“Περιφρονούν τους εργαζόμενους, λειτουργούν σαν επιχείρηση τον Δήμο”
Με σκληρή γλώσσα ο Κώστας Ασπρογέρακας, επικεφαλής της Δημοτικής Αγωνιστής Ενωτικής Κίνησης, στηλιτεύει την απόφαση της δημοτικής αρχής να ασκήσει έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης που δικαίωνε τις 9 εργαζόμενες της Υπηρεσίας Καθαριότητας, υπηρετώντας μια «κυνική λογιστική αριθμητική». Χαρακτηρίζει σαν “νομική κατασκευή” την ανάθεση της ευθύνης λήψης απόφασης στην Οικονομική Επιτροπή και όχι το Δημοτικό Συμβούλιο και καταλήγει ότι αυτή με αυτή την αντίληψη “δεν υπηρετούν τον Δήμο ως πρωταρχικά δημόσιο κοινωνικό φορέα και πάροχο των σχετικών υπηρεσιών στους δημότες του, αλλά μια κακώς νοούμενη «επιχείρηση» ζημιών – κερδών, με ό,τι πιο αποκρουστικά αυτό σημαίνει για τις ζωές των ανθρώπων”.
Ολόκληρη η τοποθέτηση του Κώστα Ασπρογέρακα:
Ανακοίνωση – Καταγγελία
Με απόφαση της πλειοψηφίας του Δ. Συμβουλίου συνομολογήσαμε ότι 9 εργαζόμενες στην Υπηρεσία Καθαριότητας του Δήμου ικανοποιούν «πάγιες και διαρκείς ανάγκες», με αποτέλεσμα να γίνει δεκτό απ΄το δικαστήριο ότι οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου που είχαν συνάψει με τον Δήμο αποτελούν μια ενιαία σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, και την υποχρέωση του Δήμου να τις απασχολεί με την πιο πάνω σύμβαση.
Η Δημοτική Αρχή, προεξάρχοντος του Δημάρχου Β. Ντηνιακού, εφαρμόζοντας απ΄ την αρχή της θητείας του την απάνθρωπη θέση «εσόδων – δαπανών» και εξαφανίζοντας τα κάθε είδους κοινωνικά κριτήρια, και μάλιστα στην παρούσα πρωτοφανή κρίση (οικονομική – υγειονομική), τα οποία είναι καθοριστικά για την ανάδειξη του Δήμου ως φορέα παροχής κάθε είδους κοινωνικών υπηρεσιών, ουσιαστικά αρνείται, με την πολιτική συμπεριφορά και πράξη του να συνταχθεί με το κοινό «περί δικαίου αίσθημα», της υποστήριξης του κόσμου της εργασίας, υπηρετώντας μια «κυνική λογιστική αριθμητική».
Έτσι με το «εφεύρημα» (νομική κατασκευή στην κυριολεξία) ότι αρμόδια για την άσκηση ή όχι Έφεσης κατά της απόφασης που δικαίωσε τις πιο πάνω εργαζόμενες, είναι η “Οικονομική Επιτροπή” και όχι το Δημοτικό Συμβούλιο, προτίθεται, αν ήδη δεν ασκήθηκε ν΄ ασκήσει έφεση.
Και είναι κυριολεκτικά στην «αέρα» η πιο πάνω πρόθεσή του, αφού αγνοεί με προκλητικό τρόπο την διάταξη σύμφωνα με την οποία: «Το Δημοτικό Συμβούλιο μπορεί, για θέματα ιδιαίτερα σοβαρά, με ειδική αιτιολογία και με την απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των μελών του ν΄ αποφασίζει ότι θα ασκήσει το ίδιο αρμοδιότητες των προηγούμενων παραγράφων. Στις οποίες και περιλαμβάνεται και η αρμοδιότητα της άσκησης ή όχι έφεσης».
Είναι ολοφάνερο, ότι η περιφρόνηση από μέρους του, του πλέον ευάλωτου κομματιού των εργαζομένων και η προσήλωση και υποταγή του σε «ψυχρά λογιστικά νούμερα», δεν υπηρετούν τον Δήμο ως πρωταρχικά δημόσιο κοινωνικό φορέα και πάροχο των σχετικών υπηρεσιών στους δημότες του, αλλά μια κακώς νοούμενη «επιχείρηση» ζημιών – κερδών, με ό,τι πιο αποκρουστικά αυτό σημαίνει για τις ζωές των ανθρώπων.
