Απογοητευμένη: Σε λαϊκή και χασάπη τρία περιστατικά μέσα σε μισή ώρα

Πρώτο περιστατικό η κυρία στον πάγκο της λαϊκής, που πουλούσε την πραμάτεια της. Έχει βάλει τα γαντοφορεμένα χεράκια της μπροστά στο στόμα και βήχει δυο φορές. Εννοείται της κάνω παρατήρηση δείχνοντάς της ότι πρέπει να βήχει στο εσωτερικό του αγκώνα. Και βιάζεσαι να δικαιολογηθεί: Να τα αλλάζω τα γάντια και κάνει να τα βγάλει μη χάσει και την πελατεία. Δεν είναι να αλλάξεις τα γάντια γλυκιά μου, συνήθειες πρέπει να αλλάξεις. (Καλά δεν συζητώ για αποστάσεις. Ζευγάρι ηλικιωμένων την ώρα που ψωνίζω, μου κάνει στενό μαρκάρισμα. Ο ένας εκ δεξιών κι η άλλη εξ αριστερών και μιλάνε μες τα μούτρα μου. Πήρα τα κολοκυθάκια μου, όσα πρόλαβα να βάλω κι όπου φύγει φύγει.)

Δεύτερο περιστατικό. Στέκομαι στην ουρά για τον χασάπη έξω κι είμαστε καμία δεκαριά άτομα και πολύ χαίρομαι που κρατάμε τις αποστάσεις κι όλα τηρούνται. Ώσπου ακούμε φτέρνισμα από το παρακείμενο πεζοδρόμιο, απόσταση μιλάμε 4- 5 μέτρων, ωσάν να ήθελε να βγάλει ότι είχε μέσα η ρινική κοιλότητα. Γυρίζω έντρομη και πετυχαίνω την στιγμή που το επαναλαμβάνει κι από την δύναμη του φτερνίσματος έχει κάνει υπόκλιση. Κανονικά θα έπρεπε να είχε εκκενωθεί όλο το το οικοδομικό τετράγωνο από την βόμβα που έσκασε.

Και τρίτον την ώρα που ρίχνω μπινελίκια με τον προηγούμενο ηλίθιο γυρίζω να κοιτάξω μέσα στο κατάστημα και βλέπω κυριουλη την ώρα που έχει πάρει τα πακέτα πάει στο ταμείο βγάζει λεφτά να πληρώσει, δίνει ρέστα η ταμίας, τα παίρνει, τρίβει λίγο και το ματάκι.
Δηλαδή δεν έχουμε μάθει ούτε τα βασικά!!!!

Δεν υπάρχει σωτηρία κύριε Σωτήρη μου, όσο κι αν γκανιάζεις κάθε απόγευμα.