστου και ζητάει να γίνει αρχιστράτηγος στην εκστρατεία ανατροπής του!!! Ποιους δουλεύει ο κ. Κασελάκης???
Η κοροιδία του κ. Κασελάκη προς τον ελληνικό λαό (με την ανοιχτή διαδικασία της εσωκομματικής εκλογής απευθύνονται όλοι οι υποψήφιοι σε όλους τους Έλληνες, αφού ο καθένας μπορεί δίνοντας τα δύο ευρώ να δηλώσει ότι ενστερνίζεται την πολιτική πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ και να ψηφίσει) προκύπτει από το ότι διακηρύττει την καινοτομία σε προγραμματικών εξαγγελιών του, ενώ πολλές από αυτές εντάσσονται ήδη στο προγραμματικό πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ και κάποιες είναι χιλιοειπωμένες και ουδέποτε εφαρμοσθείσες, π.χ διαχωρισμός εκκλησίας – κράτους. Δεν το κατάφερε όχι μόνο ο Τσίπρας (που δεν το είχε πάντως σε πρώτο πλάνο), αλλά ούτε καν ο Αντρέας, θα το καταφέρει ο ουρανοκατέβατος κ. Κασελάκης??!! Όταν όμως παίζει κάποιος μόνο επικοινωνιακά και κάνει παιχνίδι εντυπώσεων, κινδυνεύει να πέσει μέσα σε λακκούβες. Την κατάργηση της στρατιωτικής θητείας την απέρριψε κι ο υποστηρικτής του Κασελάκη βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ ναύαρχος Αποστολάκης. Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε ποια άποψη έχει γι΄αυτό η κοινή γνώμη στην Ελλάδα και με τι ποσοστά. Πολύ ευκολότερο θα ήταν να δούμε τη γνώμη των 40.000 νέων μελών ΣΥΡΙΖΑ με ένα διαδικτυακό γκάλοπ στον i-Syriza.
Το χειρότερο τεκμήριο της πολιτικής αναξιοπιστίας Κασελάκη είναι η αδυναμία του να υπερασπίσει τις ίδιες τις δικές του πολιτικές προτάσεις, όπως φάνηκε από τις τηλεοπτικές εμφανίσεις του. Είχε «κενά μνήμης» ή μήπως θέσης και γνώσης (?!!), από το ζήτημα διαχωρισμού εκκλησίας κράτους μέχρι την φορολόγηση των μερισμάτων και την κρατική διαφήμιση στα κανάλια. Και δεν μίλησε μόνο σε Καμπουράκη και Ευαγγελάτο, μίλησε και στο Χαρίτο. Προφανώς δεν είναι πρόβλημα το να μην πει νούμερα σε κάποια ερωτήματα, λίγοι ίσως θα μπορούσαν. Το πρόβλημα είναι ότι ήταν παντελώς ανέτοιμος κι αδιάβαστος και ο τρόπος διαφυγής του ήταν παιδικός. Έκανε τη γκάφα να πει το ψευδοκράτος κρατίδιο και μάλιστα χωρίς να υφίσταται pressing σαν αυτό π.χ που έκανε ο Άδωνης στον έμπειρο Κατρούγκαλο. ‘Ένα λαθάκι να κάνει οποιοσδήποτε θεσμικός Συριζαίος στα κανάλια την επόμενη ώρα θα βοά ο τόπος. Φανταστείτε τι θα γίνει αν αυτός ο Συριζαίος είναι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός ο άνθρωπος θα βγει αύριο να αντιμετωπίσει υπουργούς της ΝΔ, αντίπαλους δημοσιογράφους, ή το Μητσοτάκη??!!
Το χειρότερο πάντως είναι ότι κάποιες δημαγωγικές του εκφωνήσεις είναι πολιτικά επικίνδυνες. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πατριωτική πολιτική δύναμη, η διεθνιστική ιδεολογία της αριστεράς δεν αντιβαίνει στον πατριωτικό της χαρακτήρα. Η έννοια της πατριωτικής αριστεράς είναι λυμένη στην αριστερά εδώ και πολλές δεκαετίες. Αυτό πιθανόν να μην το ξέρει ο κ. Κασελάκης, αλλά και πολλά από τα νέα μέλη, φετινά και περσινά. Ωστόσο είναι εθνικά επικίνδυνο να λαϊκίζει παίζοντας με τα ζητήματα της μουσουλμανικής μειονότητας, που κάθε μέλος της έχει το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού του, χωρίς αυτό να ακυρώνει τη συνθήκη της Λωζάνης. Ο αυτοπροσδιορισμός είναι ατομικό δικαίωμα. Πρόσφατα ο Γιάννης Αντετοκούμπο είπε “όλοι ξέρουμε ότι είμαι Νιγηριανός”. Μήπως ο κ. Κασελάκης πιστεύει ότι τον Ιούνιο ο Αλέξης Τσίπρας έπρεπε να βγάλει από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ τους δύο μουσουλμάνους υποψήφιους σε Ροδόπη και Ξάνθη??
Η ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ MARKETING ΤΩΝ SOCIAL MEDIA
Και αφού ισχύουν όλα αυτά για τον Κασελάκη γιατί πήρε 45% στον πρώτο γύρο?? Μα γιατί δεν είχαν γίνει αντιληπτά, αφού δεν υπήρξε πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ των πέντε υποψηφίων, παρά μόνο παράλληλοι μονόλογοι. Όλοι οι υποψήφιοι (πλην ίσως του Νίκου Παππά που διατύπωνε αιχμές, οι οποίες όμως ήταν απόλυτα πολιτικές), είχαν επιλέξει σε ένα βαθμό να μην κάνουν προσωπικές πολιτικές επιθέσεις, μάλλον για να μην πολώσουν το άθλιο κλίμα στα social media. Σίγουρα έπαιξε ρόλο και το ότι δεν έγινε τελικά debate.
Ο κ. Κασελάκης αρνήθηκε το debate στο δεύτερο γύρο, ενώ δεν το είχε αρνηθεί στον πρώτο, τότε το είχε αρνηθεί μόνο ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο πιο σημαντικό. Η πλειοψηφία των νέων μελών και κάποια από τα παλιά ενδιαφέρθηκαν μόλις ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του ο κ. Κασελάκης. Γιατί έγινε αυτό. Γιατί είδαν στο πρόσωπό του έναν ελκυστικό νέο που είναι άφθαρτος πολιτικά. Το αμερικάνικο marketing του κ. Κασελάκη που εστίασε στα social media (επενδύονται μεγάλα ποσά και πολλή δουλειά στα social media στις ΗΠΑ κατά τις προεκλογικές περιόδους εδώ και 15 τουλάχιστον χρόνια), κέντρισε το ενδιαφέρον των δικών μας ειδησεογραφικών sites, αφού το νέο αυτό πρόσωπο μπορούσε να «πουλήσει» και όντως το έκανε.
Το ρεύμα που διαμορφώθηκε για τον κ. Κασελάκη ξαφνικά έδωσε κίνητρο, αλλά και ελπίδα σε κάποιες μάζες ψηφοφόρων που προσέβλεπαν στο ΣΥΡΙΖΑ σαν εναλλακτική λύση για την ανατροπή του Μητσοτάκη, οι οποίες όμως με την καθίζηση ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές Μαίου – Ιουνίου και τη μετέπειτα παραίτηση Τσίπρα από την προεδρία είχαν απογοητευτεί πλήρως. Αυτοί οι ψηφοφόροι έχουν πιθανά μικρότερη ενασχόληση με την πολιτική σε σχέση με τα παλιότερα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Αν μάλιστα η πολιτική τους επικοινωνία περιορίζεται στις δέκα λέξεις που γράφουν και διαβάζουν στα social media, είναι αμφίβολο αν θα έχουν ακούσει ή διαβάσει έστω και μισές τις διακηρύξεις των πέντε υποψηφίων. Στράφηκαν στον κ. Κασελάκη με το θυμικό και το ένστικτο και όχι με ορθολογική εξέταση των δεδομένων. Το θυμικό και το ένστικτο , είναι διαχρονικά κινητήριες δυνάμεις για τη διαμόρφωση ενός πολιτικού ρεύματος, όταν προβληθεί ένα αφήγημα που γίνεται καταρχήν πειστικό και δίνει προοπτική. Ο κ. Κασελάκης είναι όμως φανερά ανέτοιμος όχι μόνο στο να διαχειρστεί τα προγραμματικά ζητήματα, αλλά κυρίως να δώσει κάποιες άμεσες βάσιμες απαντήσεις στις πολιτικές εξισώσεις που θέτουν οι καθημερινές πολτικές εξελίξεις. Οι απαντήσεις αυτές είναι μέσα στα βασικά καθήκοντα οποιουδήποτε πολιτικού αρχηγού. Εστίασε στο να διακηρύττει ότι θα νικήσει το Μητσοτάκη και να επικοινωνεί με το λαό. Μέσα στο κενό ελπίδας, ειδικά αφού το ενδιαφέρον για τις εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ ήταν υποτονικό, έγινε ο στρατηλάτης της αντεπίθεσης στο φαντασιακό των πολιτικά ορφανών δοκιμαζόμενων κοινωνικών στρωμάτων.
Όταν η πολιτική συζήτηση γίνεται στα social media εκφυλίζεται, δεν είναι δυνατόν να σχολιαστεί το οποιοδήποτε πολιτικό σχέδιο με άναρθρες κραυγές. Η πραγματικότητα όμως είναι αμείλικτη και τα πολιτικά σχέδια αυτήν καλούνται να διαχειριστούν, όποιος δεν τα αντιμετωπίζει σοβαρά, αργά ή γρήγορα το πληρώνει. Είναι πολύ σημαντική η ώθηση που έδωσε η υποψηφιότητα Κασελάκη στη διαδικασία εκλογής προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κάτω από το νερό και δεν ξέραμε αν έχει βυθιστεί και πόσο. Με τη συμμετοχή των 150.000 συμπολιτών μας στις εκλογές της 17ης Σεπτέμβρη, ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε το κεφάλι του από το νερό και πλέον μπορεί να κολυμπήσει όσο μπορεί, για να δει μέχρι που μπορεί να φτάσει. Ωστόσο η χημεία με τον κόσμο δεν αρκεί, για μια κυβερνητική διαχείριση που για να ανακουφίσει τα δοκιμαζόμενα κοινωνικά στρώματα, πρέπει να συγκρουστεί με το εγχώριο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο. Οι μάζες του κόσμου που δεν έχουν πολιτική εκπροσώπηση, σε μια κοινωνία που μολονότι βουτηγμένη στα προβλήματα δίνει 41% στο Μητσοτάκη, δεν νοείται να προδοθούν ξανά.
Η ΕΡΓΑΛΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ κ. ΚΑΣΕΛΑΚΗ ΚΑΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΥΡΙΖΑ
Το γεγονός ότι η είσοδος του κ. Κασελάκη στην κούρσα της διαδοχής ζωντάνεψε τη διαδικασία αλλά και τον βαριά τραυματισμένο ΣΥΡΙΖΑ, ανοίγει μια βεντάλια εργαλειοποίησής του:
α) Εσωκομματικά εκδηλώθηκε φανερά η εργαλειοποίηση Κασελάκη από μια πλευρά του κόμματος η οποία συνδυάζει την επικράτηση Κασελάκη με την υποβάθμιση του ρόλου των παλιών μελών ή ακόμα και την εξώθησή τους σε αποχώρηση από το ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό καταδεικνύεται από διάφορους πυρήνες στα social media που συνδυάζουν την πιθανή νίκη του κ. Κασελάκη με το τέλος των “βαρώνων” μέσα στο κόμμα και την απαλλαγή του κόμματος από τον κομματικό σωλήνα, ενώ παράλληλα επιτίθενται στην Έφη Αχτσιόγλου με συκοφαντικά σχόλια (διαβόητο sms προς Τσίπρα, που διαψεύστηκε από Καρτερό) αλλά και απειλές του στυλ “ερχόμαστε”. Άυτή η επίθεση είναι ξεκάθαρο σε όλους ότι δεν προέρχεται από την μειοψηφία του κόμματος (Ομπρέλα), ούτε φυσικά από νέα μέλη που δεν έχουν βιώσει πρόσωπα και καταστάσεις ώστε να εμπλακούν σε bras de fer στα social media.
Συνάγεται λοιπόν ότι πιθανά προέρχεται από εκείνο το κομμάτι της πρώην προεδρικής πλειοψηφίας που δεν επέλεξε να στηρίξει την Έφη Αχτσιόγλου, τον Ιούλιο με την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων. Οι συνεχείς μάλιστα αναφορές στην υπονόμευση Τσίπρα από την κομματική μειοψηφία που εδώ κι ένα χρόνο έχει συμπιεστεί στο 25% σε όλα τα κομματικά όργανα, – συνεπώς ήταν παντελώς αδύναμη να κάνει οτιδήποτε -, δεν δείχνουν απλά την ιδιοκτησιακή σχέση μέρους της περυσινής προεδρικής πλειοψηφίας με το κόμμα, αλλά και ένα σχέδιο εκκαθάρισης του ΣΥΡΙΖΑ από όσους αριστερούς είναι στο κόμμα. Εδώ και μερικά χρόνια δημοσιογράφοι του (κεντροαριστερού!!) συγκροτήματος Μαρινάκη καλούσαν τον Τσίπρα να απαλλαγεί από το “βαρίδια” και το αφήγημα αυτό έχει διαχυθεί σε πλατιές μάζες κεντρώων ψηφοφόρων, οι οποίοι αγνοώντας πρόσωπα και καταστάσεις δαιμονοποιούν τον κόσμο της ανανεωτικής αριστεράς με τον ίδιο ρατσιστικό τρόπο που δαιμονοποιούνταν οι κομμουνιστές μετά τον πόλεμο. Η στρατηγική Βορίδη πετυχαίνει το στόχο της!!
β) Πηγαίνοντας εκτός ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε τη ΝΔ να αξιοποιεί την απειρία και το γνωστικό έλλειμα του κ.Κασελάκη για να απαξιώνει το ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολό του και να θολώνει το αφήγημα και το πρόγραμμά του (υπάρχει σχετικό βίντεο της ομάδας αλήθειας στο social media, όπου η αθλιότητα δεν βρίσκεται στο ότι λένε τον κ. Κασελάκη άσχετο, αλλά στο ότι αποδίδουν την ίδια ασχετοσύνη και στον Αλέξη Τσίπρα που έχει εκατονταπλάσιο ειδικό βάρος από τον κ. Κασελάκη σε όλα τα επίπεδα. Μπορεί να φανταστεί κανείς ότι το βίντεο αυτό είναι η μόνο η αρχή.
γ) Μια τρίτη εργαλειοποίηση που δεν έχει εκδηλωθεί δημόσια (και ίσως να μην εκδηλωθεί ποτέ) αφορά στην “αξιοποίηση” του κ. Κασελάκη από το εγχώριο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο. Με τον κ. Κασελάκη πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και με λιγότερους αριστερούς μέσα στο κόμμα κάποιες χρόνιες πολιτκές “αγκυλώσεις” του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ξεπεραστούν, π.χ η λειτουργία των ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Μπορεί μάλιστα ο κ. Κασελάκης να εφαρμόσει την πρακτική των “δικομματικών νομοσχεδίων” και εκεί που ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε την περίοδο 2019-2023 το 50% των νομοσχεδίων της ΝΔ, μέχρι το 2027 να ψηφίσει το 70%. Σημασία όμως δεν έχει το ποσοστό, αλλά σε ποιους τομείς πολιτικής θα υπάρχουν συναινέσεις. Όπως προαναφέρθηκε, υπάρχουν πολιτικές, στις οποίες αν υπάρχει συναίνεση, χάνει το νόημα του ο ΣΥΡΙΖΑ σαν εναλλακτικός πολιτικός πόλος.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι πολιτικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και οι αντίστοιχες προγραμματικές προτάσεις είναι γραμμένες στην πλάκα του Μωυσή. Μπορούν να τροποποιηθούν με διαρκή στόχο την προσαρμογή τους στα νέα δεδομένα μια ραγδαίας εξελισσόμενης πραγματικότητας. Αυτό όμως δεν θα γίνει με προσωπικές διακηρύξεις κανενός, ούτε με παράλληλους μονόλογους. Η παραγωγική πολιτική και τεχνοκρατική διαβούλευση για την επικαιροποίηση θέσεων και προτάσεων πρέπει να γίνει οργανωμένα με την αξιοποίση του i-syriza, των σύγχρονων ψηφιακών εργαλείων αλλά και τη συμμετοχή των περισσότερων κατά το δυνατόν από τα 150.000 μέλη στη συζήτηση. Αν δεν το κάνουμε έτσι, θα σκοντάφοτυμε συνεχώς σε λακκούβες όταν κατορθώσουμε να γίνουμε κυβέρνηση
Όλοι ανησυχούν εύλογα για την επόμενη ημέρα της αυριανής εκλογής. Η τρομερή πόλωση μέσα στον κανιβαλισμό των social media αληθινά τρομάζει. Αυτό πρέπει να σταματήσει με πρωτοβουλίες και των δύο αντιπάλων. Η διασφάλιση της ενότητας προυποθέτει την αποτύπωση της βαθιάς δημοκρατικής κουλτούρας της Αριστεράς. Με το νέο πρόεδρο να είναι πρώτος μεταξύ ίσων, τους δύο αντιπάλους, αλλά και τους πέντε υποψήφιους, καθώς και όλα τα στελέχη του κόμματος να μην εστιάζουν σε διαφορές και αντιθέσεις, αλλά στην πρόσθεση δυνάμεων, την αλληλοσυμπλήρωση και την πολιτική σύνθεση. Αυτή πρέπει να είναι και η πυξίδα μας, στο δρόμο για το επόμενο έκτακτο συνέδριο μας, που δεν πρέπει να αργήσει και να γίνει μέσα στους επόμενους μήνες, με επαρκή χρόνο για προσυνεδριακό διάλογο αλλά και πλατιά βαθιά δημοκρατική διαβούλευση στην οποία επιτέλους θα αξιοποιηθεί παραγωγικά και όχι καταστροφικά το διαδίκτυο. Αυτή πρέπει να είναι η πυξίδα μας και στο δρόμο για τις ευρωεκλογές. Αυτά πρέπει να τα υιοθετήσουν στα λόγια και στην πράξη και οι δύο. Όποιος δεν ακολουθήσει αυτό το δρόμο και κινηθεί με ιδιοκτησιακή λογική και τακτική αποκλεισμών θα υπονομεύσει την ενότητα. Ο κίνδυνος υπάρχει κυρίως από την πλευρά Κασελάκη, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτός ξεδίπλωσε το σχέδιο της επιθετικής “πολιτικής” εξαγοράς τπου ΣΥΡΙΖΑ, ερχόμενος ξαφνικά από το πουθενά και ζητώντας να γίνει αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης γεγονός που δεν έχει προηγούμενο στις δημοκρατίες του δυτικού κόσμου. Για το λόγο αυτό, αλλά και γιατί όπως και να το κάνουμε είναι και θα είναι για κάποιο καιρό ένας άγνωστος Χ, αφιέρωσα το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου σε αυτόν. Άλλωστε το κλειδί για την ενότητα είναι να μην αποδεχθεί ο κ. Κασελάκης να εργαλειοποιηθεί ούτε από μια πλευρά εντός του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε και από το εγχώριο κατεστημένο. Σε κάθε περίπτωση, όποιος από τους δύο δεν λειτουργήσει συνθετικά και παραγωγικά δεν θα υπονομεύσει μόνο το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τον εαυτό του. Θα υπονομεύσει επίσης και την ελπίδα των νέων μελών που ήρθαν στις κάλπες στις 17 Σεπτέμβρη.
Κανείς από τους δύο (αλλά και τους υπόλοιπους υποψηφίους) δεν είναι Τσίπρας, απέχουν όλοι παρασάγγας από τον Τσίπρα, οπότε όποιος φαντασιώνεται (ή τον “ψήνουν” οι περί αυτόν), ότι θα γίνει απόλυτος κυρίαρχος στο ΣΥΡΙΖΑ ας το ξεχάσει. Άλλωστε κάτι τέτοιο δεν χρειάζεται. Αυτό που χρειάζεται είναι εμπιστοσύνη σε στελέχη υψηλού επιπέδου που έχουμε, που έχουν δώσει δείγμα γραφής και έχουν κερδίσει την αναγνώριση ευρύτερα στην κοινωνία για την πολιτική τους ποιότητα. Σε αυτή τη φάση κραυγαλέο παράδειγμα είναι ο Σωκράτης Φάμελλος. Έχουμε όμως και πολλά άλλα στελέχη με τέτοιο πολύ υψηλό επίπεδο πολιτικής συγκρότησης και προγραμματικής επάρκειας. Σε όλους αυτούς πρέπει να στηριχτούμε πρωτευόντως.
