Καραϊσκάκης 1821 – 1998

Το διήγημα γράφτηκε το 1998, όταν ο γλύπτης Χάρης Λαλές φιλοτεχνούσε την προτομή του Γεώργιου Καραϊσκάκη, που κοσμεί τον αύλειο χώρο του πύργου Παλατάκι. Στην περιοχή αυτή δόθηκε τον Αύγουστο του 1826 η Μάχη του Χαϊδαρίου, στην οποία πρωταγωνιστής ήταν ο αρχιστράτηγος της Ρούμελης, Γ. Καραϊσκάκης.

Το κείμενο του Χ. Λαλέ αναφέρεται στην ώρα που το μέταλλο έβραζε, έτοιμο να κυλήσει στα καλούπια και να αποδώσει την ιστορία τής χώρας μας, συγκεντρωμένη στη υπερχρονική ύπαρξη του Καραϊσκάκη. Την στιγμή αυτή στα μάτια του γλύπτη ξεπήδησαν μορφές Ελλήνων, στιγμές ιστορίας…

 

ΑΥΡΙΟ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΡΑ! Αύγουστος, η ζέστη ανυπόφορη.

– Ωρέ, ΔΙΑΜΑΝΤΗ! πιάσε μου μια κούπα δροσερό νερό.
– Αμέσως καπετάνιε!

Το εργαστήριό μου: σίδερα παντού, εργαλεία, πηλός στα τσουβάλια, σχέδια στον τοίχο, καμίνι στη γωνιά, μαύρα σταφύλια στο τραπέζι, ένα φλιτζάνι αχνιστός καφές, η γάτα να
ροχαλίζει ευτυχισμένη, ο σκύλος να κουνάει χαρούμενος την ουρά του και να παίζει κυνηγητό με τους ΑΟΡΑΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΠΕΤΕΣ.
Απόψε ο καπετάνιος μάς έχει τραπέζι! Τα παλικάρια στρώνουν την τάβλα, Ο ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
φέρνει τα κάρβουνα του αργιλέ πάνω σε βαρελάκια που έχουν μέσα το μπαρούτη, ο καφές αχνιστός, το κόκκινο κρασί στις νοτισμένες κούπες.
Οι πρώτες βαθιές μορφές άρχισαν να έρχονται μέσα από τη φωτιά και το λιωμένο μέταλλο.
Να οι πρώτοι ΕΛΛΗΝΕΣ: οι ΙΩΝΕΣ, οι ΑΙΟΛΕΙΣ, οι ΔΩΡΙΕΙΣ , οι ΑΡΚΑΔΕΣ, οι ΘΗΒΑΙΟΙ, οι ΒΟΙΩΤΟΙ, οι ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ, οι ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ, οι φιλόσοφοι, οι ποιητές, οι καλλιτέχνες, οι γνωστοί και άγνωστοι πρώτοι Έλληνες. Να τα Κυκλαδικά, οι ΚΟΥΡΟΙ, οι ΚΟΡΕΣ, ο ΙΩΝΙΚΟΣ ΡΥΘΜΟΣ, ο ΔΩΡΙΚΟΣ, ο ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΣ, ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ, ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ με την ΑΣΠΑΣΙΑ, ο ΠΛΑΤΩΝ, ο ΗΡΟΔΟΤΟΣ, ο ΗΝΙΟΧΟΣ, ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ο ΕΡΜΗΣ, η ΑΘΗΝΑ, ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ.

Ίδιες μορφές, ίδιο κόψιμο, ίδια μάτια, ίδιο χαμόγελο, ίδια μαλλιά, ίδιο ανασηκωμένο φρύδι, αγάπη για ζωή, για αγώνα, για λευτεριά.

Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ
– Καλώς σε βρήκαμε γιε της Καλογριάς, ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ ΗΣ ΡΟΥΜΕΛΗΣ.
– Καλώς τ’ αδέλφια μου.
Ηφωτιά δυναμώνει, το μέταλλο βράζει περισσότερο.

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ απεγνωσμένα προσπαθεί να βγει μέσα από το κόκκινο λιωμένο μέταλλο. ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΕΓΙΝΕ ΤΕΡΑΣΤΙΟ. Κόκκινα καρυοφύλλια και γιαταγάνια, προβάλλουν μέσα από το καμίνι, ο σκύλος δεν προλαβαίνει τα καλωσορίσματα.

Οι καινούργιοι: γνώριμοι συνομήλικοι του καπετάνιου – απόψε έκλεψαν ελάχιστο χρόνο από τις μάχες για να τον τιμήσουν. Ο ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ, ο ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ, ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ, ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ, ο ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ ο ΤΟΥΡΚΟΦΑΓΟΣ, ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ, ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ, ο ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ, οι ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΖΑΒΕΛΑΙΝΑ, οι ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ, ο ΚΑΝΑΡΗΣ, η ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ, οι ΧΙΩΤΕΣ, οι ΥΔΡΑΙΟΙ, ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ, κοντά σ’ αυτούς χιλιάδες γνωστοί και άγνωστοι ΕΛΛΗΝΕΣ και ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ.

Ίδιες μορφές, ίδιο σουλούπι, ίδια μάτια, ίδια μαλλιά, ίδιο χαμόγελο, ίδιο ανασηκωμένο φρύδι.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ

Το μέταλλο λιώνει τον χρόνο, οι αιώνες περνούν σαν στιγμές… Ο εφιάλτης καραδοκεί.

ΝΕΟ ΜΕΤΑΛΛΟ: ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΜΑΣ, ΟΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΜΑΣ, ΟΙ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ ΜΑΣ , ΟΙ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ, ΟΙ ΣΜΥΡΝΙΟΙ, ΟΙ ΝΕΩΦΩΚΑΕΙΣ, ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ, ΟΙ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΟΙ, ΟΙ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΕΣ, ΟΙ ΚΡΗΤΕΣ, ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΙ, ΟΙ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΙ ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ, ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ. ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ, Ο ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΣ, Ο 
ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ, Ο ΣΕΦΕΡΗΣ, Ο ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ. ΧΙΛΙΑΔΕΣ επιστήμονες και καλλιτέχνες.
ΧΤΥΠΑΠΑΠΑ – ΑΝΥΠΟΜΟΝΕ ΤΗΝ ΚΑΜΠΑΝΑ να μαζευτούν τα παλικάρια! ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ σκύβει και φιλά το χέρι του ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ, αγκαλιές, φιλιά, όρκοι σε αίμα,
χιλιάδες γνωστοί και άγνωστοι αγωνιστές της Αντίστασης.

ΕΜΠΡΟΣ ΛΑΕ για την ΕΛΛΑΔΑ, ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ

ΤΟ ΜΕΤΑΛΛΟ ΕΔΕΣΕ – ΝΕΕΣ ΓΕΝΙΕΣ:  ΘΑΝΑΣΗΣ, η ΙΩΑΝΝΑ, ο ΚΩΣΤΑΣ, η ΕΛΕΝΗ , ο
ΓΡΗΓΟΡΗΣ με την ΜΑΡΙΑ, ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ, ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ, η ΣΟΦΙΑ, η ΝΟΜΙΚΗ, το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, τα ΓΙΑΝΝΕΝΑ, η ΠΑΤΡΑ, η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, η
ΚΡΗΤΗ , ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ – ΝΕΟ ΑΙΜΑ

ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΟΥΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ!

Νέα παιδιά στους δρόμους, τραγουδούν τη λευτεριά. Ένα δάκρυ κύλησε στο πρόσωπο
του ΗΝΙΟΧΟΥ, οι μπαρουτοκαπνισμένοι ήρωες μαλάκωσαν, οι παππούδες, οι μανάδες, οι πατεράδες λαχτάρισαν.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΕΝΙΕΣ ΛΕΥΤΕΡΕΣ από τον χρόνο στήνουν ήδη ΤΟΝ ΧΟΡΟ ΤΟΥΣ. ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΑ, ΚΛΕΦΤΙΚΑ, ΔΗΜΟΤΙΚΑ, ΠΟΝΤΙΑΚΑ, ΝΗΣΙΩΤΙΚΑ, ΚΡΗΤΙΚΑ, χοροί προς τιμή του γιου της καλογριάς, του ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ, που γιορτάζει απόψε.

ΑΥΡΙΟ ΚΑΘΑΡΟΙ – ΞΥΡΙΣΜΕΝΟΙ, όλοι μαζί θα δώσουν, όπως κάθε χρόνο την ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ, ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΧΗ μέσα στους ΑΙΩΝΕΣ. ΝΙΚΗΤΕΣ! ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ ! για ΛΕΥΤΕΡΙΑ – ΜΟΡΦΩΣΗ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.

Οι εφιάλτες πάντα καραδοκούν…

ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ΤΟΥΣ ΘΕΛΟΥΜΕ – ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ΤΟΥΣ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ τους ήρωές μας. Ακουμπισμένους να ξαποστάσουν σε μια ξερολιθιά, ίδιες μορφές, ίδιο σουλούπι, ίδια ματιά, ίδια μαλλιά, ίδιο χαμόγελο, ίδιο ανασηκωμένο φρύδι, διαχρονικούς και αιώνιους. Μορφές
στο ΥΨΟΣ ΤΟΥ ΜΑΤΙΟΥ ΜΑΣ για να τους βλέπουμε και να μας βλέπουν ΚΑΤΑΜΑΤΑ.

Δεν θέλουμε τους ήρωές μας σε ΜΑΡΜΑΡΙΝΑ ΜΑΥΣΩΛΕΙΑ και ΓΥΑΛΙΝΟΥΣ ΠΥΡΓΟΥΣ
απρόσωπους, άψυχους, μακρινούς, να σκορπούν δέος και φόβο, γιατί είναι βέβαιο ότι οι ήρωές μας ήταν πάντα και άνω απ’ όλα ΒΑΘΕΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ. Και ότι τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, οι αυριανές γενιές θα είναι αυτοί οι νέοι ήρωες στην ΜΟΡΦΩΣΗ, στον ΑΓΩΝΑ, στον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ και στην ΕΙΡΗΝΗ.

Η φωτιά έχει πάρει από ώρα να σβήνει. Το μέταλλο καυτό ακόμα μέσα στο καλούπι,
κρατά ανοιχτό το δρόμο τού σήμερα και του χτες.

Ο σκύλος δέχεται τα τελευταία ΑΟΡΑΤΑ ΧΑΔΙΑ.

Αύριο το πρωί ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ η μορφή του ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ θα πάρει τη θέση της εκεί που της  αρμόζει και της το χρωστάμε, ΣΤΟ ΠΑΛΑΤΑΚΙ, με τα τελευταία λόγια του να ηχούν ακόμη στ’
αυτιά μου:

“οποιανού ωρέ του βαστάει η καρδιά, ας μ’ ακολουθήσει”