Ο Χρήστος μπήκε στο Νοσοκομείο. Σ’ αυτό το σπίτι θα αφήσουμε να γυρίσει χειμωνιάτικα;
Εφτά ολόκληρα χρόνια κατοικεί στο αυτοκίνητό του, στο τέρμα της Ιεράς Οδού. Η προσωρινή λύση έγινε μόνιμη και ο Χρήστος Κορδής, κατά κόσμον “Χρήστος ο άστεγος”, καθηλώθηκε σε έναν βίο και μια στέγη που δεν επιθυμεί (κάποιοι νομίζουν ότι οι άστεγοι είναι εμμονικοί με τον ύπνο κάτω από τ’ αστέρια). Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του, θα πουν μερικοί. Έχω άλλη άποψη, που ξεκινάει από την σωστή περιγραφή της κατάστασής του: Χρήστος ο άνεργος. Η ανεργία είναι οικονομικό και κοινωνικό φαινόμενο, όχι προσωπικό.
του Μενέλαου Χρόνη
Τις μέρες αυτές ο Χρήστος βρίσκεται στο νοσοκομείο. Τα κατεστραμμένα του δόντια προκάλεσαν φοβερά αποστήματα και χρειάστηκε να εγχειριστεί στο ΚΑΤ, όπου υποβάλλεται εδώ και 10 σχεδόν μέρες σε ενδοφλέβια αντιβίωση. Τι θα γίνει, λοιπόν, μόλις βγει; Θα αφήσουμε να επιστρέψει χειμωνιάτικα στο αυτοκίνητο; Οι γάτες του τον περιμένουν σκαρφαλωμένες στην οροφή, αλλά αν μείνει εκεί, η υγεία του θα κινδυνεύσει.
Κράτος και “παρίες”
Για τον άστεγο υπάρχει ένα ευρέως αποδεκτό μοτίβο προσωπικότητας: loser, αυτοπεριθωριοποιημένος, λειψόμυαλος, εκ πεποιθήσεως μοναχικός, αδιάφορος για την εργασία.
Ευτυχώς ο Χρήστος είναι εκεί, στο τέρμα της Ιεράς Οδού, και μου έδωσε την ευκαιρία να καταλάβω πόσο λάθος είναι όλα αυτά τα στερεότυπα και πόσο -τελικά- βολικά για να δικαιολογούμε την αδιαφορία μας όλοι, πολίτες και κράτος.
Κράτος είπαμε… Αν θυμάστε λίγο καιρό πριν το “Χαϊδάρι Σήμερα” έγραψε ότι ο Χρήστος ο άστεγος δεν πήρε κοινωνικό μέρισμα, γιατί δεν έχει διεύθυνση να δηλώσει και τραπεζικό λογαριασμό για να πληρωθεί. Συνταρακτική αποκάλυψη, ωστόσο δεν ήρθε στην εφημερίδα καμιά συγγνώμη από κρατικό, δημοτικό ή κομματικό φορέα… Το ίδιο κράτος του “χρεώνει” διά της Εφορίας τρία αυτοκίνητα (!), ενώ κατά το Υπουργείο Συγκοινωνιών δεν έχει κανένα… Στο περίμενε ο άστεγος, να συνδεθούν on line οι υπηρεσίες…
Πάνε εφτά χρόνια που ο Χρήστος ήρθε στο Χαϊδάρι από τη Θήβα. Εννοείται ότι στην δική σου πόλη είναι εξαιρετικά δύσκολο να βγεις στο δρόμο. Έμεινε λοιπόν δίπλα στο ΨΝΑ, όπου έβρισκε φαγητό (τώρα τρώει στο συσσίτιο του Δήμου στο Α΄ΚΑΠΗ) και λουτρό για να πλένεται.
Διέξοδος γι’ αυτόν είναι η πολιτική. Το τελευταίο διάστημα, αν και άστεγος, υπερασπίζεται στα ειρηνοδικεία με πάθος την πρώτη κατοικία μας. Τώρα που βρίσκεται στο Νοσοκομείο κάποιος του πρότεινε να του βάλουν κάπου ένα τροχόσπιτο για να πιο ασφαλής. “Δεν είναι προσωπικό το πρόβλημα. Οι άλλοι 10 που κρύβονται εδώ κι εκεί πού θα πάνε;”, απάντησε. “Ας φτιαχτεί μια δομή για όσους δεν έχουν σπίτι, με ευθύνη του Δήμου και χρηματοδότηση από το Υπ. Εργασίας . Αν υπάρχει αυτό, να μην επιτρέπεται να μένει κάποιος στα αυτοκίνητα ή τα νάιλον. Υπάρχει όμως;”. Από μια άποψη, ο Χρήστος ο άστεγος είναι …προνομιούχος στον κόσμο των αστέγων καθώς έχει αυτοκίνητο, ενώ κάποιοι άλλοι στο Χαϊδάρι κοιμούνται κατάχαμα σε υπόγειες διαβάσεις, υποτυπώδεις κατασκευές σε πάρκα, στα πεδία βολής στο Στρατόπεδο, σε ετοιμόρροπες οικοδομές.
Άνεργος, όχι άστεγος
Το μυαλό του λειτουργεί “ξουράφι”, τόσο που έχει αγωνία ότι η απραξία θα του προκαλέσει νοητικό πρόβλημα. Και έχει όρεξη για δουλειά. Το καθισιό δεν του αρέσει, γι’ αυτό κάθε τόσο σκουπίζει ένα μεγάλο κομμάτι της Ιεράς Οδού. Πριν λίγο καιρό φρόντιζε έναν άλλο άστεγο με προβλήματα επικοινωνίας που βρέθηκε στη γειτονιά του. Άλλες φορές ασχολείται με αδέσποτα. Τα δύο τελευταία χρόνια ο Δήμος τον προσέλαβε με δίμηνη και τρίμηνη σύμβαση στην καλοκαιρινή πυρασφάλεια. Έτυχε και τα δυο καλοκαίρια να τον δω σε πυρκαγιές που ξέσπασαν σε Αφαία και Δαφνί. Και τις δύο πάλευε με τη φωτιά μπροστά από τους Πυροσβέστες! Για να πληρωθεί, τα χρήματα κατατίθονταν στο λογαριασμό ενός δικηγόρου από τη Θήβα και αυτός του τα έδινε. Α, όλα κι όλα… αυτό το κράτος είναι τυπικό στις πληρωμές.
Αυτά τα ολιγόμηνα “παράθυρα στην εργασία” δεν ήταν αρκετά για να ξεφύγει από το δρόμο. Πώς να νοικιάσεις σπίτι και να ξεκινήσεις νέα ζωή με λίγες εκατοντάδες ευρώ; Και πώς να αφήσεις το αυτοκίνητο; Μεγάλο ρίσκο, γιατί μπορεί να το ξαναχρειαστείς και να μην το έχεις πια στη διάθεσή σου εκεί, στην Ιερά Οδό.
Όσο για τον ΟΑΕΔ, θα νόμιζε κανείς ότι πρώτη του προτεραιότητα θα είναι άνθρωποι σαν τον Χρήστο. Να τους έχει από κοντά, να φτιάξει ειδικό πρόγραμμα γ’ αυτούς. Όσο γίνεται πιο γρήγορα, γιατί όταν μένεις πολύ καιρό στο δρόμο καταστρέφονται τα δόντια σου, σκάβεται το δέρμα σου από το κρύο, αγριεύουν τα μαλλιά σου, αγριεύεσαι κι εσύ ο ίδιος. Σκέψου 7 χρόνια στο δρόμο… Άντε μετά να βρεις εργοδότη να σε προσλάβει…
Ζοχαδιασμένος στο νοσοκομείο
Τα Χριστούγεννα ο Χρήστος έφαγε στο σπίτι του Κώστα Ασπρογέρακα, με τον οποίο τους συνδέουν και πολιτικές, αντιμνημονιακές συγγένειες. Η Πρωτοχρονιά όμως δεν τον βρήκε καλά. Τέσσερα δόντια του έπαθαν απόστημα, η λοίμωξη του έφραξε το λαιμό και δεν μπορούσε να πάρει ανάσα. Μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ και υποβλήθηκε σε εγχείρηση στην κάτω γνάθο, ενώ αρκετές ημέρες παίρνει ενδοφλέβια αντιβίωση. “Έχει ζοχάδα που δεν μπορεί να πάει στους πλειστηριασμούς”, μού είπε ο Κώστας Ασπρογέρακας που τον επισκέφθηκε.
Ο Χρήστος εναποθέτει τις ελπίδες του στη ρήξη με το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Μέχρι όμως να γίνει αυτό, ας κινητοποιηθούμε να του βρούμε μια στέγη. Με τόσο καταπονημένη υγεία δεν μπορεί να βγάλει τον υπόλοιπο χειμώνα στο αυτοκίνητο.
Έχει κάποιος διαθέσιμο χώρο για να τον φιλοξενήσει;