Σε ποιον ανήκουν τα “μπλε γήπεδα” του τένις;
Ο πρώτος τίτλος που ήρθε αυθόρμητα στο μυαλό μας για το άρθρο αυτό ήταν “δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα”. Αλλά είπαμε να μη ρίξουμε κι άλλο λάδι στη φωτιά που μαίνεται αυτές τις μέρες στο Χαϊδάρι για τα γήπεδα του τένις και γι΄αυτό προτιμήσαμε κάτι πιο λάιτ.
Ο τίτλος που επικράτησε τελικά, δεν είναι προσχηματικός. Έχουμε πραγματικά αυτό το ερώτημα. Η απάντηση ίσως βοηθήσει στο να βρεθεί μια λύση και στο θέμα της χρήσης – διαχείρισης του χώρου, ώστε να βγούμε από την -εντελώς υπερβολική κατά τη γνώμη μας- σημερινή ένταση.
Θυμόμαστε λοιπόν ότι, όταν κατασκευάστηκαν τα συγκεκριμένα γήπεδα στον χώρο πίσω από το Αθλητικό Κέντρο του Δάσους, αυτός ανήκε στο Στρατόπεδο Χαϊδαρίου (δηλαδή στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας). Με ποιο τρόπο ξεπεράστηκε το ιδιοκτησιακό για να κατασκευάσει εκεί ο ΑΟΑΧ τις εγκαταστάσεις του τένις, δεν έγινε γνωστό ποτέ.
Από όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, η έκταση αυτή συμπεριλαμβάνεται στα 66 στρέμματα που ο Δήμος Χαϊδαρίου προσδοκά να του παραχωρήσει το ΥΠΕΘΑ. Πρόκειται για μια υπόθεση που εκκρεμεί σχεδόν 15 χρόνια και -παρά τις κατά καιρούς “αναζωπυρώσεις”- δεν προχωρά.
Ενδεχομένως να έχει ληφθεί ειδική πρόνοια για τον χώρο αυτό και να έχει γίνει κατ’ εξαίρεσιν η παραχώρησή του στον Δήμο Χαϊδαρίου. Ας μας απαντήσει ο Δήμος αν έχει δηλώσει ως περιουσία του τα “μπλε γήπεδα” στο Κτηματολόγιο, αλλά και τι έχει κάνει αντίστοιχα το ΥΠΕΘΑ.
Μετά από αυτά και μέχρι να μας απαντήσει η Τεχνική Υπηρεσία για την ιδιοκτησιακή κατάσταση του χώρου, ας υποθέσουμε ότι δικαιώνεται ο πρώτος τίτλος που αναφέραμε, δηλαδή ότι ο ΑΟΑΧ και ο Δήμος ερίζουν για κάτι που δεν ανήκει ούτε στον έναν ούτε στον άλλο. Πιστεύουμε λοιπόν ότι σε αυτή την περίπτωση πρέπει να μιλήσουν σοβαρά και να συνεννοηθούν χωρίς περαιτέρω “μαγκιές” (συγγνώμη για τη λέξη, αλλά και αυτή αυθόρμητα ήρθε στο νου μας με αυτά που βλέπουμε και διαβάζουμε).
Δηλαδή, ο ΑΟΑΧ να αναγνωρίσει στον Δήμο το δικαίωμα να διαχειρίζεται κεντρικά κεντρικά τους αθλητικούς χώρους της πόλης, προς όφελος όλων των φίλων του τένις.
Αλλά και ο Δήμος να αναγνωρίσει στον ΑΟΑΧ ότι κατασκεύασε τα γήπεδα με δικά του έξοδα, προσθέτοντας στο αθλητικό δυναμικό της πόλης εγκαταστάσεις σε “ξένο χωράφι”.
Αποκλειστικότητες και επίδειξη δύναμης δεν τιμούν καμία πλευρά. Το θέμα παρατράβηξε και σε χρόνο και σε πολιτική ένταση.
Αφού γίνει η συνεννόηση για τα γήπεδα του τένις, να προχωρήσει τις διευθετήσεις ο Δήμος και στα υπόλοιπα γήπεδα, ειδικά του ποδοσφαίρου, όπου υπάρχει ακριβώς το ίδιο πρόβλημα: Το κοινό που θέλει να παίξει, χωρίς να ανήκει στο δυναμικό κάποιου συλλόγου, δεν βρίσκει ποτέ διαθέσιμες ώρες. Επειδή ποδόσφαιρο παίζουν περισσότεροι από τένις, κάτι πρέπει να γίνει και γι’ αυτούς και όχι να πληρώνουν από την τσέπη τους στα γήπεδα 5χ5. Κι αυτό ιδιωτικοποίηση είναι.
