Μέσω Σκαραμαγκά, ο θρυλικός “Αβέρωφ” ξανά στο Αιγαίο! Ποιος χρηματοδοτεί τη φιλόδοξη προσπάθεια

Ο Ανδριώτης εφοπλιστής Αλέξανδρος Γουλανδρής, βρίσκεται πίσω από την φιλόδοξη προσπάθεια, να ξαναβγεί στο Αιγαίο το θρυλικό θωρηκτό «Αβέρωφ», που υπήρξε σύμβολο νίκης και ναυτικής κυριαρχίας.

Χρηματοδότησε το σύνολο των επισκευών που γίνονται στο πλοίο, το οποίο απέπλευσε  την Τέταρτη από το Φάληρο και με συνοδεία ρυμουλκών βρίσκεται στην δεξαμενή των ναυπηγείων Σκαραμαγκά για καθαρισμό στα ύφαλα, αντικατάσταση λαμαρινών και συντήρηση των εσωτερικών του χωρών. Το τελευταίο lifting στο δοξασμένο θωρηκτό, που πολέμησε σε όλους τους αγώνες του Έθνους στον 20ο αιώνα και δεν υπέστειλε ποτέ την σημαία του, είχε γίνει πριν από 14 χρόνια.

Ο δωρητής Αλέκος Γουλανδρής.

Το όνειρο του Γουλανδρή, που θέλησε η χρηματοδότηση να γίνει ανώνυμα, είναι το «Αβέρωφ» να κινηθεί ξανά με τις δικές του δυνάμεις και να περιπλανηθεί -ως μουσείο πλέον- σε όλες τις ελληνικές θάλασσες.

Για να μπορέσει όμως το συγκεκριμένο πλοίο να βγει στα ανοιχτά θα πρέπει προηγουμένως να εφοδιαστεί με νέες μηχανές, να ανακατασκευαστεί το κατάστρωμα και να γίνουν μεγάλες επισκευαστικές εργασίες και αντικαταστάσεις υλικών, κυρίως στο μηχανοστάσιό του. 

Ένα μοναδικό ναυτικό μουσείο: το πλοίο-θρύλος έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς και στους δύο παγκόσμιους πολέμους!!!

Ο δικηγόρος του, Δημήτρης Κωστόπουλος, έχει έρθει ήδη σε επαφή με την ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού και έχει κάνει σαφές ότι όλες τις απαραίτητες μετασκευές-όσο δαπανηρές και αν είναι – θα τις αναλάβει η οικογένεια Γουλανδρή.

Το «Αβέρωφ» παραλήφθηκε από την ελληνική κυβέρνηση  στις 16 Μαΐου του 1911 και ύστερα από την δοξασμένη δράση του, που πήρε διαστάσεις ιστορικού μύθου στην λαϊκή μνήμη, κατέπλευσε και αγκυροβόλησε στο Φάληρο όπου λειτουργεί ως πλωτό μουσείο από το 1984.

Το “Αβέρωφ” στις δόξες του…

Ο Αλέξανδρος Γουλανδρής είναι γιος του Νικόλαου Ι. Γουλανδρή, μαζί με τον αδελφό του Γιάννη και τον δίδυμό του Λεωνίδα συνέχισαν μετά τον θάνατο του πατέρα τους, το 1957, την οικογενειακή παράδοση στη ναυτιλία, ενώ η αδελφή τους Άννα συνέδεσε το όνομά της, ως σύζυγος του αείμνηστου ηθοποιού Δημήτρη Χορν, με το Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν.

Ο Α. Γουλανδρής, διανύοντας πλέον την ένατη δεκαετία της ζωής του, παραμένει ένας απλός και προσιτός άνθρωπος, ο οποίος μοιράζει τη ζωή του μεταξύ Αθήνας, Χινίτσας στο Πόρτο Χέλι και Ελβετίας. Το σαλέ που διατηρεί στο Γκστάαντ έχει γίνει σημείο συνάντησης πολλών κορυφαίων εφοπλιστών και εξεχόντων συλλεκτών έργων τέχνης. Το όνομά του σπανίως εμφανίζεται στις κοσμικές στήλες, ενώ  φωτογραφίες του δεν έχουν δει το φως της δημο­σιότητας. 

Η καθέλκυση του “Αβέρωφ” πριν από 106 χρόνια!

Άνθρωπος πράος, αφοσιωμένος στην οικογένεια και τις επιχειρήσεις του, πέρα από το πάθος του για τη θάλασσα και την τέχνη προσφέρει αθόρυβο φιλανθρωπικό έργο εκεί που πιστεύει ότι η βοήθειά του θα πιάσει τόπο. Ακόμη και όταν η μοίρα θέλησε να χάσει τη μία από τις τρεις κόρες του, τη Βιολάντω, εκείνος και η σύζυγός του Μαριέττα δεν το έβαλαν κάτω. Μεγάλωσαν με τις αξίες και ανέθρεψαν με τις αρχές που και εκείνος είχε λάβει από την ανδριώτικη οικογένειά του τις άλλες δύο κόρες του, τη Μαρία-Λούλα και την Αλεξάνδρα.

Το “Αβέρωφ” σε δράση…

Σήμερα ο Α. Γουλανδρής, ο μόνος εν ζωή από τα τέσσερα αδέλφια του, συνεχίζει την ιστορία της οικογενειακής δυναστείας στη ναυτιλία μαζί με τους υπόλοιπους κληρονόμους και τη νέα γενιά των Γουλανδρήδων. Ο όμιλος, που φέρει το όνομα του Νικόλαου Γουλανδρή -N.J. Goulandris Group- πρωτοστατεί στην παγκόσμια ναυτιλία με πλοία που φέρουν την ελληνική σημαία.  Το 1994 με δωρεά του ζεύγους Αλέκου και Μαριέττας Γουλανδρή εις μνήμην της κόρης τους Βιολάντως ανακατασκευάστηκε ο φάρος Τουρλίτης, στην Άνδρο, στην αρχική του μορφή και από τότε λειτουργεί. Σημαντική, επίσης, είναι η παρουσία του στον κόσμο της τέχνης. Δεκάδες πίνακες και διάφορα άλλα έργα κοσμούν τα σπίτια του σε Αθήνα, Πόρτο Χέλι και Ελβετία. Το όνομά του είχε γραφτεί πριν από τρία χρόνια στη «New York Post» όταν σε δημοπρασία του οίκου Sotheby’s πουλήθηκε, πάνω από 100 εκατ. δολάρια, το εξαίσιο γλυπτό του Αλμπέρτο Τζιακομέτι «Το Άρμα».

Πηγή: Εφημερίδα “Παρασκήνιο”