“Πετάξτε τα μπουκάλια στον κάδο”. Σε ποιον κάδο όμως;
Η ώρα ήταν μετά τις 12 το βράδυ, στην πλατεία του Δάσους. Ένας ξαφνικός, δυνατός θόρυβος από γυαλιά που κυλούν και σπάζουν με έκανε να γυρίσω ξαφνιασμένος. Όταν είδα τι είχε συμβεί, ένιωσα μια βαθιά απογοήτευση.
Δυο νεαροί εργαζόμενοι καφετέριας της πλατείας άδειασαν στον κάδο ένα μεγάλο καφάσι με μπουκάλια από την κατανάλωση της βραδιάς. Αν νομίσατε ότι μιλάω για τον κάδο ανακύκλωσης, κάνετε λάθος. Στον κοινό κάδο των σκουπιδιών τα πέταξαν και έφυγαν σαν να μην τρέχει τίποτε!
Ασφαλώς ο μαγαζάτορας έχει ευθύνη. Αν είχε δώσει ρητή εντολή να τα πάνε στην ανακύκλωση, δεν θα είχε συμβεί αυτό. Αλλά και τα ίδια τα νέα παιδιά -μόλις σαν είχαν τελειώσει το λύκειο φαίνονταν- θα έπρεπε κανονικά κάτι να καταλαβαίνουν από ανακύκλωση. Ότι δηλαδή ένα υλικό που απαιτεί τεράστια ποσότητα ενέργειας για να παραχθεί, με την πράξη τους πήγε στη χωματερή αντί να ξαναχρησιμοποιηθεί. Χώρια το κόστος για να πάει στη Φυλή -αχρείαστα- όλο αυτό το βάρος. Προσθέστε ανάλογες “απορρίψεις” κάθε βράδυ από άλλα μαγαζιά της πόλης και βγάλτε κόστος.
Μου φαίνεται αδιανόητο ότι ο Δήμος δεν έχει στην πλατεία αυτή, με τόσα μαγαζιά τριγύρω, έναν ειδικό κάδο ανακύκλωσης γυαλιού αποκλειστικά. Όπως και ανακύκλωσης χαρτιού σε κάθε σχολείο κ.ο.κ.
Θα γίνει κάποτε και στην πόλη μας μια σοβαρή προσπάθεια μείωσης της ποσότητας των σκουπιδιών που πάνε στη χωματερή, με το συνακόλουθο οικονομικό και περιβαλλοντικό όφελος; Ή θα μείνουμε για πάντα ικανοποιημένοι απλά και μόνο αν καταφέρνει ο Δήμος να αδειάζει τακτικά τους κάδους και τίποτε παραπέρα;
Μενέλαος Χρόνης
