Να τι φταίει. Αποκαλυπτική “ακτινογραφία” της Υπηρεσίας Καθαριότητας

Μια διόλου σπάνια εικόνα στην πόλη μας. Υπάρχει εξήγηση…

 

“Ποιος θα καθαρίζει δρόμους και πλατείες, τη στιγμή που έχουν μείνει μόνο 4 οδοκαθαρίστριες για όλο το Χαϊδάρι και για όλες τις λαϊκές;”, αναρωτιόταν ένας συνάδελφός τους που παρακολουθούσε τα διαδραματιζόμενα, ενώ άλλος προειδοποιούσε για ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα λόγω συνταξιοδοτήσεων και μετατάξεων. “Οι περισσότεροι από εδώ μέσα θέλουν να φύγουν για άλλους Δήμους, γιατί η κατάσταση είναι εντελώς ανυπόφορη”, λέει και συμπληρώνει: “Ο κόσμος τα βάζει μαζί μας για τα χάλια, γιατί εμάς βλέπει μπροστά του στους δρόμους. Πού να ήξερε όμως τι συμβαίνει…”

Η πρώτη σκέψη που θα έρθει στο μυαλό του δημότη για την άθλια εικόνα που βλέπει στην πόλη του ίσως είναι: “Τι να γίνει, αφού δεν υπάρχει χρήμα;”. Και όμως, όπως θα δείτε παρακάτω, είναι μια πέρα για πέρα λαθεμένη υπόθεση! Τα διαθέσιμα ποσά για καθαριότητα – φωτισμό υπεραρκούν, αλλά είναι άγνωστο πού δαπανώνται.

Σκηνές σαν αυτή του αποχαιρετισμού που αναφέραμε στην αρχή επαναλαμβάνονται με απόλυτη τακτικότητα τα τελευταία χρόνια στον Δήμο μας. Εργαζόμενοι έρχονται και εργαζόμενοι φεύγουν, ενώ η υπηρεσία αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Η υποβάθμιση, σύμφωνα με κάποιους υπαλλήλους, είναι πολιτική επιλογή, με στόχο την πλήρη ιδιωτικοποίηση της Υπηρεσίας. Μόνιμος υπάλληλος έχει να προσληφθεί από το 2000 (!!!) και οι πάγιες και διαρκείς, στην ουσία, ανάγκες καλύπτονται από συμβασιούχους 8μηνίτες, 5μηνίτες, ακόμα και 2μηνίτες!

Η “κρεατομηχανή” των συμβάσεων, που επιβάλλει η πελατειακή λογική και η αξιοποίησή της για να κερδίζουν κάποιοι προσωπικές ψήφους, ώστε να παριστάνουν τους “επιτυχημένους”, κρατάει την υπηρεσία, όπως και άλλες δομές του Δήμου, σε παρατεταμένη διάλυση. Μέχρι να μάθει τη δουλειά ένας συμβασιούχος και να ενταχθεί πλήρως στο πρόγραμμα εργασίας, φεύγει. Χώρια που μερικά “βύσματα” δεν κάνουν τη δουλειά για την οποία πληρώνονται.

Αυτή τη στιγμή υπηρετούν στην Καθαριότητα 30 υπάλληλοι μόνιμοι και αορίστου χρόνου, καθώς και 11 συμβασιούχοι, ενώ αναμένεται η υλοποίηση μερικών 8μηνων συμβάσεων επιπλέον. Οι ανάγκες της πόλης απαιτούν τους διπλάσιους, μάς λέει έμπειρος υπάλληλος, και φυσικά με πολύ καλύτερη οργάνωση, η οποία επίσης χωλαίνει βαριά. Η πίεση στους εργαζόμενους για να τα προλάβουν όλα είναι υπερβολική, με αποτέλεσμα μεταξύ των ελάχιστων μονίμων, που έχουν απομείνει, να υπάρχει έντονο κλίμα φυγής για άλλους Δήμους, αφού ο πρόσφατος “νόμος Μητσοτάκη” επιτρέπει την διαδημοτική κινητικότητα των υπαλλήλων, χωρίς την έγκριση του δημάρχου. Η κατάσταση έχει φτάσει στο “σημείο μηδέν”, με ό,τι σημαίνει αυτό για την πόλη.

Τα παράπονα μεταξύ των εργαζομένων είναι μεγάλα και για τις αμοιβές, καθώς η διοίκηση του Δήμου δεν τους πληρώνει τις ημέρες αργίας σαν υπερωριακή απασχόληση, αλλά τους δίνει υποχρεωτικά ρεπό. Αυτό δεν συμβαίνει σε άλλους δήμους, όπου το αφήνουν στην επιλογή του εργαζόμενου -και φυσικά σε μέσα στην μεγάλη κρίση που περνούν τα νοικοκυριά οι περισσότεροι διαλέγουν την έξτρα αμοιβή και όχι το ρεπό.

Η συγκεκριμένη πρακτική της διοίκησης όμως δεν έχει επιπτώσεις μόνο στα οικονομικά των εργαζομένων, αλλά επιδρά και στην ομαλή αποκομιδή των σκουπιδιών. Όσοι υπάλληλοι εργάζονται στον καθαρισμό των τριών λαϊκών αγορών το απόγευμα του Σαββάτου (Κέντρο, Γρηγορούσα, Κουνέλια), τη Δευτέρα βγαίνουν σε ρεπό. Με δεδομένη την έλλειψη προσωπικού, τα δρομολόγια των απορριμματοφόρων είναι τόσο οριακά, ώστε ένας μόνο να απουσιάσει, δεν γίνεται η αποκομιδή σε ολόκληρες γειτονιές της πόλης, δηλαδή 350 κάδοι μένουν αμάζευτοι!

Ίσως αυτό το έχουν παρατηρήσει κάποιες Δευτέρες οι αναγνώστες μας. Λέγεται μάλιστα ότι για να καλυφθούν οι ανάγκες μετακινείται προσωπικό από άλλες υπηρεσίες προς την Καθαριότητα. Όμως εδώ μπαίνουν ερωτήματα: Παίρνουν επίδομα ανθυγιεινής εργασίας αυτοί οι εργαζόμενοι; Είναι καλυμμένοι ασφαλιστικά για ό,τι τους συμβεί;

Πέρα από αυτό, οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν ότι έχουν χαθεί ποσά για βεβαιωμένες υπερωρίες (“βρέθηκαν άδειοι οι κωδικοί τον περασμένο Δεκέμβριο”, μάς είπαν). Τα προβλήματα δεν τελειώνουν εδώ. Είδος πολυτελείας θεωρείται ο βασικός εξοπλισμός ασφαλείας που επιβάλλουν οι κανονισμοί, όπως στολές, κράνη, γάντια, φωσφορίζοντα γιλέκα κτλ.

Μέχρι πριν ένα χρόνο έβγαιναν για αποκομιδή 7 απορριμματοφόρα, ενώ τώρα μόνο 3, σε διπλή βάρδια. “Με αυτούς τους ρυθμούς και αυτά θα χαλάσουν”, προβλέπουν οι χειριστές τους. Κάθε σύγκριση με τους γύρω Δήμους, που επένδυσαν σε νέο σύγχρονο στόλο οχημάτων, όπως το Περιστέρι, είναι απολύτως απογοητευτική για μάς…

Η εικόνα των φορτηγών που βρίσκονται υπό διάλυση, όπως και του λεωφορείου της δημοτικής συγκοινωνίας, προκαλεί ειρωνικά σχόλια. Ο φορτωτής που χρησιμοποιείται για την απομάκρυνση ογκωδών αντικειμένων και κλαδιών ανήκει στον ΑΣΔΑ (ο δικός μας έχει βγει σε αχρηστία), αλλά είναι και ακατάλληλος, αφού είναι βαρύ όχημα και με την παραμικρή απροσεξία του χειριστή διαλύει κράσπεδα και πεζοδρόμια. Το ένα και μοναδικό όχημα – σκούπα είναι παμπάλαιο και βρίσκεται επίσης σε άθλια κατάσταση. Δεν καθαρίζει σωστά (αυτό φαίνεται στον καθαρισμό των οδών όπου γίνονται οι λαϊκές αγορές), ενώ χρειάζονται οπωσδήποτε δύο μηχανοκίνητες σκούπες για να διατηρούνται οι δρόμοι της πόλης σε ανεκτή κατάσταση. Ομοίως, δεν βρίσκεται σε καθόλου καλή κατάσταση το όχημα για το πλύσιμο των κάδων.

Ποιες τρύπες κλείνουν τα δημοτικά τέλη;

Όπως αναφέραμε στην αρχή, η Υπηρεσία Καθαριότητας δεν πρέπει, υπό κανονικές συνθήκες, να αντιμετωπίζει κανένα οικονομικό πρόβλημα. Τα δημοτικά τέλη, που πληρώνουμε μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ και φτάνουν τα 4,5 εκατ. ευρώ, είναι καθαρά ανταποδοτικά και πρέπει να διατίθενται, βάσει του νόμου, υποχρεωτικά σε καθαριότητα (3 εκατ. ευρώ) και δημοτικό φωτισμό (1,5 εκατ. ευρώ).

Αυτή τη στιγμή όμως στην Υπηρεσία Καθαριότητας διατίθεται 1,5 εκατ. ευρώ και άγνωστο ποσό για τον φωτισμό, που επίσης είναι ελλιπής.

Ο παραπάνω λογαριασμός δείχνει ότι θα μπορούσε να είναι σε σαφώς καλύτερη κατάσταση η Καθαριότητα, όπως άλλωστε συμβαίνει σε γειτονικούς Δήμους, τους οποίους ζηλεύουμε όταν περνάμε από εκεί. Είναι επίσης φανερό ότι τα χρήματα ήταν αρκετά, ώστε να αγοραστούν σύγχρονα οχήματα για όλες τις χρήσεις, τα οποία θα εξασφάλιζαν πολύ καλύτερη απόδοση, με χαμηλότερο κόστος λειτουργίας, αλλά και καλύτερες συνθήκες εργασίας και ασφάλειας για τους υπαλλήλους.

Έχουμε θέσει και πάλι στο παρελθόν το ερώτημα: Πού κατευθύνονται τα ανταποδοτικά ποσά από τα δημοτικά τέλη; Ποιες “τρύπες κλείνουν”; Πόσο νόμιμο είναι αυτό; Η διοίκηση του Δήμου, πολιτική και υπαλληλική, δεν απάντησε ποτέ. Ας το κάνει τώρα γιατί η κοινή γνώμη της πόλης δικαιούται να γνωρίζει για ποιο λόγο η Καθαριότητα βρίσκεται σε αυτή την κατάντια, ενώ οι πολίτες πληρώνουν κανονικά τα δημοτικά τέλη. Αλλιώς ας το ψάξει η νεοεκλεγμένη διοίκηση και ας μάς πει τι συμβαίνει, αλλά και αν προτίθεται να εφαρμόσει το νόμο ως προς την διάθεση των δημοτικών τελών.

“Δεν καταλαβαίνεις;”, μάς λέει ένας από τους εργαζόμενους που δηλώνουν ότι θα φύγουν από το Χαϊδάρι. “Έφεραν την κατάσταση μέχρις εδώ, γιατί ήθελαν τα ιδιωτικοποιήσουν όλα. Μόλις γινόταν αυτό, νομίζω ότι σαν από θαύμα θα εμφανίζονταν τα 3 εκατ. των δημοτικών τελών, στη διάθεση του ιδιώτη διαχειριστή της Καθαριότητας”, ολοκληρώνει τη σκέψη του και κλείνει με νόημα το μάτι. Οι υποψίες αιωρούνται αναπόφευκτα, διότι θεωρείται αδιανόητη η αδιαφορία των δημοτικών μας αρχόντων για την πιο κρίσιμη δραστηριότητα κάθε Δήμου.

Η αλήθεια είναι ότι κατ’ επανάληψιν τους τελευταίους μήνες γράφτηκε σε αυτή την ιστοσελίδα ότι η υποβάθμιση της Υπηρεσίας Καθαριότητας είναι εσκεμμένη, με απώτερο στόχο την ιδιωτικοποίησή της. Ποτέ η νυν δημοτική αρχή δεν διέψευσε ότι υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο.

Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσει κανείς τις δράσεις που έχουν αναπτύξει Δήμοι της περιοχής μας για την διαχείριση των σκουπιδιών, δεν μπορεί παρά να μελαγχολήσει κανείς. Ενδεικτικά, η Ελευσίνα έχει εδώ και χρόνια εκτεταμένη και αποδοτική κομποστοποίηση σε κεντρικό και οικιακό επίπεδο, συλλογή ανακυκλώσιμων υλικών από την αγορά (χώρια από τους μπλε κάδους), απομάκρυνση και τεμαχισμό επίπλων και βαριών αντικειμένων, υπόγειους κάδους στους κεντρικούς δρόμους κτλ. Η απόδοση αυτών των πρωτοβουλιών φαίνεται στην δραστική μείωση του όγκου των σκουπιδιών που παραδίδονται στη χωματερή, με την συνακόλουθη μείωση του κόστους. Στο Χαϊδάρι έχουμε μείνει πολύ πίσω.