ΔΗΜΟΤΙΚΑΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ

Γιατί η πεζογέφυρα φτιάχτηκε στου Προβατά και όχι στη Γ. Παπανδρέου;

Το ερώτημα έρχεται και ξανάρχεται: Γιατί η πεζογέφυρα του Δάσους φτιάχτηκε τόσο ψηλά, εκεί όπου διασχίζουν τη Λεωφόρο λιγοστοί διαβάτες; Είναι Ηλίου φαεινότερον ότι στη συμβολή με τη Γ. Παπανδρέου υπάρχει πολύ πυκνότερη κυκλοφορία πεζών.

Δεν υπάρχει άνθρωπος να διαφωνεί. Τουλάχιστον αυτό διαπιστώσαμε από τα αμέτρητα σχόλια στις σελίδες μας, αλλά και από προσωπικές συζητήσεις. Τότε, γιατί εκεί, στην Αρεοπόλεως;

Το ερώτημα μπορεί να περιλάβει και την πεζογέφυρα που πρόκειται να φτιαχτεί στο Παλατάκι: Γιατί εκεί, σε επαφή με το κτήριο – μνημείο και όχι από την κάτω πλευρά, στο ύψος του Δημαρχείου, όπου ίσως να ήταν και πιο χρήσιμη στο κοινό;

Αν τα παραπάνω μπορεί να τα εντοπίσει εύκολα ο κοινός νους, τότε τι στο καλό κάνουν οι υπηρεσίες, που στελεχώνονται από ειδικούς επιστήμονες, έμπειρα στελέχη και έχουν επικεφαλής στα υπουργεία αιρετούς που θέλουν να κάνουν σωστή δουλειά για να έχουν πολιτικό όφελος; Πιο συγκεκριμένα, οι δύο πεζογέφυρες της Λ. Αθηνών (μαζί με 4 ακόμη σε άλλα σημεία του Λεκανοπεδίου) αποτελούν έργο του Υπουργείου Υποδομών, που εκπονεί ένα τεράστιο όγκο κατασκευών σε όλη τη χώρα. Πώς εδώ αστόχησε τόσο οικτρά, σε μικρά στην πραγματικότητα έργα;

Το διπλό ερώτημα “γιατί εκεί;” απασχόλησε το “Χαϊδάρι Σήμερα”. Δεν είναι βέβαια εύκολο να βγάλεις άκρη σε έργα που σχεδιάστηκαν εδώ και περίπου μια δεκαετία (όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, τόση είναι η… ιστορία των πεζογεφυρών). Βρήκαμε όμως μια απάντηση, που προέρχεται από μηχανικό που ασχολείται με τα δημόσια έργα και αναφέρει ένα στοιχείο που αφορά την απορία όλων μας.

Λοιπόν, το “μυστικό”, κατά την άποψή του, είναι ότι στις θέσεις που επιλέχθηκαν για τις πεζογέφυρες και τα δύο βάθρα “πατούν” σε δημόσιο χώρο. Με άλλα λόγια, δεν χρειάζονται απαλλοτριώσεις. Στις οποίες, όπως μας λέει, το πρόβλημα δεν είναι τόσο το κόστος (άλλωστε χρειάζεται πολύ μικρή επιφάνεια) όσο ο χρόνος. Μια απαλλοτρίωση είναι χρονοβόρα διαδικασία, που συνήθως καταλήγει στα δικαστήρια και κατά τις ελληνικές δικαστικές επιδόσεις “ωριμάζει”… αργά και βασανιστικά.

Αν είχε επιλεγεί η διασταύρωση της Λ. Αθηνών με τη Γ. Παπανδρέου, θα χρειαζόταν η γέφυρα να πατήσει και σε πρασιές των εκατέρωθεν οικημάτων, άρα θα χρειαζόταν απαλλοτρίωση. Το ίδιο με το βάθρο της πεζογέφυρας στο Παλατάκι και πιο ειδικά αυτό στο ρεύμα της ανόδου, απέναντι από το Δημαρχείο. Ενώ με την τωρινή της θέση “πατάει” και στις δυο πλευρές της Λεωφόρου σε δημόσιο χώρο.

Αυτά μας είπε ο συνομιλητής μας και τα θέτουμε υπόψη σας. Να που η επιλογή της θέσης μιας πεζογέφυρας έχει περισσότερες παραμέτρους από αυτήν που ο κοινός νους παραδέχεται, δηλαδή τη χρησιμότητα και μόνο. Ωστόσο, αν ήξεραν οι αρχικοί μελετητές του έργου των 6 πεζογεφυρών ότι αυτές θα φτάσουν να υλοποιούνται δέκα χρόνια μετά, λέτε να έκαναν άλλη επιλογή θέσεων από την τωρινή; Είναι πιθανό.

Δεν βάζουμε το “χέρι στη φωτιά” ότι όσα αναφέραμε είναι η οριστική απάντηση στο ερώτημα “γιατί εκεί;” Το βρίσκουμε όμως αρκετά λογικό. Αν και βγάζει τη συζήτηση από τον γνωστό τρόπο που γίνεται αυτή στον μικρόκοσμό μας: φταίει ο Σελέκος, φταίει ο Ντηνιακός, φταίνε τα συμφέροντα που κρύβονται κάπου στην Αρεοπόλεως και τη γύρω περιοχή. Φταίει σώνει και καλά, όπως και για όλα, ο αντίπαλός μας. Φταίει κάποια συνομωσία, βρε αδερφέ…

Μ.Χ.

Παρόμοια Άρθρα

Back to top button