Στο Μουσείο Μικρασιατικού Πολιτισμού Αιγάλεω

Σημαντική δουλειά στον τομέα της διατήρησης της ιστορικής μνήμης γίνεται από το Σύλλογο Μικρασιατών Αιγάλεω «Νέες Κυδωνίες» και το «Μουσείο Μικρασιατικού Πολιτισμού». Το ertnews.gr ξεναγήθηκε στο Μουσείο από το ιδρυτικό μέλος του και σημερινή υπεύθυνη της χορωδίας του, κ. Ντίνα Καλλιοντζή.

Από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας, ο πατέρας της κ. Καλλιοντζή, βρέθηκε δεύτερη φορά πρόσφυγας στο Αιγάλεω, καθώς στο Περιστέρι όπου είχε εγκατασταθεί, οι πλημμύρες του 1935 έκαναν τους πρόσφυγες του 1922, πλημμυροπαθείς και έτσι έγινε η εγκατάσταση στο Αιγάλεω, στο οποίο είχαν ήδη εγκατασταθεί, αρκετοί Μικρασιάτες πρόσφυγες, επιλέγοντας την περιοχή όχι σαν τον πρώτο τόπο εγκατάστασης, αφού αρκετοί είχαν έρθει από άλλες ενδιάμεσες περιπλανήσεις και εγκαταστάσεις, προσωρινές σε άλλα σημεία της χώρας.

Σπίτια υπήρχαν και προορίζονταν για τη στέγαση αξιωματικών του στρατού, που όμως δεν τους άρεσε η περιοχή και τελικά εγκαταστάθηκαν στου Παπάγου.

Έτσι οι πρόσφυγες μπήκαν στα άδεια σπίτια χωρίς θεσμικές διαδικασίες, πιεσμένοι από την ανάγκη, με τα παραχωρητήρια να βγαίνουν μερικά χρόνια μετά.

Δύο σπίτια Μικρασιατών δίπλα το ένα στο άλλο, είναι ο σημερινός χώρος του Μουσείου.

Αρχικά να πούμε ότι οι Μικρασιάτες στο Αιγάλεω είχαν καταφέρει να αναδείξουν στη Δημαρχία για πολλά χρόνια (με διακοπή στα χρόνια της χούντας) τον Σταύρο Μαυροθαλασσίτη από το Αϊβαλί . Το 1921 εντάχθηκε στο ελληνικό εκστρατευτικό σώμα. Πολέμησε στη Μικρασιατική εκστρατεία όταν και τιμήθηκε με παράσημο ανδρείας. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ήρθε στην Ελλάδα και φοίτησε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών, στην κατοχή εντάχθηκε στην Εθνική Αντίσταση και μεταπολεμικά εξορίσθηκε στην Ικαρία, τη Μακρόνησο και τον Άη Στράτη.

Αν και οι Μικρασιάτες έβγαζαν δήμαρχο δεν είχαν φτιάξει σύλλογο, με εξαίρεση ένα σύλλογο Αλατσατιανών, που όμως δεν είχε ιδιαίτερη δραστηριότητα.

-Ποια ήταν τα πρώτα βήματα των Μικρασιατών προσφύγων στο Αιγάλεω; Τις απαντήσεις μας δίνει η Ν. Καλλιοντζή.

-Στο Αιγάλεω ο κύριος όγκος των προσφύγων ήταν από το Αϊβαλί γι’ αυτό και το όνομα του συλλόγου μας είναι «Νέες Κυδωνίες», και τον φτιάξαμε το 2000. Αρχικά δεν είχαμε γραφεία και επειδή η τότε πρόεδρος ήταν οδοντίατρος και η γραμματέας οφθαλμίατρος, οι συνεδριάσεις μας γίνονταν στα ιατρεία τους. Μετά νοικιάσαμε χώρο για γραφεία. Εδώ και ένα χρόνο ο Δήμος μας παραχώρησε χώρο μέσα σε σχολείο, ένα δωμάτιο για γραφεία και ένα για αποθήκη, καθώς έχουμε πάρα πολλά εκθέματα, με τα οποία θα γεμίζαμε τρία μουσεία σαν αυτό που έχουμε.

-Πότε ιδρύθηκε το Μουσείο;

-Το Μουσείο Μικρασιατικού Πολιτισμού δημιουργία του Δήμου Αιγάλεω, του Δημοτικού Πολιτιστικού Οργανισμού και του Συλλόγου Μικρασιατών Αιγάλεω «Νέες Κυδωνίες» εγκαινιάστηκε στις 17 Οκτωβρίου 2010 και από την 1η Δεκεμβρίου λειτουργεί επίσημα για το κοινό.

-Πως διαχειριστήκατε τον όγκο των εκθεμάτων;

-Για τα εκθέματα είχαμε βοήθεια από σπουδαστές των πρώην ΤΕΙ (σήμερα Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, από το τμήμα συντήρησης έργων τέχνης. Έφτιαξαν τις εκθέσεις που παρουσιάζουμε και συσκεύασαν αυτά που δεν περιλαμβάνονται σε αυτές. Έχουμε πάρει μέρος σε πολλές εκθέσεις (στον ΟΛΠ, στο ταε κβο ντό του Φαλήρου, κλπ) και πάντα υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον για τα εκθέματά μας.

-Υπήρξαν κάποια εκθέματα με ιδιαίτερη ιστορία;

-Σε μία από τις επισκέψεις μας στη Σμύρνη, ένας Τούρκος όταν έμαθε ότι είμαστε Έλληνες, μας είπε ότι είχε ένα δώρο για μας. Ήταν ένα φόρεμα που είχε μείνει στο σπίτι στο οποίο εγκαταστάθηκε η οικογένειά του, το οποίο ήταν σπίτι που άφησαν οι Μικρασιάτες πρόσφυγες.

Επίσης μία φωτογραφία της Νίκης Ανδρεαδάκη – Μπαρούμα το 1919 στην παραθαλάσσια περιοχή Quai (από το γαλλικό Quai, αποβάθρα) της Σμύρνης, που συγκέντρωνε εμπορικές δραστηριότητες, αλλά και κοσμική κίνηση.

Συνέντευξη & φωτο: Νάσος Μπράτσος