Έτσι λεηλατήθηκε το Ναυπηγείο Σκαραμαγκά – Περιστατικά σκανδαλωδών συμπεριφορών, από ντόπιους και ξένους

17 Ιουλίου 2015Τελευταία ενημέρωση: 15 Οκτωβρίου 2024

Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε από την έντυπη μορφή του “Χαϊδαριού Σήμερα” πριν 6 χρόνια. Το αναδημοσιεύουμε γιατί πιστεύουμε ότι εξακολουθεί να είναι επίκαιρο διότι μια βιομηχανική μονάδα με τεχνογνωσία και εξειδικευμένο προσωπικό έκλεισε και έχασαν τη δουλειά τους πολλοί συμπολίτες μας. Θυμίζουμε ότι το Ναυπηγείο χρωστά και στον Δήμο Χαϊδαρίου ένα ποσό που αγγίζει τις 300.000 ευρώ.

Όσα αναφέρονται πιο κάτω αποτελούν μαρτυρίες εργαζομένων που αγαπούσαν και τιμούσαν τη δουλειά τους. Δυστυχώς η φωνή τους “θάφτηκε” τόσο στην περίοδο των παχέων αγελάδων όσο και στα κατοπινά χρόνια της οικονομικής κατάπτωσης της χώρας.

Ναυπηγείo Σκαραμαγκά, μια δεκαετία πίσω. Ο Σταύρος Μαρκάτος, πρόεδρος του Σωματείου, κατά τη διάρκεια γενικής συνέλευσης των εργαζομένων τούς επιδεικνύει ογκώδη φάκελο με τη φράση: «Είναι μια βόμβα στα χέρια μου και δεν μπορώ να κοιμηθώ». Εννοεί ότι ο φάκελος περιέχει στοιχεία – φωτιά για «παρατράγουδα» στη διαχείριση του Ναυπηγείου. Δεν μάθαμε αν τον πήγε κάποτε στον Εισαγγελέα…

Περιστατικά σαν το παραπάνω έχουν συμβεί κι άλλες φορές στο μεγαλύτερο Ναυπηγείο της χώρας. Όμως «το μαχαίρι δεν έμπαινε στο κόκαλο» ποτέ, ενώ αντίθετα έμπαινε στο σώμα της επιχείρησης, που αιμορραγούσε από απαράδεκτες συμβάσεις και προικοδότηση δήθεν αξιόπιστων επενδυτών.

Η θυελλώδης τελευταία 15ετία είχε συχνές αλλαγές ιδιοκτητών και διοικήσεων και συνοδεύτηκε από σκανδαλώδεις υποθέσεις σαν αυτή της προμήθειας των υποβρυχίων.

Σε όλα τα deals της προηγούμενης “πολύφερνης” δεκαετίας έπαιζε μονότονα η επιθυμία των κυβερνήσεων να “υπερασπιστούν” τις θέσεις εργασίας. Όμως σήμερα οι εργαζόμενοι, το 80% των οποίων ζουν σε μαραμένες γειτονιές στο Πέραμα, τον Ασπρόπυργο, το Περιστέρι και το Χαϊδάρι, έχασαν και δουλειές και μισθούς. Όλοι γνωρίζουν πια ότι το ενδιαφέρον για τις θέσεις εργασίας ήταν, στην πραγματικότητα, το μεγάλο άλλοθι για να προχωρήσουν χρυσοφόρες συμφωνίες.

Το σκάνδαλο των υποβρυχίων δεν είναι το μοναδικό. Ακολουθούν μικρά και μεγάλα περιστατικά σκανδαλωδών γεγονότων και συμπεριφορών, σκαλοπάτια στην καθοδική πορεία της μεγαλύτερης μονάδας βαριάς βιομηχανίας της χώρας.

Διοικήσεις, πάντα “για το καλό” του Ναυπηγείου

Σωτήριον έτος 2003. Μια καταιγίδα χτυπάει τον Σκαραμαγκά και ένα κότερο που επισκευάζεται εκεί βυθίζεται. Αποκαλύπτεται ότι το σκάφος ανήκει στον διευθύνοντα σύμβουλο της επιχείρησης και… δεν έχει δηλωθεί! Ο μάνατζερ αναγκάζεται να παραιτηθεί.
«Θα έρθει ο κολοσσός της HDW», διαλαλεί το 2001, ανακοινώνοντας την «σωτηρία» του Ναυπηγείου, ο πρώην πρόεδρος της “Τρίαινας” Γιώργος Κοντάκης. Ο αρχισυνδικαλιστής αναλαμβάνει θέση αντιπροέδρου στο Δ.Σ. Όμως οι πολυδιαφημισμένοι Γερμανοί δεν φέρνουν ούτε μια εμπορική επισκευή ή ναυπήγηση στο Ναυπηγείο!
Μια δουλειά που φαίνεται καλή, την διώχνουν κι αυτήν! Πρόκειται για την πλωτή ανεμογεννήτρια THOR, για την οποία μάλιστα είχαν ξοδευτεί χρήματα για σχέδια, υλικά κτλ. Τι συνέβη άραγε;
Μεγάλο επενδυτικό πρόγραμμα, επιχορηγούμενο από την Ε.Ε., είναι υλοποιημένο κατά 50% και επίκειται η είσπραξη ενός σεβαστού ποσού. Όμως το πρόγραμμα εγκαταλείπεται ανεξήγητα και η γερμανική διοίκηση δεν διεκδικεί τίποτα. Ανικανότητα ή σκοπιμότητα;
Κάθε φορά που διευθυντικά στελέχη αποχωρούν, εισπράττουν την παχυλή αποζημίωσή τους. Όμως δεν αρκούνται σ’ αυτό. Παίρνουν μαζί τους και το αυτοκίνητο που τους είχε διαθέσει η εταιρεία για υπηρεσιακές ανάγκες μετακίνησης! Οι εργαζόμενοι βάζουν στοίχημα πως η Τζάγκουαρ, η Μερσεντές και η BMW, που συντροφεύουν σήμερα στην ιδιωτική τους ζωή αποχωρήσαντα μεγαλοστελέχη, είναι περιουσία του Ναυπηγείου!
Με απόφασή του ο διευθύνων σύμβουλος Γκέρλιτζ καταργεί την Διεύθυνση Εσωτερικού Ελέγχου, που επιβλέπει συμφωνίες, διαδικασίες κτλ. Ταυτόχρονα απολύει την προϊσταμένη. Το Ναυπηγείο βοά ότι η Διεύθυνση Εσωτερικού Ελέγχου «έπιασε» το παιχνίδι που παιζόταν με offshore και μίζες.

Μπορεί να μην κατάφεραν να λύσουν ούτε ένα πρόβλημα του Ναυπηγείου, αλλά αυτό φρόντιζε να περνάνε καλά! Μιλάμε για τα διοικητικά στελέχη εκ Γερμανίας, τα έξοδα των οποίων για να μένουν στα βόρεια προάστια ή σε πολυτελή ξενοδοχεία ακριβοπλήρωνε το Ναυπηγείο, όπως και τις πιστωτικές κάρτες τους. Έτσι έδειχνε το ενδιαφέρον της η «υπεύθυνη» γερμανική πλευρά για το μέλλον της εταιρείας…

Το “έπος” των μεγαλοσυνδικαλιστών

Σεπτέμβριος 1995. Στα Ναυπηγεία επιβάλλεται ερμαφρόδιτο μετοχικό σχήμα: ΕΤΒΑ (δηλαδή κράτος) 51% – εργαζόμενοι 49%. Την συμφωνία προωθούν ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Κι όμως, παρά την συμμετοχή των εργαζομένων στη διοίκηση, είναι η εποχή που αρχίζουν οι απολύσεις και η περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων. Το 2001 η επιχείρηση παραδίδεται στην HDW. Οι μάσκες της ΠΑΣΚΕ έπεσαν…
Στα νέα αφεντικά από τη Γερμανία προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, από υψηλές και αδρά αμειβόμενες διοικητικές θέσεις, οι πρώην εργατοπατέρες του Ναυπηγείου!
Με την περίπτωση του προσώπου αυτού το Ναυπηγείο μουρμουρίζει εδώ και χρόνια: Διαθέτει πολυτελέστατο εξοχικό σε ορεινό θέρετρο, αγόρασε ταυτόχρονα τρία διαμερίσματα στα ανατολικά προάστια της Αθήνας και εκμεταλλεύεται 17 μπαγκαλόουζ σε πολυσύχναστο τουριστικό θέρετρο. Όταν έχτιζε τη βίλα του σε άλλο κοσμικό βουνό, δεν ξέχασε τους συναδέλφους του: τους έπαιρνε να δουλεύουν στην οικοδομή του…
Το ίδιο πρόσωπο έφερε γνωστό του εργολάβο για εργασίες του Ναυπηγείου. Όταν πια ο συνδικαλιστής αποχώρησε, ο ίδιος εργολάβος για την ίδια δουλειά έδωσε 3 φορές μικρότερη προσφορά! Τι να συνέβη άραγε και φτήνηναν τόσο πολύ οι υπηρεσίες του;
Μπαίνει στις δεξαμενές μεγάλο εμπορικό πλοίο για εκτεταμένες επισκευές. Δεν μεσολαβεί κανένας αντιπρόσωπος, οπότε για την «ορφανή δουλειά» δεν πρέπει να πληρωθεί η αντίστοιχη προμήθεια, η οποία, λόγω του εύρους των εργασιών, είναι πολύ μεγάλη. Όμως το Ναυπηγείο δεν γλιτώνει τα λεφτά! Ως εκ θαύματος, εμφανίζονται αυτόκλητοι δύο αντιπρόσωποι να διεκδικούν την “ορφανή” προμήθεια και σφάζονται μεταξύ τους. Όλοι στον Σκαραμαγκά ξέρουν ότι ο ένας είναι εικονικός μεσάζων κορυφαίου διοικητικού στελέχους και ο άλλος του συνδικαλιστή! Τελικά, οι δυο πλευρές φτάνουν στα δικαστήρια για να μοιράσουν τον «σανό» του ξένου αχυρώνα.
Ο πρόεδρος της ΠΑΣΚΕ Κ. Σταματάκης, σε γενική συνέλευση (31 Μαρτίου 2011) αναφέρεται στον πρώην γενικό διευθυντή του Λογιστηρίου Δημήτρη Τάσιο, επίσης στέλεχος της ΠΑΣΚΕ, λέγοντας ότι «φαγώθηκε γιατί δεν τα έπαιρνε και χάλαγε την πιάτσα». Ο Δ. Τάσιος απολύθηκε πριν μια δεκαετία, δηλαδή την εποχή που έγιναν οι επίμαχες συμφωνίες για τα υποβρύχια.