Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στο έντυπο “Χαϊδάρι Σήμερα” τον Ιούνιο του 2009. Επειδή δεν έχει χάσει την επικαιρότητά του, το αναδημοσιεύουμε και περιμένουμε τη δική σας γνώμη για το ζήτημα της άθλησης των νέων.
ΟΧΙ ΣΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ
του Δημήτρη Τσουκάλη
Μία από τις πιο βασικές ανάγκες των παιδιών και των νέων για υγιή και ομαλή ψυχοσωματική ανάπτυξη είναι το παιχνίδι και η άθληση. Δυστυχώς αυτή η βιολογική ανάγκη στη σημερινή κοινωνία καταπιέζεται συστηματικά. Τα παιδιά μεγαλώνουν σε πόλεις αφιλόξενες με ελάχιστους έως ανύπαρκτους ελεύθερους χώρους. Φοιτούν σε σχολεία όπου η κίνηση, η δράση και η σωματική δραστηριότητα θεωρούνται χάσιμο χρόνου και περιττή πολυτέλεια.
Μια από τις επιπτώσεις από την αδυναμία των νέων να εκτονώσουν δημιουργικά και ευχάριστα την ενέργεια που τους κατακλύζει είναι και η αύξηση της ενδοσχολικής αλλά και εξωσχολικής βίας, η οποία βέβαια έχει και άλλες αιτίες. Και βέβαια τα προβλήματα υγείας (παχυσαρκία, αρτηριακή πίεση, χοληστερίνη), που πια εμφανίζονται ακόμα και σε μικρά παιδιά. Το εξωφρενικό είναι ότι η βίαιη, στην ουσία, καταστολή της ανάγκης των παιδιών και των νέων για άθληση και παιχνίδι εμφανίζεται σαν αδιαφορία των νέων για τον αθλητισμό.
Αυτή τη δήθεν αδιαφορία των νέων την εμπορεύονται ποικιλοτρόπως πολιτικοί και μεγάλα συμφέροντα. Η βιομηχανία “χημικής” παραγωγής πρωταθλητών και Ολυμπιονικών, που στοίχισε μυθώδη ποσά στους Έλληνες φορολογούμενους (και βέβαια τη γελοιοποίηση της χώρας παγκοσμίως ), στηρίχτηκε στο επιχείρημα ότι έτσι οι νέοι θα αποχτήσουν υγιή πρότυπα και θα στραφούν στον αθλητισμό. Το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποιείται και όταν αποφασίζουν με τα χρήματα των φορολογουμένων να χρηματοδοτήσουν τα φαραωνικά αθλητικά μεγαθήρια των ΠΑΕ, απαραίτητα για την τηλεοπτική κερδοσκοπία και την κοινωνική αποχαύνωση. Κι αυτά για τη νεολαία γίνονται κι ας μην πατήσουν ποτέ το πόδι τους οι νέοι στον αθλητικό χώρο. Αρκεί που θα είναι σαν πελάτες στην κερκίδα. Απ’ τη μια δηλαδή κόπτονται για τους νέους κι από την άλλη στήνουν μπίζνες στο όνομα των νέων.
Πέρα όμως απ` όλο αυτό το παιχνίδι έχουμε και την έμμεση ιδιωτικοποίηση και των ελάχιστων δημόσιων αθλητικών χώρων, που φαίνεται ότι όλοι έχουμε αποδεχτεί αδιαμαρτύρητα. Κι όταν λέμε ιδιωτικοποίηση εννοούμε ότι οι δημόσιοι αθλητικοί χώροι είναι απαγορευμένοι για τους νέους που δε θέλουν ή δε μπορούν (για οικονομικούς ή άλλους λόγους) να γίνουν μέλη των αθλητικών σωματείων.
Οι χώροι έχουν παραχωρηθεί ουσιαστικά στα αθλητικά, λεγόμενα, σωματεία, τα οποία λειτουργούν με έναν τρόπο που ελάχιστα διαφέρει από μια ιδιωτική επιχείρηση (π.χ. γυμναστήριο). Επιβάλλουν οικονομική συμμετοχή, καθόλου ευκαταφρόνητη, με τη μόνη διαφορά ότι δεν έχουν τις υποχρεώσεις μιας ιδιωτικής επιχείρησης (ενοίκια, ρεύματα, εφορίες, ασφάλιση κ,λ.π.).
Το χειρότερο είναι ότι πολλά σωματεία λειτουργούν εν κρυπτώ και παραβύστω. Δεν εγγράφουν νέα μέλη, δεν κάνουν γενικές συνελεύσεις ή τις κάνουν κρυφά, δεν ενημερώνουν ποτέ τους γονείς για το ρόλο και τους στόχους του σωματείου και πολλές φορές μέλη είναι μια παρέα συγγενών και φίλων, που χρησιμοποιεί δημόσιο χώρο και διαχειρίζεται ιδιαίτερα σεβαστά ποσά χωρίς να δίνει ουσιαστικά αναφορά σε κανένα. Βεβαίως υπάρχουν και άνθρωποι που προσφέρουν ανιδιοτελώς και χρόνο και χρήμα.
Αυτό όμως δεν αλλάζει τα πράγματα. Όποιος θέλει να αθληθεί πρέπει να πληρώσει, χωρίς καν να θεωρείται αυτοδίκαια μέλος του σωματείου. Και όταν ένας γονιός χρειάζεται το 10%περίπου του βασικού μισθού για την στοιχειώδη άθληση των δύο παιδιών του, τότε τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά.
Επειδή οι αθλητικοί αυτοί χώροι έχουν κατασκευαστεί με χρήματα όλων των φορολογουμένων, είναι παράνομο και απαράδεκτο να τους χρησιμοποιούν μόνο όσοι έχουν να πληρώσουν και να τους εκμεταλλεύονται ιδιώτες, οι οποίοι κερδοσκοπούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Μπροστά και στην οικονομική κρίση, προτείνουμε να απαγορευτεί στα αθλητικά σωματεία που χρησιμοποιούν δημόσιους χώρους να επιβάλλουν δίδακτρα στα παιδιά. Το λειτουργικό κόστος των σωματείων να το αναλάβει ο Δήμος, καθώς και τον οικονομικό τους έλεγχο. Να μη χρησιμοποιούν τα σωματεία δημοσίους υπαλλήλους ως προπονητές, οι οποίοι βγάζουν ακόμα έναν μισθό «μαύρα», την ώρα που χιλιάδες νέοι είναι άνεργοι. Οι προπονητές που θα εργαστούν να ασφαλίζονται κανονικά.
Να υπάρχει η δυνατότητα στους νέους να χρησιμοποιούν τα δημόσια γήπεδα ακόμα και σαν μια παρέα φίλων χωρίς να χρειάζεται να ανήκουν σε σωματείο. Με ποια λογική μπορεί να χρησιμοποιεί το γήπεδο ένα αθλητικό σωματείο και δε μπορεί να το χρησιμοποιεί μια παρέα νέων παιδιών; Βεβαίως οι αθλητικοί χώροι δεν επαρκούν. Ας φτιάξουν λοιπόν καινούριους αν θέλουν να μιλάνε για τους νέους. Αν θέλουν όπως ισχυρίζονται να στρέψουν τους νέους στον αθλητισμό, θα πρέπει να τους δώσουν και τη δυνατότητα να το κάνουν.
Οι πολίτες δεν έχουν καμία υποχρέωση να πληρώσουν ούτε μια δεκάρα για υπηρεσίες που έχουν ήδη πληρώσει μέσω της φορολογίας. Δε μπορεί το κράτος να χαρίζει εκατομμύρια ευρώ στις συμμορίες των ΠΑΕ για να διασπείρουν τη βία το χουλιγκανισμό και την ασυδοσία και από την άλλη να ζητά από τους γονείς να πληρώσουν για τη στοιχειώδη άθληση των παιδιών τους. Κι από πάνω να τους κοροϊδεύουν ότι νοιάζονται για τη ζωή των παιδιών τους.
Όλοι οι πολίτες να παλέψουν μαζί μας για να σταματήσει αυτό το απαράδεκτο χαράτσι που πληρώνουν οι γονείς. Το οφείλουμε στα παιδιά μας και στα παιδιά εκείνα που δεν μπορούν να πληρώσουν και αποκλείονται απ` τη χαρά του αθλητισμού.
