Η εισβολή στην Ουκρανία και η ελληνική Αριστερά
Μαρία Μπαλάφα
Αριστεροί και αριστερές έχουν ανοίξει τον χάρτη του Risk και μετράνε τους πόντους της προέλασης των στρατευμάτων του Πούτιν. Είναι τέτοιος ο ενθουσιασμός τους που θα μας πουν πως η αποναζιστοποίηση έχει προχωρήσει τόσο βαθιά στην Ευρώπη και λίγο μένει να καρφώσει την σημαία στο Ράιχσταγκ στο Βερολίνο ο ίδιος ο Πούτιν.
Δεν ξέρω, αν πρόκειται για πηχτή βλακεία ή γιατί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο ιμπεριαλισμός μιλάει μόνο αγγλικά, αλλά αποτελεί τον βασικό ανασχετικό παράγοντα στην εμφάνιση ενός ισχυρού αντιπολεμικού κινήματος παρά τις εκκλήσεις της ίδιας της αριστεράς.
Όταν στο παρελθόν ως αριστερά καταδικάζαμε τις στρατιωτικές επεμβάσεις χωρίς αστερίσκους, το κάναμε γνωρίζοντας κάθε φορά ότι αυτοί που θα αντισταθούν δεν είναι κόκκινες μπριγάδες και σε πολλές περιπτώσεις ξεπήδησαν και επικίνδυνα πράγματα. Αλλά όταν πρέπει να δείξεις την αντίθεση σε κράτη χωροφύλακες, σε κράτη τρομοκράτες και σε κράτη πειρατές, έχεις επίγνωση και των αντιφάσεων. Και στην Ουκρανία δεν είμαστε αφελείς, αλλά δεν είναι και αποτελεσματικό να μετατρέπεται σε μονοεπιχείρημα. Η ρωσική αριστερά τα λέει…
Όλοι οι λαοί έχουν το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση για τους Έλληνες αριστερούς πλην των Ουκρανών που είναι συλλήβδην ναζί και η εισβολή Ρωσίας έγινε για την αποναζιστοποίηση και τώρα που προελαύνει η πολεμική μηχανή της Ρωσίας το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να παραδοθούν γιατί δεν έχουν ούτε το δικαίωμα στην αντίσταση.
Με αυτές τις αντιλήψεις στις γραμμές της ελληνικής αριστεράς η επίκληση της ειρήνης γίνεται εκ του αποτελέσματος υποκριτικά. Γιατί ειρήνη με παράνομες εισβολές και στρατεύματα κατοχής δεν μπορεί να υπάρξει.
Μπορούμε πολύ αναλυτικά να μιλάμε για τις ευθύνες του ΝΑΤΟ και στην κλιμάκωση της έντασης, την υποκρισία της Δύσης, να δίνουμε μια μάχη οπισθοφυλακής απέναντι: στην επιχείρηση συλλογικής ενοχοποίησης του ρωσικού λαού, τα ζητήματα υποχώρησης της δημοκρατίας με απαγορεύσεις και εμπάργκο, το νέο πείραμα τύπου Όρσον Ουέλς που βρίσκεται σε εξέλιξη, τον διαχωρισμό των προσφύγων.
Να μιλάμε πολύ αναλυτικά για τον επικίνδυνο νέο διπολισμό που είναι στα σκαριά, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θα βρεθεί αντιμέτωπη η Ευρώπη με τον διαρκή αυτοχειριασμό της, την επικίνδυνη υποβάθμιση και εμπλοκή της Ελλάδας.
Όλα αυτά πέφτουν στο κενό και η επίκληση της ειρήνης γίνεται πουκάμισο αδειανό, όταν δεν καταδικάζεται η εισβολή της Ρωσίας.
Επειδή και άλλοι βλέπουμε κανάλια και κάτι ξέρουμε, από τους πέντε που βγαίνουν σε πάνελ οι έξι δουλεύουν σε πρότζεκτ πρεσβειών, οπότε ας αφήσουμε την αντικειμενική ενημέρωση στην άκρη και στην Ελλάδα από όλα τα κανάλια, κι όταν λέμε όλα το εννοούμε.
Πάντως λίγη ωριμότητα στις γραμμές της αριστεράς δεν θα έβλαπτε. Ειδικά μεταξύ των συριζαίων που θα έπρεπε να θυμούνται την εμπλοκή της ρωσικής επιρροής στο μακεδονικό, στην υποστήριξη της ορατότητας της ακροδεξιάς, τη δημιουργία ενός συμπαγούς δηλητηριασμένου ακροατηρίου και την ήττα στις εκλογές.
