γράφει ο Σταύρος Γεωργουλόπουλος
Ο Σ. Γεωργουλόπουλος είναι απόστρατος της Πολεμικής Αεροπορίας. Κατά την υπηρεσία του η κύρια ενασχόλησή του ήταν η διαφρόντιση και εκπαίδευση των μικρών μας τετράποδων φίλων. Θα μας μιλήσει, λοιπόν, για… σκυλιά!
Στο σημερινό άρθρο θα ανοίξω μια παρένθεση. Δεν θα εμβαθύνω επάνω στην συμπεριφορά των σκύλων και στο κομμάτι της εκπαίδευσής τους, αλλά θα προσπαθήσω να σας ενημερώσω για την σωστή επιλογή ενός μικρού τετράποδου φίλου μας.
Θα διερωτάστε πολλοί πώς έχουμε γεμίσει τόσα αδέσποτα να βολτάρουν στα πάρκα, να παίζουν, να κυνηγούν και πολλές φορές να τρομοκρατούν κάποιον περαστικό, κάποιον ποδηλάτη, ή έναν άλλο σκύλο που βγαίνει βόλτα και δεν ανήκει στην δική τους αγέλη. Το πρόβλημα το έχουμε δημιουργήσει εμείς οι άνθρωποι.
Από αυτά τα αδέσποτα κάποια κάποτε ανήκαν σε μια οικογένεια, η οποία λόγω μη σωστής ενημέρωσης και ασυνειδησίας, αποφάσισε πως ο τετράποδος φίλος τους έπρεπε να εξοστρακιστεί από την οικεία που διέμενε. Όλα ξεκινούν από την απόφαση να αγοράσουμε έναν σκύλο είτε γιατί είδαμε του γείτονα είτε για συντροφιά είτε επειδή κάποιο πιτσιρίκι μάς το ζήτησε. Όλα αυτά σοφά και άγια. Τις περισσότερες φορές η επιλογή της ράτσας είναι σωστή και παίρνουμε έναν κούταβο όμορφο και ναζιάρη και που θα μας δώσει ευχάριστες στιγμές στην ζωή μας. Κάποια μικρά προβλήματα που θα δημιουργηθούν στο μέλλον θα λυθούν με μια εκπαίδευση, αλλά και με τις κατάλληλες οδηγίες που θα δοθούν. Όταν όμως η απόφασή μας είναι να πάρουμε ένα κουτάβι που στο μέλλον θα γίνει φύλακας, θα μας προστατεύει μόνο και μόνο με το παρουσιαστικό του σε οποιοδήποτε κίνδυνο παρουσιαστεί, τότε η κατάσταση μπερδεύεται.
Στις χώρες όπου η κυνοφιλία είναι ανεπτυγμένη, η επιλογή του σκύλου που θα αγοράσουμε έχει μια διαδικασία. Το κάθε υποψήφιο “αφεντικό” συμπληρώνει ένα έντυπο με κάποιες ερωτήσεις επάνω στο καθημερινό του πρόγραμμα, στον ελεύθερο χρόνο που μπορεί να διαθέτει για να βρίσκεται σε επαφή με τον σκύλο, αλλά και στις συνήθειες του, με σκοπό να σκιαγραφήσουν το προφίλ αυτού του ανθρώπου, ώστε να βρεθεί η κατάλληλη λύση στην επιλογή της ράτσας. Στην συνέχεια πραγματοποιείται μια συνέντευξη στον αγοραστή με σκοπό την ανάλυση αυτής και την ταύτισή της με το έντυπο που έχει ήδη συμπληρώσει. Εξετάζεται ο χαρακτήρας του και οι ευαίσθητες πτυχές που μπορεί να κρύβει μέσα του αυτός ο άνθρωπος. Στο εξωτερικό άλλωστε λειτουργεί το πρόγραμμα συμβίωσης με σκύλους σε πολλά σωφρονιστικά ιδρύματα με σκοπό την έρευνα και την βελτίωση της συμπεριφοράς των εγκλείστων. Τελειώνοντας αυτήν την διαδικασία οι ειδικοί συμπεριφεριολόγοι θα επιλέξουν την ράτσα που θα υιοθετήσει και θα του δώσουν ένα πρόγραμμα, ώστε να μεγαλώσει σωστά ο μικρός του φίλος. Έτσι η συμβίωση του σκύλου μέσα στην οικογένεια θα έχει σωστές βάσεις από την επιλογή της ράτσας, αλλά και την ιδιοσυγκρασία του εκάστοτε ιδιοκτήτη.
Δυστυχώς εδώ στην χώρα μας δεν λειτουργεί έτσι η κατάσταση. Ο αυριανός ιδιόκτητης θα επιλέξει όποια ράτσα θέλει και όποτε θέλει (ακόμα και πριν τον απογαλακτισμό). Κανείς δεν θα τον ρωτήσει και θα τον κρίνει εάν μπορεί να ανταπεξέλθει στην διαφρόντιση και στην σωστή εξοικείωση του κουταβιού, αλλά πολύ περισσότερο κανείς δεν θα γνωρίζει εάν αυτός ο άνθρωπος θα έχει το ταπεραμέντο και τον δυναμισμό να αποτρέψει μια κακή ενέργεια από τον σκύλου του, που θα θέσει σε κίνδυνο ακόμα και τον ίδιο.
Έτσι λοιπόν βλέπουμε κάποιους σκύλους να μένουν μόνιμα σε κάποιο μπαλκόνι η ταράτσα, να έχουν γίνει αντικοινωνικοί και επιθετικοί και στο τέλος, μετά από σωρεία προβλημάτων, να καταλήγουν ή στον δρόμο ή ακόμα και κάπου που δεν θέλω να αναφέρω.
Βλέπω πολλές καμπάνιες από πολλές κυνοφιλικές ομάδες που στρέφουν τον κόσμο προς την υιοθεσία ενός σκύλου. Σωστό το βρίσκω, αλλά καλό θα ήταν πρώτα να εξετάζουμε το τι σκύλο έχουμε να παραδώσουμε και το τι αφεντικό θα το αναλάβει. Αν αυτά τα δυο δεν δέσουν, καλό θα ήταν να αποτραπεί αυτός ο “γάμος”.
Είμαι στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε διευκρίνιση χρειαστείτε και με μεγάλη χαρά θα απαντήσω σε απορίες που μπορεί να έχετε. Το e–mail μου είναι dogtrainer.stravros@gmail.com
