ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑΔΗΜΟΤΙΚΑ

Πεζοδρόμια για όλα, πλην πεζών!

Η κατάσταση των πεζοδρομίων στο Χαϊδάρι εξελίσσεται σε κρίσιμο πρόβλημα καθημερινότητας.
Δυστυχώς δεν είναι κοινή σε όλους τους πολίτες η αντίληψη ότι τα πεζοδρόμια
και οι κοινόχρηστοι χώροι μπορούν να συμβάλλουν αποφασιστικά στην ποιότητα
ζωής τους.
Την ίδια ακριβώς στάση τηρούν και οι εκάστοτε Δημοτικές Αρχές.

Γιώργος Τερζάκης
γράφει ο Γιώργος Τερζάκης*
υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, “Διάφανος Δήμος – Κώστας Ασπρογέρακας”
Πεζοδρόμιο στο Χαϊδάρι: Δέντρο, δύο θέσεις
κάδων και… ο πεζός ή το το άτομο με κινητικά προβλήματα από πού;

Τι προβλέπουν οι νόμοι

Τα πεζοδρόμια είναι κοινόχρηστοι χώροι, εντασσόμενοι
στη γενική συγκρότηση της πόλης και δημιουργούν ενιαίες, διασυνδεόμενες
και ασφαλείς διαδρομές. Οφείλουν να παρέχουν ένα υγιές αστικό περιβάλλον,
το οποίο εξασφαλίζει σωματική και ψυχική υγεία στους πολίτες. Ακόμη, προβλέπεται
να αποτελούν χώρο κοινωνικοποίησης για παιδιά, ηλικιωμένους και μειονεκτούντα
άτομα και όχι χώρο επιδείνωσης της αδυναμίας τους.
Ο Κτηριοδομικός Κανονισμός (•) ορίζει ότι: «υπεύθυνος για την καλή
κατάσταση του πεζοδρομίου είναι ο παρόδιος ιδιοκτήτης», «το πλάτος του
οφείλει να επιτρέπει την ασφαλή διέλευση πεζών και αναπηρικών αμαξών, απαγορεύοντας
την κατασκευή σκαλοπατιών που ανέρχονται ή κατέρχονται σε κτίρια» καθώς και ότι
«η φύτευση δένδρων των οποίων ο κορμός τοποθετείται τουλάχιστον 0,50μ. εσωτερικά
της ακμής του κρασπέδου θα αφήνει οπωσδήποτε ελεύθερη δίοδο πλάτους
τουλάχιστον 60 εκατοστών
για την διέλευση πεζών και αμαξιδίων». Δηλαδή
ένα πεζοδρόμιο με φύτευση πρέπει να έχει ελάχιστο ωφέλιμο πλάτος 1,10 μ. Ακόμη,
έχει ορισθεί το πλάτος του πεζοδρομίου σε συνάρτηση με αυτό της οδού. Έτσι για
ονομαστικό πλάτος δρόμου 8 μ. το πεζοδρόμιο θα πρέπει να είναι 1,2 μ. σε κάθε πλευρά.
Η τραγική πραγματικότητα

Η κατάσταση των πεζοδρομίων στην πόλη μας, στην συντριπτική
των πλειοψηφία, δεν ικανοποιεί καμία από τις παραπάνω υποχρεώσεις και δείχνει
ότι οι δημότες μπορούν να αυτοσχεδιάζουν χωρίς να υπολογίζουν τους νόμους, αλλά
και τις ανάγκες και τα δικαιώματα των συνδημοτών τους. Και όλα αυτά χωρίς
έλεγχο ή κυρώσεις. Πιο συγκεκριμένα, με μια βόλτα στο Χαϊδάρι θα συναντήσει
κάποιος πεζοδρόμια:
  • χωρίς καθόλου πλακόστρωση ή κατεστραμμένη πλακόστρωση
  • άλλα πλάτους 50 εκατοστών ή με μικρό πλάτος και
    δενδροφύτευση
  • άλλα έχουν κάποιο πλάτος, αλλά η κόμη της
    δενδροστοιχίας δεν επιτρέπει την διέλευση κάτω από αυτή
  • αλλού υπάρχουν ογκώδεις θάμνοι που απαγορεύουν τελείως
    την προσέγγιση
  • αλλού ένα μέρος τους καλύπτεται από φυλλώματα
    που εξέρχονται από τις παρόδιες ιδιοκτησίες και δυσχεραίνουν την
    διέλευση
  • σε άλλα υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα στο ίδιο
    πεζοδρόμιο
  • τέλος, πεζόδρομους – πεζοδρόμια και κοινόχρηστους
    χώρους καταλαμβάνουν καταστήματα ή
    μάντρες κατοικιών.
Η κατάσταση αυτή είναι αποτέλεσμα της πλημμελούς
εφαρμογής των νόμων από την πλευρά των πολιτών (παρόδιων ιδιοκτητών και
καταστηματαρχών), αλλά κυρίως της έλλειψης ελέγχου από τις κατά καιρούς
Δημοτικές Αρχές. Με άλλα λόγια, εφαρμόζεται πλήρως το γνωστό σε όλους μας ιδιοτελές
«δίκαιο του ψηφοφόρου», το οποίο σταθερά καταστρέφει την πόλη για τον
προσπορισμό μικροσυμφερόντων σε κάποιους και ψήφων στην διοίκηση του Δήμου.
Απαιτείται πολιτική βούληση

Η λύση είναι εξαιρετικά απλή και δεν είναι άλλη από την εφαρμογή της νομοθεσίας, που θα
υποχρεώσει τους παραβάτες να ελευθερώσουν τα πεζοδρόμια ή να ζητούν την προβλεπόμενη άδεια από τη Δημοτική Αρχή, η οποία θα
καθορίσει και τις προδιαγραφές (••).
Η απελευθέρωση  ή η μη άναρχη διαμόρφωση των πεζοδρομίων
θα βελτιώσει την καθημερινότητα των δημοτών και το κυκλοφοριακό πρόβλημα,
αλλά θα επαναφέρει και το αίσθημα δικαίου που πρέπει να εκφράζει ο Δήμος. Είναι
εμφανές ότι δεν συνιστά οικονομικό ή πολιτικό κόστος, αν όλοι θα είναι ίσοι
απέναντι στο νόμο. Είναι βέβαιο ότι η ανάληψη αυτής της επιλογής θα δικαιώσει
μεσοπρόθεσμα όποιον δήμαρχο την τολμήσει.
Υστερόγραφο:
Σε καμιά περίπτωση η άναρχη φύτευση πεζοδρόμων ή πεζοδρομίων δεν δείχνει
την περιβαλλοντική μας ευαισθησία και την αγάπη μας στο αστικό πράσινο, όταν
εμείς οι ίδιοι αδιαφορούμε για το πλούσιο περιαστικό πράσινο της πόλης μας.
(•) Δικαιώματα
Πεζών, Ευρωκοινοβούλιο1988
(••) Υ.Α.
3046/304/1988/(ΦΕΚ59Δ/1989)


* Γιώργος Τερζάκης Πολ. Μηχανικός ΕΜΠ, Τεχνικός
Ασφαλείας ΕΛΙΝΥΑΕ

Παρόμοια Άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button