Η Χρυσή Αυγή είναι μόνο το θέμα;

Αρχικά ξεκίνησε δημόσια κουβέντα αναφορικά με τη δυνατότητα απαγόρευσης πολιτικών κομμάτων σε περίπτωση αξιόποινων πράξεων των μελών τους. Αυτό εδράζεται στο άρθρο 29 παρ. 1 του Συντάγματος. Η διάταξη του άρθρου 29 παρ. 1 του Συντάγματος είναι η μόνη, ελλείψει άλλης ειδικής πρόβλεψης, στην οποία μπορεί να αναζητηθεί, αν είναι δυνατή, η απαγόρευση ενός πολιτικού κόμματος, καθώς ορίζει ότι η οργάνωση και δράση των πολιτικών κομμάτων οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η διάταξη όμως αυτή δεν προβλέπει οποιαδήποτε κύρωση σε περίπτωση που η οργάνωση, δράση και λειτουργία ενός κόμματος δεν είναι επί της ουσίας δημοκρατική. Επομένως η απαγόρευση πολιτικού κόμματος αντιμετωπίζει στην πράξη πολλά νομικά εμπόδια, καθώς δεν υπάρχουν ρητές διατάξεις που να ορίζουν ένα συγκεκριμένο πλαίσιο απαγόρευσης.

Πέρα από το καθαρά νομικό ζήτημα και την επακόλουθη κουβέντα που ξεκίνησε, υπήρξε και η συζήτηση για ποιο λόγο ο κρατικός μηχανισμός έδρασε τόσο άμεσα όταν σε αντίστοιχες δολοφονικές επιθέσεις εναντίον αλλοδαπών δεν έκανε τίποτα τόσο καιρό. Εδώ είναι που έρχεται πλέον το επικοινωνιακό κομμάτι της όλης υπόθεσης. Οι εξελίξεις και η πορεία της ποινικής διαδικασίας μονοπωλούσε το δημόσιο διάλογο για μέρες και όλα τα υπόλοιπα θέματα είχαν παγώσει.Συνεχίζονται ακόμα οι “συγκλονιστικές αποκαλύψεις” (sic), λες και ανακαλύπτουμε το χαλκό ξαφνικά. Δεν είναι το μοναδικό θέμα της επικαιρότητας η Χ.Α., όπως και δεν είναι αναγκαίο να στεκόμαστε μόνο σε αυτό. Η ποινική διαδικασία θα βγάλει τα πορίσματά της όσον αφορά τους ενόχους για τα αδικήματα που τους καταλογίζονται. Όσον αφορά τα υπόλοιπα προβλήματα που έχουμε σαν πολίτες και σαν χώρα, σίγουρα ακόμα και να τεθεί εκτός νόμου η Χ.Α. και να σταλούν τα πρωτοκλασσάτα στελέχη της στη φυλακή δε θα λυθούν. Επομένως το να δίνεται τέτοια μεγάλη έμφαση πέρα από την εκτίμηση -που ίσως ούτε αυτή μπορεί να αποδειχθεί- ότι η δεξαμενή των ψηφοφόρων της Χ.Α. επιστρέψουν στη μεγάλη οικογένεια της Ν.Δ. δεν εξυπηρετεί ούτε την ίδια την κυβέρνηση.

Τα προβλήματα της καθημερινής επιβίωσης είναι που απασχολούν τον απλό κόσμο και η θεαματοποίηση των γεγονότων όπως γίνεται από τα ΜΜΕ αυτές τις μέρες δεν προσφέρει τίποτα πέρα από το κυνήγι της τηλεθέασης για τα ίδια.

Κλείνοντας, δεν πρέπει να αγνοήσουμε τις διώξεις που γίνονται σε βαθμό αρχηγού και βουλευτών ενός κοινοβουλευτικού κόμματος, που ενδεχομένως να καταλήξουν σε καταδίκες για κάποιους από αυτούς (σίγουρα για στελέχη που είχαν εμπλοκή στη δολοφονία). Από την άλλη όμως, να κρατάμε μικρό καλάθι για τη σκοπιμότητα και την υπερπροβολή αυτών των κινήσεων.