Εδώ δυτικά, αποκτήσαμε δική μας εκλογική περιφέρεια. Έχουμε όμως και δικούς μας βουλευτές;
Το πρόβλημα της πολιτικής υποεκπροσώπησης της Δυτικής Αθήνας.
Γράφει ο Τρύφωνας Δάρας
Ομολογώ πως με ερέθισε η φωτογραφία του πρώην συντρόφου μου κ. Μ. Χρυσοχοϊδη με τον Κ. Μητσοτάκη με αφορμή την υποψηφιότητα του πρώτου με το κυβερνών κόμμα στις επόμενες εκλογές, στο Δυτικό Τομέα της Αθήνας, δηλαδή στις γειτονιές μας.
Όχι όμως για τους λόγους που ίσως φαντάζεστε. Ούτε για «προδοσίες» θα μιλήσω ούτε για καιροσκοπισμούς και πολιτικές ακροβασίες. Άλλωστε πρόκειται για γνωστή από καιρό ιστορία -ο συγκεκριμένος πολιτικός διετέλεσε και Υπουργός της Ν.Δ.- και σε τελική ανάλυση ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του και ο λαός είναι πάντα ο τελικός κριτής. Για να μην πω ότι συνήθως επιβραβεύει αυτές τις πρακτικές!
Αυτό που με ενόχλησε είναι ότι αυτή η φωτό εικονογράφησε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο και πιστοποίησε εμφατικά το μεγάλο πρόβλημα της πολιτικής υποεκπροσώπησης της Δυτικής Αθήνας ή σωστότερα, της μη εκπροσώπησής της στη Βουλή και στα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή επειδή το πρόβλημα είναι σοβαρό:
Υπολογίζω ότι στα 16 χρόνια (1983 – 1998) που είχα την ευθύνη του Γραφείου Προγραμματισμού και του Γραφείου Τύπου του Δήμου Χαϊδαρίου, πρέπει να έχω γράψει χιλιάδες φορές τη φράση «υποβαθμισμένη Δυτική Αθήνα» σε κάθε είδους έγγραφο, επιστολές, υπομνήματα, ανακοινώσεις, δελτία τύπου κλπ. Αυτή η μέχρι υπερβολής επίκληση ήταν ασφαλώς μια ευφυής σύλληψη του Κ. Ντηνιακού και του Κ. Σπηλιόπουλου καθώς απετέλεσε μια στέρεη και πειστική πολιτική βαση των διεκδικήσεών μας εκείνη την περίοδο ως Δήμος και ως ΑΣΔΑ (υπενθυμίζω ότι οι Δήμοι Χαϊδαρίου και Καματερού πήραν την πρωτοβουλία ίδρυσης του Αναπτυξιακού Συνδέσμου Δυτικής Αθήνας) αλλά δεν ήταν μια επινοημένη κατασκευή. Αντιστοιχούσε (και δυστυχώς εξακολουθεί να αντιστοιχεί) σε μια χειροπιαστή αλήθεια και μια αναντίρρητη πραγματικότητητα.
Αυτή η πραγματικότητα αποτυπώνεται σε όλους τους δείκτες που μετρούν το επίπεδο προβληματικότητας μιας περιοχής και αντίστοιχα το επίπεδο ανάπτυξης. Δεν θα σταθώ σε αυτά. Το θέμα μας είναι ένας άλλος δείκτης, κρυφός και υπόγειος, που συνήθως δεν λαμβάνεται υπόψη αλλά κατά τη γνώμη μου είναι ιδιαίτερα σοβαρός καθώς σε ένα μέτρο, είναι αυτός που συντηρεί και αναπαράγει τη χρόνια υποβάθμιση.
Και αυτός δεν είναι άλλος από το γεγονός πως η ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Αθήνας ουσιαστικά ΔΕΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙΤΑΙ. Ούτε στην Κυβέρνηση ούτε στη Βουλή ούτε στα λοιπά κέντρα λήψης αποφάσεων! Ούτε καν στην κρατική γραφειοκρατία! Άντε να φτάσουμε στο επίπεδο του Τμηματάρχη Υπουργείου που κι αυτός μόλις προαχθεί σε Διευθυντή θα φύγει τρέχοντας από την περιοχή για τα βόρεια ή τα νότια προάστια!
Εδώ προκύπτει όχι μόνο ένα πολιτικό αλλά και ένα σοβαρό θεσμικό πρόβλημα.
Αν δεχθούμε ότι με βάση το πολίτευμά μας το πρώτιστο καθήκον του βουλευτή είναι η εκπροσώπηση των κατοίκων μιας γεωγραφικά προσδιορισμένης περιοχής τα συμφέροντα των οποίων προωθεί και υπερασπίζεται, τότε προκύπτει αυτόματα η μεγάλη πολιτική και θεσμική «αναπηρία» της περιοχής μας. Και ταυτόχρονα το πολιτικό παράδοξο, η περιοχή με τα περισσότερα προβλήματα να είναι και η ΜΟΝΗ που δεν έχει εκπρόσωπο να τα αναδείξει και να αγωνιστεί για την επίλυσή τους!
Μα πως δεν έχει θα μου πείτε! Αυτό ίσχυε την εποχή της αχανούς Β’ Αθηνών. Από το 2018 έχουμε, δόξα τω θεώ, την Εκλογική Περιφέρεια του Δυτικού Τομέα Αθηνών που περιλαμβάνει τους 7 Δήμους της Δυτικής Αθήνας και εκλέγει 11 βουλευτές που ακούω ότι μπορεί να γίνουν και 12 με βάση την πρόσφατη απογραφή.
Πράγματι έχουμε εκλογική περιφέρεια, έχουμε όμως και τοπικούς βουλευτές; ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ! Είναι εκπληκτικό αλλά και αποκαρδιωτικό ότι από τους 11 «εκπροσώπους» μας στη Βουλή ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ δεν κατοικεί, εξ όσων γνωρίζω, στην περιοχή μας! Δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Δεν μιλώ για τα πολιτικά προσόντα των αξιοτίμων κ.κ βουλευτών και βουλευτριών του Δυτικού Τομέα ούτε αμφισβητώ την ειλικρινή τους θέληση να εκπροσωπήσουν αυθεντικά τους πολίτες της Δυτ. Αθήνας. Αλλά πως να το κάνουμε! Ζητάω πολλά αν επιθυμώ ο εκπρόσωπός μου στη Βουλή να έχει γεννηθεί και να έχει μεγαλώσει μαζί μου, στη γειτονιά μου; Είναι υπερβολική η απαίτηση να έχει ζυμωθεί με τα προβλήματά μου, να είναι και δικά του προβλήματα, να τα ξέρει από πρώτο χέρι και όχι από άψυχα υπομνήματα που παίρνει από Δημάρχους και φορείς; Ή μήπως είναι παράλογο να ζητώ ο βουλευτής μου να κοιμάται και να ξυπνάει στο σπίτι του στην περιοχή και να μην έρχεται σαν επισκέπτης σε αυτήν; Είναι δε ακόμη χειρότερο, αν κάποιος έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στην περιοχή και μόλις εκλεγεί μετακομίσει αμέσως! Γιατί δυστυχώς έχουμε και τέτοια παραδείγματα…
Όμως οι βουλευτές εκλέγονται, δεν διορίζονται! Άρα η λύση του προβλήματος είναι κατά ένα μεγάλο μέρος, στα δικά μας χέρια, ημών των ψηφοφόρων. Δεν είμαι αισιόδοξος. Θυμάμαι, για να «ευλογήσω και λίγο τα γένια μου», όταν πριν από χρόνια αγωνιζόμαστε για το «σπάσιμο» της Β’ Αθηνών και τη δημιουργία ξεχωριστής εκλογικής περιφέρειας, έγραφα το 2015 σε αυτό το ίδιο το φιλόξενο portal «ακόμη κι αν έχουμε δική μας εκλογική περιφέρεια, είμαστε ικανοί και τότε να ψηφίζουμε χαλανδριώτες και γλυφαδιώτες». Δυστυχώς αυτό ακριβώς συνέβη στις εκλογές του 2019!
Ο τρώσας και ιάσεται λοιπόν! Εμείς έχουμε το πρόβλημα, εμείς το δημιουργούμε και το αναπαράγουμε, εμείς πρέπει και να το λύσουμε. Στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, όποιο κόμμα και αν ψηφίζουμε, ας φροντίσουμε η πολύπαθη Δυτική Αθήνα να εκπροσωπηθεί αυθεντικά στη Βουλή από ανθρώπους «της διπλανής πόρτας».
Είναι χρέος μας απέναντι στη γειτονιά μας, στην πόλη μας, στην οικογένειά μας, στον ίδιο μας τον εαυτό…
