ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ
Βασίλης Στεφανάκος: Υπολογίζω τους πάντες, αλλά δεν φοβάμαι
Συνέντευξη στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο για το μηνιαίο περιοδικό ZERO.
«Το πρωί είμαι χαμάλης στις νταλίκες
για να μπορώ το μεσημέρι να κάνω τον διανοούμενο»
Κοντά 9 χρόνια φυλακή ο Βασίλης Στεφανάκος, πήρε στο κελί μια συνθήκη που είχε φτιάξει έξω, δοσμένη από χιούμορ, κοινωνικότητα, κυνικότητα, κοφτό λόγο. «Δεν έχω να ξεπεράσω κάτι, τη ζωή τη ζεις όπου τη βρίσκεις», λέει για τις εποχές που άλλαξε στο Μαλανδρίνο, τα Τρίκαλα, τη Λάρισα, τον Δομοκό, τον Κορυδαλλό.
Η 12η Αυγούστου 2016 τον βρίσκει εκτός. Κατεβαίνει στη Μάνη για δυο μέρες κι επιστρέφει στο Χαϊδάρι. Δουλεύει ασταμάτητα, από τις 6 το πρωί. Φορτηγά, γερανοί , αυτοκίνητα, βενζινάδικα, καφετέριες, νέες επιχειρήσεις, παλαιοί και νέοι φίλοι, οικογένεια. Προσιτός σε όλους. Όσοι πλησιάζουν να τον χαιρετήσουν θυμούνται και μια στιγμή που μοιράστηκαν μαζί του. Ποιον; Τον «βαρόνο» του οργανωμένου εγκλήματος; Το βαρύ όνομα της νύχτας;
«Εντάξει, κανείς όμως δεν είπε ότι έχω αθωωθεί για το σύνολο των άλλων κατηγοριών που κατά καιρούς μου αποδόθηκαν. Καταδικάστηκα για μια αστεία υπόθεση εγκληματικής οργάνωσης του 2001-2002 και για ηθική αυτουργία σε μία δολοφονία» απαντά. «Κι εξάλλου δεν ξενυχτώ. Είμαι πολύ ανταγωνιστικός για να χάνω τη μέρα».
Με υποδέχεται στη μικρή αυλή με τα δυο του σκυλιά, τη Λουλού και την Παζλ. Ενίοτε συμμετέχουν στη συνέντευξη.
– Ποια υπόσχεση άφησες με όσους δέθηκες; Θα τους ξανάβλεπες σ΄ ένα επισκεπτήριο;
«Υποσχέσεις δίνω μόνο στον εαυτό μου κι αυτό για να μην ξεχνιέμαι. Σε κάποιους λίγους που θα ήθελα να υποσχεθώ, δεν τις χρειάζονται. Στους υπόλοιπους δεν έχω να υποσχεθώ κάτι. Άλλωστε, για 6 μήνες , δεν μ΄ αφήνουν να γυρίσω πίσω να τους δω».
– Ένας άνθρωπος σαν εσένα, με τόση κοινωνικότητα, πως άντεξε μέσα;
«Υπάρχει μεγαλύτερη ευκαιρία για εκδήλωση της κοινωνικότητας σου από ότι στη φυλακή; Καθημερινά περπατάς στους διαδρόμους με 500 και 1000 ανθρώπους. Θα μιλήσεις, θα ταυτιστείς, θα διαφωνήσεις, ακόμη και με τους πιο ακοινώνητους θα κοινωνικοποιηθείς. Πάντα υπάρχει χώρος έστω κι αν έχεις στερηθεί την ελευθερία σου. Και μην ξεχνάς ότι δεν βγήκα ποτέ με άδεια. Έπρεπε να παίρνω αλλά δεν μου έδιναν. Τελευταία φορά που ζήτησα, πριν από δύο χρόνια, ο εισαγγελέας έγραψε στην πρόταση του: “Στην παρούσα φάση δεν θα σε ωφελήσει’’. Χα! Περίμενα και αποφυλακίστηκα κανονικά με περιοριστικούς όρους πενταετίας σύμφωνα με τον νέο νόμο».
– Έκανες φίλους;
«Από τους παλαιούς, 2-3. Καινούριους απέκτησα πολλούς. Κυρίως νέους ανθρώπους. Μ’ αυτούς μπορώ να συνεννοηθώ καλύτερα κι ακόμη καλύτερα, τώρα, με τα παιδιά».
– Είχες τις ευκαιρίες κι όμως δεν απέδρασες. Τι συνέβη; Συμβιβάστηκες; Κουράστηκες; Φοβήθηκες ότι αν έμενες έξω θα ήταν χειρότερα, όπως διακινούνταν τότε στα δημοσιογραφικά γραφεία από την Αστυνομία;
«Θα το πω για μια ακόμη φορά στις τσούλες της Αστυνομίας και της δημοσιογραφίας. Υπολογίζω τους πάντες αλλά δεν φοβάμαι τίποτα. Άλλωστε όποιοι θέλουν να μου κάνουν κακό, ξέρουν άλλους τρόπους. Θα επιλέξουν έναν τμηματάρχη της Ασφάλειας και έναν πρόθυμο εισαγγελέα για να μου κατασκευάσουν κατηγορίες οι οποίες θα καταπέσουν στο Εφετείο σε 4 χρόνια. Τρεις φορές στο παρελθόν έχει συμβεί αυτό. (σς εδώ γαβγίζει δυνατά η Παζλ δείχνοντας να συμφωνεί. Σαν να μη θέλει να στερηθεί το αφεντικό της). Μη με ρωτάς αν θα μπορούσα να φύγω. Δεν είχε κανένα νόημα να το κάνω. Άπαξ και με συνέλαβαν τελείωσε. Κατά το δικαιϊκό μας σύστημα έπρεπε καταδικαστώ, παρότι οι κατηγορίες που με βάρυναν αφορούσαν μόνον πράξεις αυτοδικίας. Δεν έχω κατηγορηθεί ως επαγγελματίας κακοποιός. Τέλος πάντων, νομίζω ότι κάθισα πολύ. Μάλλον ήταν για λιγότερο. Κατ΄ εμέ όφειλαν να μου απονείμουν Εύφημο Μνεία (γελάει)».
– Ο βασιλιάς επανέρχεται στον θρόνο του;
«Ο βασιλιάς είναι γυμνός και προσπαθεί να μην πατάει την ουρά του. Κρύβει το άγχος του μ΄ ένα φτηνιάρικο σουγιά στην τσέπη . Δεν ακυρώνω ούτε διαγράφω. Ανακατατάξεις κάνω. Πως το λένε οι Σιτουασιονιστές: “Το υποκείμενο της ιστορίας δεν μπορεί να είναι παρά το ζωντανό που παράγει τον εαυτό του, που γίνεται κύριος και κάτοχος του κόσμου του που είναι η ιστορία, και υφίσταται σαν συνείδηση του εαυτού της”».
– Υπάρχουν ακόμα οι κώδικες στη νύχτα ή ξέφτισαν κι αυτοί μαζί της;
«Από την ώρα που η νύχτα οργανώθηκε και εξελίχθηκε υπό μορφή οργανωμένου εγκλήματος, κατ΄ευφημισμόν, κατέρρευσαν οι όποιοι ψευτοκώδικες της. Οι φερόμενοι ως άνθρωποι της νύχτας παλεύουν να συνεργαστούν με έναν αξιωματικό της Αστυνομίας ή με κάποιον μεγαλοεπιχειρηματία για να τους βάλει κάτω από την ομπρέλα του. Και ξανά απ΄ την αρχή. Όσον αφορά στην ποιότητα της διασκέδασης, καταλαβαίνεις ότι πλέον μιλάμε για μαύρο χάλι».
Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ και οι σχέσεις με τους αναρχικούς
– Ο Μπούκτσιν σιχτιρίζοντας τους Μαρξιστές (σσ διαστρεβλωτές του Μαρξ), γράφει ότι οι επαναστάσεις προέρχονται από βαθιές ιστορικές διαδικασίες και όχι από κεντρικές επιτροπές. Μάλλον παρασύρθηκες πριν από δύο χρόνια όταν ψήφισες ΣΥΡΙΖΑ…
«Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία πως η ιστορία γίνεται σιωπή. Ρόζα. Κάθε στίχος του Αλκαίου είναι η απάντηση σ΄ αυτό που με ρωτάς για την επανάσταση. Θα συμφωνήσω με τον Μπούκτσιν αλλά θα διαχωρίσω τους επαναστάτες αναρχικούς, σ΄ αυτούς που είναι στη φυλακή μαζί με εκείνους που πεθαίνουν νωρίς, από όσους περνούν τη ζωή τους χαμένοι σε θεωρητικές αναφορές ή αναλίσκονται σε ατέρμονες συζητήσεις και διαφωνίες για το πότε είναι ο καιρός της εξέγερσης».
– Έχεις σχέσεις με ορισμένους από τους «Πυρήνες». Αναφέρεσαι πάντα σ΄ αυτούς με εκτίμηση. Συνελήφθησαν όμως στην πρώτη – δεύτερη ενέργεια…
«Και τι σημαίνει αυτό; Ένας αναρχικός που περνά τόσα χρόνια στη φυλακή συνεπής στις αρχές του, με το κεφάλι ψηλά, αρνούμενος να κάνει έστω κι ένα βήμα πίσω για να μειώσει την ποινή του, δεν είναι «φούσκα». Είναι πραγματικός αγωνιστής και πιστός στα ιδανικά του».
– Κι ο ΣΥΡΙΖΑ;
«Σου το έχω πει ότι ψηφίζω Αριστερά 35 χρόνια, από το ΚΚΕ Εσωτερικού. Δυστυχώς δεν κυβερνούν αλλά γκρινιάζουν. Όπως σκεφτόμαστε εμείς, έτσι κυβερνούν κι αυτοί ευκαιριακά. Αν οι προηγούμενοι κατέστρεψαν την οικονομία, εξοβέλισαν την κουλτούρα και αποσάρθρωσαν τις συνειδήσεις, τούτοι διέσυραν την αριστερή προοπτική. Δεν θέλω να σκέφτομαι αν όλη αυτή την καταστροφή την προκάλεσαν επίτηδες. Επιδεικνύουν απίστευτη συμπεριφορά και διαθέτουν ένα μοναδικό τρόπο να προκαλούν και να υπερασπίζονται τα αδιέξοδα που δημιουργούν. Προέκυψε η μεγαλύτερη ζημιά κι είναι ένα καλό μάθημα για τους ψηφοφόρους. Άτεχνοι, τσαπατσούληδες. Δες τι έγινε με το ανοσιούργημα των τηλεοπτικών σταθμών. Αντί να κοιτάξουν πως θα αποκαταστήσουν το χάος στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, άνοιξαν μια μεγαλύτερη τρύπα στο κενό, με κάτι ξιπασμένους ΠΑΣΟΚους, κάποιους άλλους άσχετους και απερίγραπτα πρόχειρους. Δεν θέλω να το συζητώ. Δηλώνω πολιτικά έφηβος οπότε ανώριμος για να ψηφίζω πλέον».
«Οι εξελίξεις θα πυροδοτηθούν από τα ένστικτα»
– Και τώρα; Εκλογές; Μεταβατικές κυβερνήσεις; Υπάρχει μια λύση που σκέφτεσαι και δεν την έχεις ακούσει;
«Δεν βλέπω λύση θεωρητική με πρακτικό αντίκρισμα. Φαντάσου που είμαστε τώρα σε επίπεδο προσώπων. Μια κακόγουστη επιθεώρηση, με ξοφλημένους σκηνοθέτες και ηθοποιούς η οποία απευθύνεται σε ένα αστοιχείωτο, λούμπεν κοινό. Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από τότε που πήγα φυλακή το 2008. Ο κόσμος έχει χαζέψει και φωνάζει: “Δείρε με”. Και οι εκάστοτε κυβερνώντες μοιάζουν ολοένα και περισσότερο μεταξύ τους. Όσο ασκούν αυτήν την πολιτική θα έχουν ανάγκη από χαφιέδες, ασφαλίτες, ΚΥΠατζήδες, από κάθε κερατά που τους αφήνει ελεύθερους να κάνουν τα ίδια και τα ίδια. Είναι λογικό όσο απομακρύνεσαι από τον λαό να παίρνεις τέτοια μέτρα προστασίας σου. Γενικώς, δεν το «έχω» με τις ασφαλείς προβλέψεις αλλά κάτι μου λέει ότι οι εξελίξεις θα πυροδοτηθούν από τα ένστικτα μια που απενεργοποίησαν την κοινή λογική όλα αυτά τα χρόνια ( σς εδώ γαβγίζει η Λούλου και μας πλησιάζει παιχνιδιάρικα)».
«Καμία αλλαγή στην Αμερική»
– Από την πυροδότηση των ενστίκτων προέκυψε ο Τραμπ στις ΗΠΑ;
«Η περίπτωση της Αμερικής είναι ενδεικτική της ικανότητας των λόμπι να δημιουργούν το αίσθημα της αλλαγής στους ψηφοφόρους. Κάθε 8 χρόνια οι Ρεπουμπλικάνοι εναλλάσσονται στην εξουσία με τους Δημοκρατικούς. Μπιλ Κλίντον Δημοκρατικός, Τζορτζ Μπους Ρεπουμπλικάνος, Μπάρακ Ομπάμα Δημοκρατικός και τώρα Ντόναλντ Τραμπ Ρεπουμπλικάνος τον οποίο φυσικά δεν θα αφήσουν να ξεφύγει από τις συγκεκριμένες νόρμες του συστήματος. Το ίδιο έγινε και στην Ιταλία με τον Μπερλουσκόνι και τον Ρέντσι, πόσο μάλλον στην Ελλάδα με τον Σαμαρά και τον Τσίπρα. Έτσι όπως το πάνε, επόμενο βήμα τους θα είναι η κατάργηση των εκλογών».
Επίλογος με μια πικρή διαπίστωση: «Συνηθίζει η ανθρωπότητα μωρέ. Συνηθίζει τα πνιγμένα παιδάκια, τους ξεριζωμένους, τους βασανισμένους… Ψοφάμε για εύκολες λύσεις».
