Τάσος Λυμπέρης: Σελέκο ψάξε τις υποθέσεις των οικοπέδων

Ο αντιδήμαρχος Τεχνικής Υπηρεσίας, κ. Τάσος Λυμπέρης, μάς έστειλε την παρακάτω επιστολή, που αναφέρεται σε υποθέσεις οικοπέδων που αγόρασε ή πούλησε ο Δήμος στο παρελθόν και ο ίδιος τις θεωρεί επιλήψιμες.  Η επιστολή:

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο πως η αλήθεια
“εκδικείται” στο βάθος του χρόνου,
όταν υπάρχει. Διότι υπάρχοντας, εκθέτει
και διασύρει όσους την παραγνωρίζουν,
την παίρνουν αψήφιστα ή την αγνοούν
ηθελημένα. Ο τρόπος όμως που “εκδικείται” η αλήθεια είναι, κατά κανόνα, σκληρός, αφού
αντιμάχεται κατ΄ αρχήν, τον εντυπωσιασμό,
διαπομπεύει όσους την καπηλεύονται και
υπηρετεί τελικά την αποκάλυψη.

Αφορμή γι΄ αυτόν τον μίνι πρόλογο μου έδωσαν
δύο, κυρίως, (αποκρουστικά για μένα)
γεγονότα, που έλαβαν χώρα κατά την
πρόσφατη προεκλογική περίοδο και
συνδέονται, κατά τη γνώμη μου, άρρηκτα
μεταξύ τους, ως προς το αντικείμενο.

Κατ΄αρχάς, λυπούμαι βέβαια, που επανέρχομαι
και πάλι σ΄ ένα θέμα, που κάποιοι
προσπάθησαν να το “κλείσουν” άρον-άρον,
όμως, δυστυχώς γι’ αυτούς, κάποιοι άλλοι
αμετανόητοι, συνεχίζουν να το υποδαυλίζουν.

Ας ξεκινήσω, λοιπόν, με το προσωπικό βίωμα,
που δεν είναι στην ουσία προσωπικό, αλλά
αντανακλά γενικότερα ως γεγονός τα
τεκταινόμενα στο Δήμο και κατ΄ επέκταση
στην τοπική μας κοινωνία.

Κατεβαίνοντας ένα απόγευμα με τα πόδια τη Λεωφ.
Καβάλας (στο ύψος του “Αττικού Κέντρου
Επίπλου”), ερχόμενος από μια προεκλογική
συγκέντρωση, άκουσα κάποιον συμπολίτη
μου να με φωνάζει ονομαστικά και
στρεφόμενος αντίκρισα, λίγα μέτρα μακριά
μου, τον άνθρωπο που πριν από λίγους
μήνες με είχε μηνύσει, με το αιτιολογικό πως σε μια έντονη λογομαχία που είχα
μαζί του, στο γραφείο μου, με αφορμή τις
ενστάσεις μου, για τον τρόπο αγοράς της
ιδιοκτησίας του παππού του από το Δήμο,
είχα, τάχα, όπως ισχυρίστηκε, βλασφημήσει
τα Θεία!

Ξεχώρισα λοιπόν μέσα στις βωμολοχίες που ακολούθησαν αμέσως μετά και τη
γλώσσα του υποκόσμου, που χρησιμοποιούσε
ο εν λόγω συμπολίτης μας εκτονώνοντας
προφανώς τον πρωτογονισμό του, τη φράση πως «τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμη
με την διαφορά μας» και τα ξεστόμιζε
όλα αυτά, ενώ εκινείτο, συγχρόνως, προς
το μέρος μου με απειλητικές διαθέσεις! Απομακρύνθηκα
βέβαια, με γοργά βήματα,
αισθανόμενος μόνο μια έντονη απέχθεια
και περιφρόνηση για όλα αυτά.

Το δεύτερο γεγονός (εξίσου καταδικαστικό για τον τρόπο που έγινε δημόσια γνωστό),
εντοπίζεται σε μια ανυπόγραφη καταγγελία,
που στρεφόταν κατά του υποψηφίου Δημάρχου
κ. Βαγγέλη Ντηνιακού και στο κείμενό
της περιλάμβανε όμως και κάποιες
κατηγορίες, για ορισμένες ενέργειες
του πατρός του, που είχαν εντοπιστεί
κατά τη διάρκεια της θητείας του, ως
Δημάρχου.

Η μία από αυτές, αναφερόταν στο έτος 2006
και ειδικότερα στην προσκύρωση ενός
δημοτικού τμήματος γης, στο Άνω Δάσος,
εμβαδού 186 τ.μ., που προοριζόταν -εντελώς
συμπτωματικά βέβαια- για ένα στενό
συγγενή του τότε Αντιδημάρχου κ.
Τσατσαμπά, έναντι ευτελούς αξίας (280 €
το τ. μ.)!

Εκ πρώτης όψεως, τα δύο αυτά γεγονότα (της
αγοράς δηλαδή και της πώλησης
κάποιου ακινήτου από πλευράς δήμου),
φαίνονται εντελώς άσχετα μεταξύ τους, κι όμως…

Φανερώνουν έμμεσα και αποκαλύπτουν, στην ουσία, την
αντίληψη που είχε ο πρώην Δήμαρχος (κ.
Ντηνιακός), για τη διαχείριση των
οικονομικών του Δήμου και το σεβασμό,
που έτρεφε ο ίδιος προς το Δημόσιο χρήμα. Με
λίγα λόγια, όπως αποδεικνύεται εκ των
πραγμάτων πλέον, ο κ. Ντηνιακός, όσο
διάστημα ήταν Δήμαρχος, χρησιμοποίησε
το Δήμο, περίπου ως… τσιφλίκι του!

Αγόραζε δηλαδή ακίνητα, για λογαριασμό του
Δήμου, κατά κανόνα σε υψηλές τιμές, ενώ
πωλούσε αντίστοιχα τη Δημοτική Περιουσία,
κυρίως προς «ημετέρους», σε… εξευτελιστικές τιμές! Ειδικότερα,
στην γνωστή πλέον περίπτωση της
ιδιοκτησίας στον
Αϊ-Γιώργη, τα πράγματα, επιμένω να το
λέω (και ας με απειλούν κάποιοι κι ας με
υβρίζουν), πως ήταν δύο φορές επιλήψιμα,
για τον πρώην Δήμαρχο.

 Διότι, δεν φθάνει που αγόρασε την εν λόγω
ιδιοκτησία από μη… δικαιούχους
(παράνομη δηλαδή καθ΄ όλα δικαιοπραξία),
την αποζημίωσε τελικά σε (απαγορευτικά)
υψηλές τιμές (παίρνοντας μάλιστα γι΄
αυτό το σκοπό, δάνειο από το Ταμείο
Παρακαταθηκών και Δανείων), ενώ το
μεγαλύτερο μέρος της ιδιοκτησίας αυτής
ήταν ρυμοτομούμενο (ήταν δρόμος δηλαδή).

Ερευνώντας λοιπόν, τα στοιχεία της προηγούμενης
υπόθεσης (της προσκύρωσης δηλαδή στο
΄Ανω Δάσος) και ανατρέχοντας στα πρακτικά
της συγκεκριμένης συνεδρίασης (30-3-2006),
καταγράφω από την τοποθέτηση του πρώην
Δημάρχου (που επιχειρηματολογούσε τότε
προς το Δημοτικό Συμβούλιο, προκειμένου
να πείσει τα μέλη του να ψηφίσουν υπέρ
της παραχώρησης των 186 τ. μ., στη χαμηλή
τιμή των 280 το τ. μ.), τα εξής:

Αυτό ακριβώς υποστηρίζω κι εγώ σε
όλα τα γραπτά μου κείμενα, για την γνωστή
ιδιοκτησία στον Α-Γιώργη. Ότι
δεν έπρεπε, δηλαδή, να αποζημιωθεί αυτή
η ιδιοκτησία, εφ’ όσον δεν υπήρχαν, στην
ουσία, νόμιμοι δικαιούχοι, αλλά, αφού,
η τότε Δημοτική Αρχή, αποφάσισε τελικά,
για τους δικούς της λόγους, να προχωρήσει
στην αγορά της, το τίμημα έπρεπε να ήταν
πολύ χαμηλότερο για το Δήμο, από αυτό
που κατεβλήθη.

Κι επειδή η αλήθεια είναι επίμονη,
απευθυνόμενος στην πρόσφατα εκλεγμένη
ηγεσία του Δήμου, που ομολογουμένως,
έχει πάρει σωστή θέση πάνω στα πιο πάνω
ζητήματα, ζητώ να προχωρήσει, μετά την
ανάληψη των καθηκόντων της, στην έρευνα
των πιο πάνω υποθέσεων (και όχι μόνο).

Αν και έχουν περάσει βέβαια αρκετά χρόνια
και κάποια αδικήματα έχουν όντως
παραγραφεί, το ηθικό μέρος όμως, παραμένει
πάντα ως ζητούμενο και κυρίως η αλήθεια
επιμένει, σταθερά για την αποκατάσταση
της.

Με εκτίμηση

Σχόλιο εφημερίδας
Η παραπομπή των θεμάτων στην επόμενη δημοτική αρχή είναι ανεξήγητη, αφού η σημερινή διοίκηση όσο και ο ίδιος ο κ. Λυμπέρης είχαν όλο το χρόνο να διερευνήσουν τα προβλήματα, στα οποία αναφέρεται. Κανονικά, η πολιτική υπάρχει για να τελειώνει τα ζητήματα και όχι για να τα αναμασά επί χρόνια και δεκαετίες, και μάλιστα στο πλαίσιο μιας βεντέτας.Το κυριότερο: Δεν έχει πειστεί ακόμη ο κ. αντιδήμαρχος ότι στο Άνω Δάσος υπάρχει πελώριο θέμα με τις εισφορές σε γη και χρήμα ύψους πολλών εκατομμυρίων, ώστε να ενεργήσει για να εισπραχθούν τα χρήματα αυτά; Δεν θορυβήθηκε από τα δημοσιεύματά μας για την τεράστια και καταδικαστική για τον Δήμο αποζημίωση που αποφάσισε δικαστήριο για νταμάρι ακατάλληλο για δόμηση, στην ίδια περιοχή;

Εκτός από κόντρες και λόγια, χρειάζονται και πράξεις.