ΠΟΛΙΤΙΚΗΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ

Ελεύθεροι χώροι: Ώρα να τους δώσουμε ζωή, γιατί κινδυνεύουν να χαθούν

Οι ελεύθεροι χώροι είναι μια πολύτιμη κληρονομιά της πόλης και όχι “κόστος” που πρέπει να ξεφορτωθεί ο Δήμος.

Του Άρη Πανόπουλου, υποψήφιου Δημάρχου Χαϊδαρίου

Η πόλη μας, το Χαϊδάρι, χτισμένη σε μία κατεξοχήν γεωργική κατά το παρελθόν περιοχή, «περιφρουρείτε» σήμερα από πυκνή βλάστηση που αποτελεί εδώ και χρόνια έναν από τους πιο υγιείς πνεύμονες πρασίνου της Δυτικής Αθήνας.

Ελεύθεροι χώροι σε κίνδυνο

Ελεύθεροι χώροι της, όμως,  που δεν χρησιμοποιήθηκαν, αποφέρουν κατά τη σημερινή Δημοτική Αρχή  «κόστος», αφού ποτέ δεν αξιοποιήθηκαν ανάλογα για να αντιστρέψουν τις εντυπώσεις.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που ακόμα και οι δεσμευμένοι ελεύθεροι χώροι πρασίνου, αποδεσμεύονται από τη διοίκηση του Βαγγέλη Ντηνιακού και παραδίδονται «αβρόχοις ποσί» σε ιδιωτικά συμφέροντα.

Ανάλογοι χώροι μικρότερης έκτασης, σε όμορους δήμους, αξιοποιούνται για ευφάνταστες εποχικές διοργανώσεις και αξιοποιούνται προς όφελος των δημοτών.

Αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της πόλης

Την απορία του εξέφρασε πρόσφατα πάνω σε αυτό το ζήτημα, μέσα από αρθρογραφία του, ο πρώην διευθυντής του Δήμου Χαϊδαρίου, Σταμάτης Νώντας, διατυπώνοντας μάλιστα μια ενδιαφέρουσα πρόταση πως κάτι ανάλογο θα μπορούσε να γίνει μπροστά από τον Διομήδειο Κήπο.

Σκέψεις και προτάσεις που αναγεννιούνται μέσα από το πρόγραμμα μας και δεν αποτελούν Οραματικό Πλάνο, άλλα αναγκαίες δράσεις μέσα από την καθημερινότητα ενός τόπου. Γιατί το Χαϊδάρι μπορεί να γίνει πόλος έλξης και ήρθε η ώρα να καρπωθεί την πολιτιστική κληρονομιά του.

Τι πιο φυσικό, μία ανοιξιάτικη γιορτή λουλουδιών να ανοίγει της πόρτες της μπροστά από τον μεγαλύτερο βοτανικό κήπο, όλης της Ανατολικής Μεσογείου;

Ποιος εκθέτης θα έλεγε όχι σε μια τέτοια πρόταση;

Η πόλη μας θα μπορούσε να φιλοξενεί το μεγαλύτερο event μιας ανάλογης δράσης, με σύγχρονους τρόπους προώθησης και αξιοποίησης από τη σημερινή Δημοτική Αρχή.

Αρκεί να επισημάνουμε πως το «τρίγωνο» μπροστά από τον Διομήδειο κήπο, μαζί με την έκταση του τουριστικού περιπτέρου δίπλα από τη  Μονή Δαφνίου, αποτελεί ιδανικό εκθεσιακό χώρο, με εύκολη πρόσβαση και τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης ανάλογων γεγονότων.

Εκεί, όπου παραγωγοί από όλη τη χώρα προμήθευαν μεγάλες ποσότητες οίνου και ο επισκέπτης αρκούσε να προμηθευτεί, έναντι χαμηλού τιμήματος, ένα ποτήρι για να μπορεί να δοκιμάζει όσο και όποιο κρασί ήθελε. Κοπέλες ντυμένες με παλιές ντόπιες φορεσιές του τόπου παραγωγής του κρασιού, κερνούσαν τον κόσμο.

Το Τουριστικό Περίπτερο αξιοποιούνταν, προμηθεύοντας με φαγητό τους επισκέπτες, ενώ  θεατρικά και μουσικά συγκροτήματα διασκέδαζαν τους παρευρισκόμενους.

Μιλώ φυσικά για τη Γιορτή του Κρασιού.

Γιατί κάτι ανάλογο, προσδίδοντας του ένα πιο σύγχρονο πολιτισμικό ύφος, δεν μπορεί να γίνει και σήμερα;

Τουριστικά γραφεία θα μπορούσαν αυτή τη στιγμή να «τρέχουν» διαφημιστικά την περιοχή μας, προσφέροντας στους ενδιαφερόμενους ένα πολλαπλό τουριστικό πακέτο.

Τι είναι αυτό που μας εμποδίζει;

Γιατί αυτή η  διονυσιακή γιορτή να μην αναβιώσει και πάλι, με παραγωγούς και επισκέπτες αυτή τη φορά από όλο τον κόσμο;

Ένα σύγχρονο φεστιβάλ οινογνωσίας θα αποτελούσε μια συνάντηση ανταλλαγής απόψεων και τεχνογνωσίας πάνω στην παραγωγή του κρασιού, με σκοπό την διάνθιση των σχέσεων των Ελλήνων Παραγωγών με Παραγωγούς άλλων κρατών, στη βάση της προώθησης του δικού μας «πλούτου» στο εξωτερικό, αλλά και της δημιουργίας ενός υγιούς ανταγωνισμού, με επιλεγμένες ποικιλίες κρασιού από όλο τον κόσμο που θα γνώριζαν τη δική μας αγορά, μέσα από την πόλη μας.

Τουριστικά γραφεία θα μπορούσαν αυτή τη στιγμή να «τρέχουν» διαφημιστικά την περιοχή μας, προσφέροντας στους ενδιαφερόμενους ένα πολλαπλό τουριστικό πακέτο.

Εκθέτες, παραγωγοί, από την Ισπανία, την Ιταλία, την Γαλλία,  θα βρίσκονταν δίπλα στους δικούς μας,

Διομήδειος κήπος, Μονή Δαφνίου, Ιερό της Αφροδίτης, με μια στάση στο μεγαλύτερο  festival παραγωγών κρασιού  της Ευρώπης.

Σκέψεις και προτάσεις που αναγεννιούνται μέσα από το πρόγραμμα μας και δεν αποτελούν Οραματικό Πλάνο, άλλα αναγκαίες δράσεις μέσα από την καθημερινότητα ενός τόπου. Γιατί το Χαϊδάρι μπορεί να γίνει πόλος έλξης και ήρθε η ώρα να καρπωθεί την πολιτιστική κληρονομιά του.

Άρης Πανόπουλος, υποψήφιος δήμαρχος Χαϊδαρίου

Παρόμοια Άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button