Αποχαιρετώντας τον Κώστα Σαφρά
Ο Κώστας δεν είναι πια ανάμεσά μας. Δύσκολο να πιστέψεις ότι βρέθηκε δύναμη να λυγίσει τον χαμογελαστό βράχο στα 55 του χρόνια, αλλά είναι η αλήθεια.
Θα προσπαθήσω να μιλήσω αποστασιοποιημένος από την οδύνη μου. Η αίσθηση της απώλειας είναι μεγάλη, αλλά εμείς οι φίλοι θέλουμε να κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα στη θλίψη και να πούμε πράγματα για τον Κώστα. Γιατί ήταν ένας άνθρωπος δοτικός και ανοιχτός, που αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής του στα κοινά και τον τόπο μας. Πάντα με την αγωνία να μην “πιαστεί” στην πλευρά των συμβιβασμένων και των ωφελημένων από την πολιτική. Πολύ νέος βρέθηκε με ισχυρό ρόλο στο μηχανισμό ενός μεγάλου κόμματος, φρόντισε όμως γρήγορα να αποτραβηχτεί γιατί έβλεπε τη φθορά. Δεν την άντεχε. Έτσι, αντί να αφήσει τον εαυτό του να συμπορευτεί με την εξουσία τάχθηκε απέναντί της. Έγινε ένας δραστήριος επιχειρηματίας, αλλά πάντα έβρισκε το χρόνο να παρακολουθεί τα Δημοτικά Συμβούλια της πόλης και πάλευε για όσα έβλεπε λάθος, φυσικά πάντα “απ’ έξω”.
Ήταν ορμητικός, σχεδόν παράφορος όταν πίστευε κάτι. Και την ίδια στιγμή βαθιά συναισθηματικός άφηνε ανοιχτή τη μεγάλη του καρδιά γεμάτη με χαμόγελα και αστεία και διάθεση να παρασταθεί σε αυτόν που είχε ανάγκη. Πριν μερικά χρόνια με το ίδιο πάθος και την αφοσίωση της Όλγας δόθηκε στην προσπάθεια να χτίσει το οικογενειακό μέλλον μακριά από την Αθήνα, για να αλλάξει το “ρυθμό της ζωής”. Δεν του βγήκε, μα μήπως όλα πετυχαίνουν σ’ αυτή τη ζωή;
Πέρυσι τέτοιο καιρό τον βρήκε ο καρκίνος. Πηγαίναμε στο Νοσοκομείο να τον δούμε μέσα σε ένα βαρύ σύννεφο και μετά από λίγη ώρα μαζί του φεύγαμε με ελαφριά καρδιά. Αδιόρθωτα δυνατός και πλακατζής μέχρι την υστάτη ώρα. Δεν είχε καμιά αυταπάτη, μα είχε τον τρόπο να κάνει την περιπέτεια να φαίνεται απλή. Δεν φοβήθηκε, αλλά και δεν συμβιβάστηκε με την ιδέα του θανάτου. Σαν ήρωας του Καζαντζάκη, πάλεψε σαν το θηρίο. Έχασε.
Τέτοιες μέρες ερχόταν κάποτε ντυμένος στρουμπουλός αγιοβασίλης να φέρει τα δώρα στα παιδιά μας. Φέτος τα Χριστούγεννα στο σακούλι του κουβαλούσε ένα κακό νέο. Αλλά όχι μόνο αυτό. Μαζί μάς αφήνει μήνυμα την αγάπη του για τη ζωή και το γλέντι και την πολιτική και την αξιοπρέπεια και το χιούμορ και την αγωνιστικότητα. Ο ίδιος ζήτησε να μην πιούμε κονιάκ στη μνήμη του. Εντάξει, τσίπουρο θα πιούμε Κώστα και δεν θα επιτρέψουμε στο δάκρυ να κυλήσει. Θα είμαστε δυνατοί σαν εσένα.
Ήταν ένας τυχερός άνθρωπος. Αποχαιρέτησε τον κόσμο αυτό έχοντας στο πλευρό του τις τρεις γυναίκες της ζωής του, την Όλγα, την Θεανώ και την Βασιλική, που τόσο τις καμάρωνε.
Καλό δρόμο Κώστα.
Η κηδεία θα γίνει την Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου, στις 10.30 πμ., από την Παναγίτσα. Η ταφή θα γίνει στα Μεσοχώρια της Εύβοιας στις 2.30 μμ.
Η οικογένεια παρακαλεί, αντί για στεφάνι, όποιος το επιθυμεί να συνδράμει το έργο της “Φλόγας” – Συλλόγου Γονέων Παιδιών με Νεοπλασματικές Ασθένειες.
Μενέλαος Χρόνης
