Το ερημωμένο Παλατάκι μας…

Παλατάκι Ένας χώρος που όχι στο πολύ μακρινό μας παρελθόν συγκέντρωνε καθημερινά πολλούς ανθρώπους, είτε νέους είτε ηλικιωμένους, για να απολαύσουν τον περίπατό τους, να βγάλουν μια βόλτα τα παιδιά τους και να χαρούν. Ίσως ένα από τα λίγα μέρη της Δυτικής Αττικής το οποίο είναι γεμάτο ιστορία, πράσινο, δέντρα και χαρά, κάτω από έναν μοναδικής ομορφιάς πύργο. Τις απογευματινές κυρίως ώρες, μέχρι και το βράδυ, έβλεπες παντού παιδιά να χαίρονται το τοπίο παίζοντας μπάλα ή κάνοντας ποδήλατο. Τα αναφέρω κυρίως γιατί κάποτε ήμουν ένα από αυτά τα παιδιά…

Δυστυχώς σήμερα το κάποτε λαμπερό και χαρούμενο Παλατάκι σήμερα έχει «εγκαταλειφθεί» από τον Δήμο. Και η ειρωνεία; Είναι ακριβώς απέναντι από το Δημαρχείο!

Η πρώτη εικόνα που θα αντικρίσει πλέον κάποιος, όταν θα φτάσει από την μπροστινή είσοδο είναι ένα Παλατάκι στο οποίο ο φωτισμός θα είναι μόνο από τέσσερις προβολείς στραμμένους πάνω στον πύργο. Γύρω από το κτήριο σκοτάδι. Εάν πάλι κάποιος εισέλθει από την πίσω είσοδο, το μόνο που θα αντικρίσει είναι ένας σωρός από σκουπίδια, στα οποία έχει αρχίσει η σήψη… Στη συνέχεια, εάν δεν απομακρυνθεί λόγω της δυσάρεστης μυρωδιάς, θα αντικρίσει αυτό.

 

Και αυτό.

Να σημειωθεί ότι στις φωτογραφίες η μόνη επεξεργασία που έγινε είναι η πρόσθεση των κόκκινων κύκλων.

Μόνο από την εικόνα καταλαβαίνουμε ότι η τότε γεμάτη ανθρώπους πίσω μεριά στο Παλατάκι είναι τώρα μια ερημωμένη άκρη, με 2-3 περαστικούς. Μήπως λοιπόν πρέπει να κοιτάξουμε και τι άλλο χρειάζεται βελτίωση εκτός από την τσέπη μας; Μήπως πρέπει να βελτιώσουμε λίγο την έννοια του “εμείς” και να αφήσουμε την έννοια του “εγώ”;

Και όλο αυτό γιατί ο ΕΝΑΣ μόνος του δεν μπορεί να κάνει τίποτα με ένα απλό άρθρο. Όμως οι ΠΟΛΛΟΙ μπορούν να καταφέρουν πολλά. Και όχι μόνο στον τομέα της αισθητικής βελτίωσης ενός χώρου, αλλά και στη βελτίωση της ψυχολογίας μας…

Χαϊδάρι 2-10-2013