Τα σαμαράκια του Άμπου Ντάμπι, οι ποδηλατόδρομοι της Λάρισας και οι πεζοφέγυρες της Αθήνας
Ο προβληματισμός για την κυκλοφορία αυτοκινήτων και πεζών στην πόλη και η αναζήτηση της “χρυσής τομής” μεταξύ των δύο δεν σταματά. Το πρόσφατο άρθρο μας Καθηγητές ΕΜΠ: “Να γιατί οι ευρωπαϊκές πόλεις κατεδαφίζουν τις πεζογέφυρες”!, γραμμένο με αφορμή τις πεζογέφυρες της Αθήνας, έδωσε τροφή για σκέψη σε αρκετούς, ακόμη και σε έναν Έλληνα που κατοικεί στο μακρινό Άμπου Ντάμπι των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.
Ο κ. Γιώργος Ρουμπιές, λοιπόν, μάς λέει ότι η κοσμοπολίτικη μητρόπολη με την ταχύτατη ανάπτυξη επιβάλλει την μείωση της ταχύτητας των οχημάτων, εντός του αστικού ιστού, με τα ταπεινά “σαμαράκια! Με την ευκαιρία, ο κ. Ρουμπιές κριτικάρει και την ανολοκλήρωτη προσπάθεια της γενέτειράς του Λάρισας να κάνει την πόλη φιλική στον πεζό και το ποδήλατο.
Το σχόλιό του:
Αξιότιμη εφημερίδα
Διάβασα με μεγάλη προσοχή το άρθρο και τις απόψεις των δύο καθηγητών και θα ήθελα να παραθέσω δύο προβληματισμούς μου.
Ο πρώτος αφορά τα σαμαράκια. Ως κάτοικος εξωτερικού τα τελευταία 3 έτη -στο Άμπου Ντάμπι- διαπίστωσα ότι τα σαμαράκια είναι ο καλύτερος και πιο ασφαλής τρόπος μείωσης του ορίου ταχύτητας εντός κατοικημένων περιοχών και σχολείων – παιδότοπων.
Τα σαμάρακια εδώ είναι 2 μέτρα μήκος και πλάτος όσο το οδόστρωμα με ράμπες ανόδου και καθόδου, συνολικού ύψους 15 εκατοστών, καθώς και έντονη διαγράμμιση. Με αυτό τον τρόπο κατασκευής τα δίκυκλα δεν πέφτουν, ακόμη και αν αντιληφθούν το σαμαράκι την τελευταία στιγμή, ενώ τα αυτοκίνητα αναγκάζονται να μειώσουν την ταχύτητα τους περίπου στα 20χλμ για να διέλθουν.
Τα σαμαράκια βρίσκονται τοποθετημένα σχεδόν σε κάθε διασταύρωση, ώστε να διατηρούνται οι χαμηλές ταχύτητες και να δίνεται δυνατότητα στους πεζούς να διασχίσουν το οδόστρωμα με ασφάλεια.
Ο προβληματισμός μου είναι γιατί δεν εξετάζουμε κάτι παρόμοιο στις πόλεις μας. Έστω στα σχολικά συγκροτήματα πειραματικά και αργότερα σε όλες τις τοπικές οδούς.
Ο δεύτερος προβληματισμός αφορά τη μείωση χρήσης αυτοκινήτου στην πόλη. Η γενέτειρα μου πόλη, η Λάρισα, εφαρμόζει τα τελευταία δύο χρόνια ένα καινούριο σχέδιο κυκλοφορίας με αύξηση των ποδηλατόδρομων και μείωση των υφιστάμενων θέσεων στάθμευσης και οδών κυκλοφορίας, μιας και τους μετατρέπει σε ήπιας κυκλοφορίας.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει πρόβλεψη χωρών στάθμευσης στις εισόδους της πόλης, ούτε ανάλογης τροποποίησης των αστικών λεωφορείων για να διευκολύνονται οι κάτοικοι των συνοικιών και των χωριών που κατοικούν μακριά από το κέντρο και πρέπει να μεταβούν εκεί για δουλειές ή ακόμη και ψώνια. Το αποτέλεσμα μέχρι στιγμής είναι εφιαλτικό.
Μήπως στην προσπάθεια ορισμένων πόλεων να καρπωθούν ευρωπαϊκά κονδύλια διαμόρφωσης των αστικών κέντρων τους οδηγεί σε βιαστικές κυκλοφοριακές μελέτες και σε υποβάθμιση της ζωής των κατοίκων;
